Sivananda Lahari சிவப்பேரின்ப அலை Verses 6-12

If you want to understand the “learning process” of human beings, just Google it. You will see a tsunami of data/information/flowcharts/graphs/videos. In understanding this process, often we tend to overlook simple steps that we in our lifetime do routinely that cover most of the processes outlined in the public domain. Even if we don’t overlook, we feel it trivial to be conscious about it and store and continuously recall from our memory.

Outlining these simple steps with examples, Adi Sankara brings out the basic purpose of learning in the Verse 6. The simple steps that we adopt in our daily life are

“Prathakshya pramaana” – direct perception – knowledge – clay & pot

“Anumaana pramaana” – inference based – smoke & fire, mountain

“Upamaana pramaana” – by example

“Anupalabthi pramaana” – explained by absence of something

He reemphasizes the same by describing the out of focus actions of the ignorant in the subsequent verses. The message is clear – It doesn’t matter in what form you live and where you live as long as your mind is focused on real learning.

Remember the famous film song by Kannadasan in the Tamil Film “Thiruvarutchelvar”

இருக்கும் இடத்தை விட்டு இல்லாத இடம் தேடிஎங்கெங்கோ அலைகின்றார் ஞானத்தங்கமே
அவர் ஏதும் அறியாரடி ஞானத்தங்கமே

By and large these lines bring out the essence of Sankara’ Verses in this blog

————————————————-

Verse 6

घटो वा मृत्पिण्डोऽप्यणुरपि च धूमोऽग्निरचलः

पटो वा तन्तुर्वा परिहरति किं घोरशमनम् ।

वृथा कण्ठक्षोभं वहसि तरसा तर्कवचसा

पदाम्भोजं शम्भोर्भज परमसौख्यं व्रज सुधीः ॥ ६॥

மண் பானையோ மண்ணாங்கட்டியொ, இப்புவிநிறை அனுவோ

புகையோ மலைஎரியோ, துணி வடிவோ நெய் நூலோ என

ஆடும் வாதம் உதவுமோ அச்சமிகு நம் முடிவில்! வீணான

வெறும் வாதம் விழை வேதனைமிகு நம் மிடறு – ஆதலால்

பொன்னார் மேனியனின் மலர்தாழடி பணிந்து மகிழு மதியோனே (மதிகெட்டொனே)

——————————

Verse 7

मनस्ते पादाब्जे निवसतु वचः स्तोत्रफणितौ

करौ चाभ्यर्चायां श्रुतिरपि कथाकर्णनविधौ ।

तव ध्याने बुद्धिर्नयनयुगलं मूर्तिविभवे

परग्रन्थान् कैर्वा परमशिव जाने परमतः ॥ ७॥

மனமுந்தன் மலர்தாழடி உறைய, வாக்கினில் உன் நாமம் உரைய

இருகரம் உன்னை வணங்க, இருசெவி உன் இதிகாசம்மதனை கேட்க

உள்அறிவு உன்னை தியானிக்க,கண்ணிரன்டும் உன் எழிலருளில் பதிய

வேறெந்த மறைநூலின் உரைவேன்டுமெனக்கு பரமசிவனே!

——————————–

Verse 8

यथा बुद्धिः शुक्तौ रजतमिति काचाश्मनि मणि-

र्जले पैष्टे क्षीरं भवति मृगतृष्णासु सलिलम् ।

तथा देवभ्रान्त्या भजति भवदन्यं जडजनो

महादेवेशं त्वां मनसि च न मत्वा पशुपते ॥ ८॥

கிளிஞ்சல் வெள்ளியென, கண்ணாடித்துகள் மணிக்கல்லென

மாக்கலந்தநீர் பாலென, கானல்நீர் தண்ணீரென மருட்சிகொண்டு,

மக்களவர் மற்றனைத்து தெய்வம்தனை மதித்திடுவர் மாயையினால்

மறந்தனரே மகாதேவனவனவன் மகிமைதனை, அனைத்துயிர் நாயகனே!

———————————-

Verse 9

गभीरे कासारे विशति विजने घोरविपिने

विशाले शैले च भ्रमति कुसुमार्थं जडमतिः ।

समर्प्यैकं चेतः सरसिजमुमानाथ भवते

सुखेनावस्थातुं जन इह न जानाति किमहो ॥ ९॥

ஆழ்ஏரி, திகில்வனம்,உயர்மலை நுழைந்து

மலர் தேடி அலைந்தனரே மதிகெட்ட மக்கள்-தம்

இதயக்கமலம்தனை உமக்களித்து – இவ்

இடத்திலேயே பேரின்பம் பெறாமல்

என் சொல்வேன் உமைநாதா!

———————————

Verse 10

नरत्वं देवत्वं नगवनमृगत्वं मशकता

पशुत्वं कीटत्वं भवतु विहगत्वादि जननम् ।

सदा त्वत्पादाब्जस्मरणपरमानन्दलहरी-

विहारासक्तं चेद्धृदयमिह किं तेन वपुषा ॥ १०॥

மானிடமோ, தேவரினமோ, மலைவன மிருகமோ, கொசுவோ,

உயிரினமோ, புழுவினமோ, பட்சியினமோ எவ்வடிவே இருப்பினும்

உம் பாதகமலங்கள்தனை மனமென்றும் தொழுதுநின்றால், பரமானந்த அலை

எனைஅடைய, எவ்வுடம்பில் யாம் இருந்தால் எமக்கென்ன இறைவா!

————————————

Verse 11

वटुर्वा गेही वा यतिरपि जटी वा तदितरो

नरो वा यः कश्चिद्भवतु भव किं तेन भवति ।

यदीयं हृत्पद्मं यदि भवदधीनं पशुपते

तदीयस्त्वं शम्भो भवसि भवभारं च वहसि ॥ ११॥

விடலையோ, குடும்பனோ, ஞானியோ, சடைமுடிமுனியோ

எவராகினும் என்ன அவர்தம் இதயக்கமலம்தனை சமர்ப்பித்தால்

நீயன்றோ அவர்வாழ்வின் சுமைதாங்கி அழலேந்தியே

————————————

Verse 12

गुहायां गेहे वा बहिरपि वने वाऽद्रिशिखरे

जले वा वह्नौ वा वसतु वसतेः किं वद फलम् ।

सदा यस्यैवान्तःकरणमपि शम्भो तव पदे

स्थितं चेद्योगोऽसौ स च परमयोगी स च सुखी ॥ १२॥

குகையோ, இல்லமோ, வெளியோ, வனமோ

மலைமுடியோ, அழலோ, எதில் வசித்து என்ன பலன் நீ சொல்

மனமதனை உன்மலரடியில் உறுதியுடன் பணித்திட்டால்

அதுவன்றோ யோகம், அவனன்றோ பேரின்பப் பெருயோகி !

———————————–