The BLISS (Sivananda Lahari Verse 91 – 95)

Bliss

From a practising manager’s perspective, at a very crude level, possibly one can with full limitations draw an analogy by comparing this state with the Ultimate State of Transcendence that Abraham Maslow advocated in his later years. In his later years, Abraham Maslow explored a further dimension of motivation, while criticizing his original vision of self-actualization.  By this later theory, one finds the fullest realization in giving oneself to something beyond oneself—for example, in altruism or spirituality. He equated this with the desire to reach the infinite – Self-transcendence

Para Brahman (परब्रह्मन्) is the “Highest Brahma” that which is beyond all descriptions and conceptualisations. It is described in Hindu texts as the formless (in the sense that it is devoid of Mayaaa) spirit (soul) that eternally pervades everything, everywhere in the universe and whatever is beyond.

What is that “Ultimate Reality”? The Veda is very clear on the subject.

“Suparnam viprAh kavyo vachobhir ekam santam bahudhA kalpayanti”. The wise seers describe the one existence (ekam santam) in various words (bahudha vachobhih).

Rig Veda 1.114.5.

…………..

“Ekam sad viprA bahudhA vadanti agnim yamam mAtrishvAnam Ahuh” – The sages describe the one existence (ekam sat) in many ways. It is called as Agni, as Yama as Matarishvan.

Rig Veda 1.184.46.

Bliss is the state when a soul identifies itself completely with the “Ultimate Reality”. It is a phenomenon that can only be experienced and not explained.

Describing this state is only through explicits and with gross limitations in expressions. In the concluding ten verses, Bhagavad Padha Adi Sankara brings out this state through a series of expressions, which if read in isolation could be perplexing. However, if one has undertaken the journey of inward travel along with his earlier 90 verses, one can perhaps realize that the journey to seek Bliss has just begun.

———————————————

Verse 91

In this verse, one can realize that unless we clean the dust (ignorance – avidya) off the mirror, the soul can’t identify itself with the “Ultimate Reality”.

आद्याऽविद्या हृद्गता निर्गतासी-

द्विद्या हृद्या हृद्गता त्वत्प्रसादात् ।

सेवे नित्यं श्रीकरं त्वत्पदाब्जं

भावे मुक्तेर्भाजनं राजमौले ॥ ९१॥

இதயம் உறை ஆதிஇருள்மடமை உன் கருணையால் மறைந்தனவே

இதயமதில் பற்றுவிழைச்சிக்கல் அவிழ்ந்து உள்அறிவு தோன்றியதே

இன்பம் நிறை வீடுபேறு அடைவழி காட்டும் பொன் மலர் பாதம்தனை

இனிப்பபொழுதாய் அனுதினமும் பற்றி அடிபணிவேனே அய்யனே உனை

——————————————

Verse 92

दूरीकृतानि दुरितानि दुरक्षराणि

दौर्भाग्यदुःखदुरहङ्कृतिदुर्वचांसि ।

सारं त्वदीयचरितं नितरां पिबन्तं

गौरीश मामिह समुद्धर सत्कटाक्षैः ॥ ९२॥

அயன்வடிதலைஎழுத்து விளை தீவினைகள், துரதிருஷ்டங்கள், துயரங்கள்

அழுக்காறு அவா வெகுளி இன்னாச்சொல் அனைத்தும் மறைந்தோடினவே

அருள்மிகு அரவனியோன் கடைக்கண் பார்வை ஒன்றிலே, உமையோனே

இடையின்றி உன் அறுஞ்சுவை வாசக அமிழ்தினை பருகிவரும் எளியோன் யான்

இப்பிறப்பிலேயே பிறவிப் பெருங்கடலின் கரைஏற்றிவிடு எனை கருணாகரனே

—————————————–

Verse 93

सोमकलाधरमौलौ

कोमलघनकन्धरे महामहसि ।

स्वामिनि गिरिजानाथे

मामकहृदयं निरन्तरं रमताम् ॥ ९३॥

சந்திரசூடனே, அழகிய கார்மேகவண்ணக் கழுத்துடையோனே,

பேரொளிப் பிழம்போனே, பேர்அண்டம் உள்அடக்கும் உமையோனே,

பரம சிவத்தில் என் இதயம் இடைவிடாது திளைத்திருக்க அருள்வாயே!

—————————————-

Verse 94

सा रसना ते नयने

तावेव करौ स एव कृतकृत्यः ।

या ये यौ यो भर्गं

वदतीक्षेते सदार्चतः स्मरति ॥ ९४॥

சிவ நாமம் உரையும் நாவொன்றே நாவு, சிவனைக் காணும் விழியொன்றே விழி,

சிவனை வணங்கும் கரமொன்றே கரம், சிவனை நினையும் மனமொன்றே மனம்

உனை என்றம் நினை உயிரொன்றே இப்பிறவிப் பயண் பெற்றதன்றோ சிவனே !

—————————————

Verse 95

अतिमृदुलौ मम चरणौ-

वतिकठिनं ते मनो भवानीश ।

इति विचिकित्सां सन्त्यज

शिव कथमासीद्गिरौ तथा प्रवेशः ॥ ९५॥

“என் பாதம் மென்மை உன் இதயம் கடினம்” எனும் ஐயம்

உன் மனதில் எழுமெனில், அய்யம் தவிர் அஞ்செழுத்தனே

அவ்வய்யம் உன்உள் உறைவெனில் மென்மலர் பாதமுடையோனே

உன் கடுமலை நடுவாசம் எங்கனம் ? ஆதலினால் நீ

அய்யம் தவிர்த்து அடியேனுக்கு அருள்வாய் பவானிசங்கரா

—————————————–