Category: Vedanta

சங்கரனின் வைரக் கூடம் – 2 – செல்வம் நிலையாமை

தமிழ் வலைதல ஒலிப்பதிவுத் தொடர் இணைப்பு (Tamil Podcast Link)

https://soundar53.substack.com/podcast

முகவுரை

உடலுக்கும், உயிருக்கும் உள்ளது வெறும் குத்தகை ஒப்பந்தமே என்றும், யாக்கை நிலையற்றது என்றும் அறிந்து உணர்ந்து, இரண்டாவது முறையாக சங்கரனின் வைரக் கூடத்திற்கு பட்டை தீட்டி மெருகேற்றிக் கொள்ள வருகை தந்த, உங்களை அன்புடன் வரவேற்கிறோம்.

இன்று நாம் அனைவரும் எதிர்கொள்ளும் செயல்முறைக்கு (diamond cutting and polishing process), செல்வம் நிலையாமை என்று பெயர். “ஸரீர அநித்யம்” என்பதை முதல் செயல்முறையில் வழங்கிய ஆதி சங்கரர், “தன அநித்யத்தை” இரண்டாவது செயல்முறை வழியே நம் மூட மனத்திற்கு கொடுக்கிறார். 

இந்த செயல்முறையை உள்வாங்கினால், பணம்/செல்வம் என்பவை, நிரந்தரமான மகிழ்வைத் தேடும் நமக்கு ஒரு கருவிகளே அன்றி அவைகளை அடைவதே நமது குறி அல்ல என்பது ஆழமாகப் பதியும்.

சமஸ்க்ருத ஸ்லோகம்

मूढ जहीहि धनागमतृष्णां

कुरु सद्बुद्धिं मनसि वितृष्णाम् ।

यल्लभसे निजकर्मोपात्तं

वित्तं तेन विनोदय चित्तम् ||

தமிழ் ஒலி பெயர்ப்பு

மூட4! ஜஹீஹி த4நாக3ம த்ருஷ்ணாம்

கு1ரு ஸத்3புத்3தி4ம் விஷயவித்ருஷ்ணாம் |

யல்லப4ஸே நிஜகர்மோபாத்தம்

வித்தம் தேன வினோத3ய சித்தம் ||

தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு

மூடனே வெல்வாய் செல்வத் தாகம்

மனதினில் தணித்திடும் நல்லறி ஞானம்

மறை வழி ஈட்டிய செல்வம் போதும்

நிறைவடை என்றும் சிந்தையில் செல்வம்

சமஸ்க்ருத சொற்றொடர்களின் பொருள்

முதல் சொற்றொடர்

मूढ - மூட - ஏ அறிவிலியே, ஏ மூட மனமே ! 

जहीहि - ஜஹீஹீ - விட்டுவிடு, வென்றுவிடு

धनागमतृष्णां = धन + आगम + तृष्णां
1. धन - தன - செல்வம். தனம் என்று சொல்வது, பணத்தால் கிடைக்க கூடிய எல்லா பொருட்கள், வசதிகளைக் குறிக்கும்.
2. आगम - ஆகம - வரவு
3. तृष्णां - த்ருஷ்நாம் - வேட்கை, தாகம், அடக்கமுடியா விருப்பம்,

कुरु सद्बुद्धिं  = குரு ஸத்புத்திம் = कुरु + सद्बुद्धिं - வளர்த்திடு நல்லறிவை 

मनसि - மனஸி - மனதினில் 

वितृष्णाम् - வித்ருஷ்நாம் - வேட்கையின்றி, தாகமின்றி

அதாவது, செல்வத்தின் மேல் உள்ள வேட்கையை வென்று, நல்லறிவை மனதில் வளர்த்திடு என்ற பொருள் இச்சொற் தொடருக்கு.

இரண்டாம் சொற்றொடர்

यल्लभसे - ய்ல்லபஸே= यत् யத்+ लभसे  லபஸே - எந்த, அடைவது, 

निजकर्मोपात्तं = நிஜகர்மோபாத்தம் = निजकर्मणा उपात्तम् = நிஜகர்மணா + உபாத்தம் = உனக்கு விதிக்கப்பட் வினைகளைப்புரிந்ததால் விளையும்; தனக்கு விதிக்கப்பட்ட வினைகளை, அற வழியில் (தர்ம ரீதியாக) , தனது முற்பிறவி வினைப்பலானக 

वित्तं तेन विनोदय चित्तम् - வித்தம் தேந விநோதய சித்தம் 
वित्तं - வித்தம் - செல்வம்
तेन - தேந - அவ்வழியில்
विनोदय - விநோதய - மகிழ்
चित्तम् - சித்தம் - மனது

அதாவது, நேர்வழியில் ஈட்டியதாலோ மற்றும் தனது முற்பிறவி வினைப்பலானக அடைந்ததாலோ எந்த ஒரு செல்வத்தை அடைந்திருக்கிறாயோ, அவ்வழிகளில் வந்த அந்தச் செல்வத்தை வைத்து மனமகிழ்வு அடை என்ற பொருள் இச்சொற்றோடருக்கு.

விளக்கவுரை

அன்றாட வாழ்வில் செல்வத்தால் சுகம் கிடைக்கும் என்ற கருத்து நமது மனித இயல்பு. செல்வமில்லையேல் வாழ்வதெப்படி? ஆதலினால் பணத்தாசை ஒன்றும் தப்பில்லை என்ற எண்ணம் நமக்கு. 

பணமென்றால் பிணமும் வாயைத் திறக்கும் என்ற பழமொழியை அறிந்த நாம், அளவிற்கு மீறினால் அமிர்தமும் நஞ்சு என்ற பழமொழியை அறிய விரும்புவதில்லை. இந்த தவறான கருத்தினால், பணத்தின் மீது அளவு கடந்த அவா நமக்கு அதிகம். 

மனிதப் பிறவி என்றால் வினைகளைப் புரிந்தே ஆக வேண்டும். கர்மம் பண்ணுவது நமது கடமை.  அதுவும் அதில் கிடைக்கும் பலனை பரமனிடம் விட்டுவிட்டு கர்மம் புரியவேண்டும் என நமது மறைகள் எடுத்துரைக்கின்றன.  

அப்படி மனதில் பேராசையை வளர்க்காமல் நம் கர்மத்தில் மனதை செலுத்தி அதன்மூலம் தானே கிடைக்கும் பலனை அனுபவிக்க மனதை பழக்கிக்கொள்ள வேண்டும். கர்மபலன்,  முப்பிறவியிலும், இப்பிறவியிலும் நாம் புரியும் கர்மத்தின் தன்மையை பொறுத்திருக்கிறது.  அது நம் வசம் இல்லை. 

ஆசை கூடாது என்றோ, பணத்தை தியாகம் செய்யவோ, அதை உபயோகிக்க கூடாது என்றோ இப்பண்ணில் ஆதி சங்கரர் கூறவில்லை.  நம் கர்மத்திர்க்கு ஏற்ப கிடைக்கும் தனத்தில் த்ருப்தி கொண்டு சந்தோஷமாக அதை உபயோகித்து மனதை சாந்தமாகவும் சந்தோஷமாகவும் வைத்துக்கொள்; அதன் மூலமாகவே  மன சாந்தி ஏற்படும் என பொருள் கொள்ள வேண்டும்.

இதுவே இப்பண்ணின் சாரம்.

தமிழ் இலக்கியத்தில் செல்வம் நிலையாமை

செல்வம் நிலையாமையைப் பற்றி எண்ணற்ற விளக்கங்களை, தமிழ் புலவர்கள் அளித்துள்ளனர். அதில் சிலவற்றை ஆய்வோம்.

திருமூலர்

மகிழ்கின்ற செல்வமும் மாடும் உடனே
கவிழ்கின்ற நீர்மிசைச் செல்லும் கலம்போல்
அவிழ்கின்ற ஆக்கைக்கு ஓர்வீடு பேறுஆகச்
சிமிழ் ஒன்று வைத்தமை தேர்ந்து அறியாரே.

முன்னோர்கள் நமக்கு விட்டுச் சென்ற செல்வமும், தானே முயன்று ஈட்டிய செல்வமும் அனைத்துமே நீரில் மூழ்கும் படகு போலக் கவிழக் கூடியது. அழியும் இயல்பு கொண்ட மனித உடலுக்கு ஓர் அழியாத சேமிப்பு வீடு பேறு என்பதை அறிந்து கொண்டவர் அழியும் செல்வத்தைப் பெருக்க எண்ணார்.

நாலடியார்

துகள்நீர் பெருஞ்செல்வம் தோன்றியக்கால் 
தொட்டுப்பகடு நடந்தகூழ் பல்லாரோ டுண்க;
அகடுற யார்மாட்டும் நில்லாது செல்வம்
சகடக்கால் போல வரும்.

குற்றமற்ற அறவழியில் ஈட்டிய பெருஞ்செல்வம் உண்டான காலம் தொடங்கி, எருமைக் கடாக்களைப் பூட்டி உழவு செய்து பெற்ற அப்பொருளைப் பலருடன் சேர்ந்து உண்ணுக! ஏனெனில், செல்வம் யாரிடத்தும் நிலையாக நிற்காமல் வண்டிச் சக்கரம்போல் (மேல்கீழாகவும், கீழ் மேலாகவும்) மாறி வரும்.

திருக்குறள்

அற்கா வியல்பிற்றுச் செல்வ மது
பெற்றா லற்குப வாங்கே செயல். - 333 நிலையாமை 

செல்வம் நிலைக்காத இயல்பை உடையது, அத்தகைய செல்வத்தைப்பெற்றால், பெற்ற அப்போதே நிலையான அறங்களைச் செய்ய வேண்டும்ரஎன்று உணர்த்தப்படுகிறது. 

வளையாபதி

வெள்ள மறவி விறல்வேந்தர் தீத்தாயங் 
கள்வரென்(று) இவ்வாறிற் கைகரப்பத் தீர்ந்தகலும் 
உள்ளில் உறுபொருளை யொட்டா(து) ஒழிந்தவர் 
எள்ளும் பெருந்துயர்நோ யெவ்வம் இகப்பவோ. 35 

ஒருவர் சேர்க்கும் செல்வமானது வெள்ளம், மறதி, வெற்றியுடைய வேந்தர், நெருப்பு, தாயத்தார், கள்வர் என்று கூறப்படுகின்ற இந்த ஆறு வழிகளாலும் உடையவனது கையினின்றும் மறைவாக ஒழிந்து போகும் இயல்புடையதாகும். ஆதலால் உள்ளீடற்ற நமக்கு உதவாத பொய்யான பொருளாகிய செல்வத்தைப் பற்றாமல் துறந்த சான்றோர் பிறர் இகழ்வதற்குக் காரணமான பெரிய துயரங்களைச் செய்யும் பிறவிப் பிணியாகிய துன்பத்தை நீங்கி வாழ்வர் எனப்படுகிறது. 

(உதாரணங்கள் - சென்ற 2015 டிசம்பரில் சென்னையில் மழையினாலும், ஏரிகள் உடைப்பினாலும் ஏற்பட்ட இழப்பு, மறதியினால் நாம் செய்யும் தவிர்க்கக்கூடிய செலவுகள், வேந்தன் எனும் அரசு, மதுபானம் விற்று  மக்கள் சம்பாதிப்பதை சேமிக்க விடாமல் குடிபோதைக்கு ஆளாக்கி விடுவது, அங்கங்கே வீடுகளில் ஏற்படும் தீ விபத்துகளால ஏற்படும் பெரும் நட்ம், தாயாதிக்காரர்களாகிய அண்ணன் தம்பிகள் வழக்கு, வீடு, வங்கிகளில் கொள்ளை  என நாம் இவைகளைக் கண்கூடாகக் காண்கிறோம்).பொருள் முயன்று ஈட்டிய போதும் நம்மை விட்டு அகலுதற்குப் பலவேறு வழிகளையும் உடைத்தாம். ஆகவே அதனை ஈட்டல் பயனின்றாம். பொய்யாகிய அப்பொருளின்பாற் பற்று விட்டவர்களே பேரின்பம் எய்துபவர் என்பதாகும். 

சித்தர் பாடல்கள்

“தேடிய செம்பொன்னும் செத்தபோது உன்னோடு
நாடி வருவதுண்டோ
போம்போது தேடும் பொருளில் அணுவேணும்
சாம்போது தான் வருமோ  

என்ற பாடலில் நாளும்நாளும் தேடிய செல்வங்கள் யாவும் சாவும் போது துணைக்கு வாரது. ஒரு மனிதன் எவ்வளவுதான் பொருள் சேர்த்தாலும் கடைசியில் அவனுக்கு மண் மட்டுமே சொந்தமாகும்.

செல்வம் நிலையாமை குறித்து பாம்பாட்டிச்சித்தர் ,கூறுகையில்,

“மலைபோன்ற செம்பொற்குவை வைத்திருப்பவர்
மறலிதான் வருகையில் வாரிச் செல்வரோ ” (பாம்.சித்,பா. 44)

என்ற பாடலில் மலைபோன்ற செல்வங்களை வைத்திருந்தாலும் எமன் வந்து அழைத்தபின் பயனாகுமா ?என்று கேள்வி எழுப்புகிறார்

நாட்டுப்பாடல்

வாழ்வே நிலையற்றது எனக் கூறுகையில் அதில் ஒருவன் ஓடித்தேடி சம்பாதிக்கும் செல்வமும் இறுதி காலத்தில் துணைவராது, சகடம் எனச் சென்று கொண்டே இருக்கும் தன்மையானது என்பதை,

''பஞ்சு பருத்தி எடுத்து - அதைப்
பேரான மணையிலே ஊட்டி அரைத்து
நெஞ்சக் கருத்தாலே நூத்து - அதை
நேரோடும் பாவில் ஓடி நெய்தாலும்
நாலு முழத்தில் ஒரு துண்டு - அதில்
நாலைந்து பக்கமும் பீத்தலும் உண்டு
பாதியைப் பறையன் கிழித்தான் - அதில்
பகுபாதி அம்பட்டான் கொண்டோடிப் போனான்
அக்கினி தேவுக்குப் பாதி - இந்த
அழகான கட்டைக்குப் போத்தப்பத்தாது''

என்ற பாடல் எடுத்துரைக்கின்றது.

முடிவுரை

செல்வர்யாம் என்றுதாம் செல்வுழி எண்ணாத
புல்லறி வாளர் பெருஞ்செல்வம் - எல்லில்
கருங்கொண்மூ வாய்திறந்த மின்னுப்போல் தோன்றி
மருங்கறக் கெட்டு விடும்.

நாம் செல்வம் உடையோம் என்ற கர்வம் கொண்டு மறுமையைப் பற்றி எண்ணாத சிற்றறிவுடையோரின் பெரும் செல்வம், இரவில் கருமையான மேகம் வாய் திறப்பதால் உண்டான மின்னலைப் போலத் தோன்றி, இருந்த இடம் தெரியாமல் அழிந்துவிடும்! 

ஆதலினால், துதி கோவிந்தனை, துதி கோவிந்தனை, கோவிந்தனைத் துதி மூட மனமே என்று எடுத்துரைக்கிறது இந்த இரண்டாவது செயல்முறை.

செல்வத்தை முற்றிலும் தவிர்க்க வேண்டும் என்று ஆதி சங்கரர் கூறுகிறார் என்று தவறான முடிவிற்று நாம் வரக்கூடாது. தங்கள் சொந்த நலனுக்காக கண்மூடித்தனமான ஈடுபாட்டிற்கு எதிரான அறிவுரையாக இந்த இரண்டாவது செயல்முறையை கவனமாக உட்கொள்ள வேண்டும்.

உள்ளுணர்வோம். அடுத்த செயல்முறை என்னவென்று புது வருட முதல் நாள் (01-01-2023) அன்று அறிவோம். அதுவரை

இறையருள் பெருக. வளமுடன் வாழ்க!

Sankara’s Smithy- Strike 2 – The “Wealth”y Blow

Vanishing Wealth

Link to the Tamil Podcast

https://soundar53.substack.com/podcast

Introduction 

Welcome to Sankara's Smithy, the Forge Shop where we have commenced our transformation process by receiving the first hammer blow. The hammer did  strike the very core of our misbelief  that we are nothing without our body and our physical body is permanent. It shatters that misconception.

Now comes the second hammer blow. This deals with the impermanence of wealth - “Dhana” as we call it.  This blow will remove our wrong notions about acquisition, storage and distribution of wealth. We will realise that wealth is after all a “means” and not an “end”.

Sanskrit Verse

मूढ जहीहि धनागमतृष्णां

कुरु सद्बुद्धिं मनसि वितृष्णाम् ।

यल्लभसे निजकर्मोपात्तं

वित्तं तेन विनोदय चित्तम् ||

Adi Sankara

English Transliteration

Mooda jaheehi dhanaagama trushnaam

Kuru sadbuddhim manasi vitrshnaam

YallabhasE nija karmOpaattam

Vittam tEna viNodaya chittam

Meaning in English

Oh ignorant ! Win over the thirst for the inflow of wealth. In your mind develop detached noble thoughts. Rejoice your mind
with that wealth which is obtained with your own efforts or karma.

Explanation

Meaning of the Sanskrit Words 
1. मूढ - Mooda - Oh! Ignorant mind.

2. जहीहि - jaheehi - Win over

3. धनागमतृष्णां = dhanaagama trushnaam - धन + आगम + तृष्णां
 a) धन - dhana - wealth - This includes money and all worldly things. 

 b) आगम - aagama - receipts/inflows

 c) तृष्णां - trushnaam - thirst, yearn, uncontrolled desire

4. कुरु सद्बुद्धिं - Kuru sadbuddhim - develop noble thoughts

5. मनसि - manasi - in the mind

6. वितृष्णाम् - vitrshnaam - detached, not thirsty

7. यल्लभसे - YallabhasE - यत् yat + लभसे labhase - which is + obtained

8. निजकर्मोपात्तं - nija karmOpaattam - निजकर्मणा उपात्तम् - nija + karma + upaattam - with your own efforts. It means that whatever actions that are prescribed to oneself by the scriptures and what you are destined to perform as residual fruits of actions from your previous births.

9. वित्तं तेन विनोदय चित्तम् - Vittam tEna viNodaya chittam - wealth (vittam) , that (tEna), rejoice (vinodaya) , mind (chittam) - rejoice your mind with that wealth)

The philosophy behind these words

As a householder, one has to earn money and acquire various possessions to support one’s family and also to meet one’s obligations to society.   

The great poet Tiruvalluvar said that those without possessions do not really have a world here — பொருளில்லாற்கு இவ்வுலகு இல்லை  (“porulillaarukku ivvulaku illai”).

It is human nature to think that wealth brings happiness in everyday life. This thinking is due to the fear that how one can one live without wealth.

While we accept proverbs which highlight the importance of wealth/money, we conveniently choose to forget the fact that anything in excess is a poison. Because of this misconception, we have more money cravings.

The first sentence of this Sloka can be misinterpreted as Adi Sankara holding worldly pursuits in such disdain as to call everyone shun wealth, worldly pursuits and opt for sanyaasa.

No, the approach towards wealth is brought out in the second sentence.

As an admonition against indiscriminate indulgence in wealth for their own sake at the expense of one’s growth into a higher plane, Sankara “advices to keep one’s pursuits legitimate and in conformity with dharma, making adequate room for the contemplation of higher goals”. 

Simple living & great thinking is the need of the hour. 

Tamil literatures like THIRUKURAL, Naaladiyaar, Thirumanduram, Valayapathy etc have given innumerable explanations including separate Chapters on the impermanence of wealth. A few of them are highlighted in the Tamil Version of this blog.

Conclusion 

Adi Sankara drives home the point that wealth like our body is not eternal and is perishable. It is not an end in itself and cannot be the goal of our life. It is only a means to lead a  Dharmic life to achieve our higher goal of sorrows free permanent happiness. 

What a great impact it will have on our lives, if only we could absorb this second strike and start our journey with this fresh rethinking. 

With that rethinking, let us proceed to the next strike which will be on the first day of the new year (01-01-2023).

Until then, take care. Introspect and turn a fresh page in life.

God Bless

தலைப்பு மாற்ற அறிவிப்பு – சங்கரனின் வைரக் கூடம்

வைரக் கூடம்
பஜ கோவிந்தம் என்று அழைக்கப்படும் “மோக முத்கரா”வைப் பற்றிய எனது பதிவைத் தொடங்கியபோது, சமூக ஊடகங்களில் “மூட மனம்” கொண்ட எனக்கும், கற்றறிந்தவர்களுக்கும் இடையே நடந்த சுவாரஸ்யமான கருத்துப் பரிமாற்றங்களைப் பற்றி எழுதியிருந்தேன்.
“மோஹ முத்கரா” என்பது 31 ஸ்லோகங்கள் அடங்கிய ஒரு தொகுப்பு. இதற்கு பின்னர் பஜ கோவிந்தம் என்று பெயரிடப்பட்டது என்று கூறப்படுகிறது. ஆதி சங்கரரும், அவரது சீடர்களும் காசியில் வழங்கியது என்றும் கூறப்படுகிறது. நிலையற்றவற்றை நிலையென நம்பி வாழும் நம் மருட்சியுடை (மோஹம்) மனதை தட்டி எழுப்பும் சம்மட்டி (வடமொழியில் முத்கரா என்பர்) அடிகள் இவை. இது மறுக்க இயலா உண்மை.
அதே நேரம், “உண்மை என்றுமே உறைக்கும்” என்ற உலக இயல்புற்கேற்ப, சங்கரனின் சம்மட்டி அடிகள் என்று கொடுத்த தலைப்பு பொருத்தமானதல்ல, அது வன்முறையைக் குறிக்கும் சொல், அச்சொல்லிற்கும் ஆதி சங்கரருக்கும் எந்த தொடர்பும் இல்லை என்று கூறும் சில பெரியோர்களின் கருத்துக்களையும் நாம் மதித்து ஏற்றுக் கொள்ளத்தான் வேண்டும்.
ஒரு தலைப்பின் மேல் பற்றை வளர்க்க எனக்கு விருப்பமில்லை. சமஸ்க்ருத மொழியில் வைராக்கியம் (वैराग्य) என்பது உலகம் தரும் இன்பப் பொருட்களின் மீதான பற்றை நீக்குவதே. நாம் விரும்பும் எந்த ஒரு வைரத்திற்கும் மேலான விலையிலா வைரம் இந்த வைராக்கியம். ஆதி சங்கரரும் அவரது சீடர்களும் “மோஹ முத்கரா”வில் உள்ள ஸ்லோகங்கள் வழியாக, நம் உடல் மன வளாகமெனும் சுரங்கத்துள் ஒளிந்துள்ள இந்த வைராக்கியத்தை நம்மிடமிருந்து வெளிக்கொணரவே முயல்கின்றனர்.
எனவே, இந்த வலைதள தொடர்பதிவின் தலைப்பை

“சங்கரனின் வைரக் கூடம்” 

என்று மாற்ற முடிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.
வைரத்தை தோண்டி எடுத்து பட்டை தீட்டும் இடம் வைரக் கூடம். ஒவ்வொரு ஸ்லோகமும் நம்முள் ஒளிந்திருக்கும் வைராக்கியம் எனும் பற்றிலா வைரத்தை, தோண்டி எடுத்து, பட்டை தீட்டி ஒளிர வைக்கும் செயல்முறை (process) என்பதே இத்தலைப்பின் பொருள். இரும்பை சம்மட்டி அடியால் மாற்றுவதை விட, வைரத்தை தோண்டி எடுத்து பட்டை தீட்டுவது என்பது வன்முறையிலா செயலெனத் தோன்றும் காரணமே இத்தலைப்பின் தோற்றம்.
இந்த மாற்றம் வலைதளப்பதிவுகளில் (blogs) இரண்டாவது ஸ்லோகத்திலிருந்தும் (01-12-2022), வலைதள ஒலிப்பதிவத் தொடரில் (podcast) மூன்றாவது ஸ்லோகத்திலிருந்து (23-12-2022) நடைபெறும். 

இந்த “தலைப்பு மாற்றம்” தமிழ் பதிவுகளுக்கு மட்டுமே. ஆங்கிலப் பதிவுகளில் எந்த மாற்றமும் இல்லை. 

There is no change in respect of the blogs in English on the subject and it continues to be “Sankara’s Smithy”.
சங்கரனின் வைரக்கூடத்திற்கு வருகை தந்து, தோண்டி எடுத்து, பட்டை தீட்டி மெருகேற்றி பற்றிலா நம் வைராக்கியத்தை வெளிக் கொணர்வோம். வாருங்கள்.

இறையருள் பெருக. வளமுடன் வாழ்க

Sankara’s Smithy – Strike 1 – The “Body” blow

Link to the podcast in Tamil

https://soundar53.substack.com/p/1#details

Link to the video of the Sloka No 1

https://youtu.be/--oQVC7mJnc

Introduction 

Welcome to Sankara’s Smithy and thank you very much for taking your time off to visit this forge shop and agreeing to receive the hammer strikes (31 in all). 

Here is Sankara’s first hammer strike. Adi Sankara begins his first strike as a salutation to God.

 “Glory to Govinda. Always pray  and meditate on Him. Your worldly knowledge will not help you when your departure time arrives”. This is the essence of this first of the thirty one blows.

You might immediately think “Oh! This is only the first one. It will be mild as the focus is on prayer”. Don’t get fooled by your thoughts. Normally one will realise the severity of the strike only after receiving it.  This first strike of Sankara may appear to be mild but the message it delivers is something to be received and realised.

Let us receive the first hammer strike.

Sanskrit Verse 

भज गोविन्दं भज गोविन्दं,

गोविन्दं भज मूढ़मते।

संप्राप्ते सन्निहिते काले,

न हि न हि रक्षति डुकृञ् करणे॥१

English Transliteration

Bhaja Govindam, Bhaja Govindam

Govindam Bhaja Moodamathe,

Sampraapte sannihite kaale,

Nahi nahi rakshati dukrumkarane.

Literal Translation 

Pray Govinda, Pray Govinda
Pray Govinda, oh ignorant mind
When your designated time arrives
Your grammar education won’t protect you.

Detailed Explanation 

Let us understand the Sloka step by step, word by word.
“Bhaja”.  

The word "Baja" has the meaning of meditate, pray, worship. In a broader sense, Bhaja means service. Adi Sankara uses this word and the next word Govindam three times in this verse. Why three times? Does it matter? Yes. Here's a brief explanation of why.

Our ancient texts tell us that one of the main purposes of life is to remove the three types of hindrances or to remove the three types of miseries (sorrows). Although the three types of suffering are not clearly defined, each commentator refers to the following three types of suffering:

1. Adidaivika (Divine Origin) - Sufferings caused by the action of God, Nature. Sorrows resulting from the fury of nature.

2. Adibhautika (arising out of body and mater) – Sufferings due to external influences

3. Adhyatmika (Self-created) – Sufferings through physical diseases, mental disorders (desire, anger, fear, hatred, envy, lust, sadness, shame, envy…..)

It is a tradition to appeal three times in worship to remove these three types of sorrows/hindrances.

“The very opening words “Bhaja Govindam” – repeated thrice as is often done for emphasis in the Vedas – serves as the invocation, and the anticipated fruit of learning is unmistakably identified as ultimate salvation.  The absence of an explicit mention of the qualified learner (अधिकारि adhikaari) should be interpreted as asserting that the work is relevant to all, and the particular exhortation not to wait too long is a call to start walking along the spiritual path of devotion from early on”.
Govindam

This Sanskrit word is composed of two words, Go and Vindam.

1. “Go” means - cow, living being, cattle.
2. Vindham means - to maintain (keep), to know.

The one who knows and takes care of the living beings is Govinda.

Govinda is one of the epithets used for Lord Vishnu, the protector of this Universe. This word is used as the 187th, 539th name in Vishnu Sahasranama. This term offers two interpretations.

1. The first is known through the Vedas. The Brahmasutra says that Brahman is realized only through the Vedas (गोपिः वेत्ति इति गोविन्दः gopi: vEthi iti gOvinda:). 

2. The second interpretation of this word is the knower of beings  (गाः विन्दति इति गोविन्दः கா: விந்ததி இதி கோவிந்த:). Since there is nothing that is not unknown to Him, everything is indelibly full of Him, Govinda is the one who transcends the dimensions of space and time and knows living beings and their actions. The word Govinda thus means Brahman, Paramatma.

Therefore , in the vedantic sense, the connotation of the phrase ‘Bhaja Govindam’ is to be taken as “Know Govinda” which is in the sense of “Know Brahman as thyself.”  
Muda mathe

Literal meaning is ignorant mind, foolish mind. But this word has much deeper connotations.

As human beings, we have a superior mind and intelligence than other living beings. Only we have the ability to discern what is necessary and what is not, good and bad. We do not live by mere intuition (biological and physiological impulses); Our lives are governed by higher and lofty goals.

Yet, in everyday life, this mind takes us everywhere and is never stable. Very often we compare our mind to a monkey.  As mentioned in the previous post, what happens in everyday life is different. 

It is therefore no wonder that Adi Shankara calls our mind, which considers the ignorance as knowledge, the unclear as clear, the impermanent as stable, and the incomplete as complete, as “blind mind” and “ignorant mind”.
Sampraapte sannihite kaale 

Literal translation means “at the appointed time”.  

Appointment to whom, by whom, where, when and at what time? 

The answer is - appointment by the Lord at a place, date and time decided by Him which is unknown to us.  That's right, death; but for whom?

"Oh Partha: you are worried about death of of those whom you identify as your relatives. Understand what death is . The human soul does not die. It will be reborn.  You can only kill their bodies. Even if you don’t, their bodies  will perish one day. So, go ahead and fight” 

advises Lord Krishna to Arjuna at the battlefield at Kurukshetra in  the epic “Mahabharata”.

Here is a pictorial depiction of what we terms as our lives.
For all of us, Life is nothing but the time spent between the maternity ward and crematorium on the “surface of a tiny rock-ball 26000 light years away from the black hole, rotating around a spherical fire in a tiny galaxy in an ever expanding galaxies” as depicted in the above picture.

Some call it as the time between between the drop of a water (semen) and the spark of fire lit.  In commercial terms, it is akin to a rental agreement between the mortal frame and the immortal soul. 

The essence of these words has been written by many Tamil sages and Saiva Siddhanta scholars and poets in the form of innumerable poems. There are exclusive chapters on impermanence of body in Thirumandra, Naaladiaar and Thirukkural.

The reality is that body will give us up, but we will not give up the body that easily till our subtle body becomes purified.  

For that purification only Sankara says Bhaja Govindam. 

One can counter Sankara saying that “why should I do it now for an event which will occur later; I will do it at that time”.  For that the answer to be understood in this Sanskrit sentence is : 

“Kaala is time and also the Lord of Death.  Our scriptures assert that one attains whatever one’s mind is filled with at the time of death.  But one is not given to know when that time comes.  Therefore, one should at all times in one’s life, have one’s mind rested on the Eternal, for it is the Eternal that we, without doubt, eventually reach”. 
Nahi nahi rakshati 

Literal translation is “does not protect, does not protect”.  

What is Sankara trying to say here? Whose, When, and what won't protect?

Who - The body with which we ignorantly/foolishly identify ourselves will not be saved.

When - at the time of death; destiny -  It is the time of termination of the lease agreement between us and our body. Our Time to leave the body.

“The broader interpretation of this verse’s caution is as one asking not to become conceited and totally self-assured”. 
Dukrung karane

 “डुकृङ्ग् Dukrung” is a root in Sanskrit grammar with meaning करणे (karane) action.  Knowledge of Sanskrit grammar is  highly desirable for the study of Hindu scriptures like the vedas and Vedanta.  One of the ways scholars acquire proficiency in grammar is by chanting and memorizing many सूत्राणि sutras (aphorisms) such as that of the great grammarian Panini exemplified here through “Dukrung karane”. Much as Sanskrit grammar proficiency is a great facilitator of the study of scriptures, it must be understood that it is neither sufficient nor absolutely necessary for acquiring true knowledge, namely, knowledge of the eternal.  It is like the plantain leaf (or the plate today) for having one’s meal, a facilitator only.  Indeed, an overemphasis of scholarship can indeed become counter-productive.”

Here, we should not take it only as formal education, but we should understand it in a more comprehensive scope. It essentially implies that all that is prescribed/defined for us in our scriptures both in the worldly transactional sphere and in the religious duties and karmas will not help us at the time of departure unless we understand who we are and realise our relationship with Brahman, the Ultimate reality.

It is precisely the reason that Sankara is striking us, only with the sole objective of transforming our mind set.

Conclusion 

Only if the mind is habituated to stay with God during life, then the mind will stay with God at the time of death. Therefore all of us should carry on with our life’s mission (which is to secure permanent happiness free from all sorrows as seen in the introduction) while meditating on God and leaving the fruits of our actions/karma to Him, Govinda.

A word of caution from the Guru:

“None of the above, however, is to be misinterpreted as a denigration of the various rituals and prayers embodied in the पूर्वभाग (purva bhaga, the early part) of Vedas.  For most, they play a significant role in the purification of the mind and body and in preparing one for the greater journey.  The chosen few like Sri Adi Sankara, born prepared to undertake that journey directly without elaborate preparations, are very atypical in that respect.  Indeed, the criticism is to be taken as aimed at mistaking the means for the end and for allowing oneself to be content only with rituals, and for performing them without caring to understand their true purpose and meaning”.

Sankara’s Smithy- சங்கரனின் சம்மட்டி அடிகள் – A clarification-ஒரு விளக்கம்

When I commenced my study of Moha Mudgara otherwise known as Bhaja Govindam, there were interesting exchange of comments between a novice like myself and learned individuals, in the social media.

Some were of the view that the title that I have given “Sankara’s Smithy” and சங்கரனின் சம்மட்டி அடிகள் (“Sankaranin Sammatti Adigal” in Tamil) is not appropriate.

“Adi Sankara never had to resort to violence, vulgarity, force,guile or such aids to advance his views. Intellect and compassion were his forte. Please do not ascribe such epithets to write about Adi Sankara’s achievements; why this kind of rebellious/militant attitude of force to defend one’s belief system?”

These were some of the remarks.

This is to reconfirm that my intention is not to project Sankara in that manner at all. I never even realised that there could be an interpretation from that angle.

In a smithy, the iron is heated and struck with hammer blows before it is converted into a fine product. Those strikes are not rebellious/militant. They are meant to transform a rigid matter into useful product. If my little understanding of these Slokas are correct, the message of each sloka is like a hammer blow(mudgara) to the ignorant minds of ours, pointing out the stark realties which we choose to ignore in our life.

It is with this intention that I gave the title for my study as Sankara’s Smithy (being an engineer myself) and have taken up my study of Bhaja Govindam. I am absolutely open for any change or suggestions for the title. Please let me know through your comments.

Just thought I will clarify my thought process to all. After all, the idea is to learn and understand the message of Adi Sankara.

Thank you.

பஜ கோவிந்தம் என்று அழைக்கப்படும் “மோக முத்கரா”வைப் பற்றிய எனது ஆய்வைத் தொடங்கியபோது, ​​சமூக ஊடகங்களில் “மூட மனம்” கொண்ட எனக்கும், கற்றறிந்தவர்களுக்கும் இடையே சுவாரஸ்யமான கருத்துப் பரிமாற்றங்கள் நடந்தன.

“Sankara’s Smithy” சங்கரனின் சம்மட்டி அடிகள் என்று கொடுத்த தலைப்பு பொருத்தமானதல்ல, ஆதி சங்கரர் ஒருபோதும் “வன்முறை, அசிங்கம், பலம், வஞ்சகம் போன்றவற்றை நாட வேண்டியதில்லை” என்று சிலர் கருத்து தெரிவித்தனர்.

“ஆதி சங்கரரின் சாதனைகளைப் பற்றி எழுத தயவு செய்து இது போன்ற அடைமொழிகளைக் கூறாதீர்கள்; ஒருவரின் நம்பிக்கை அமைப்பைப் பாதுகாக்க ஏன் இந்த வகையான கிளர்ச்சி/போராளி மனப்பான்மை?” இவை சில குறிப்புகள்.

அந்த வகையில் ஆதி சங்கரரை முன்னிறுத்துவதோ அல்லது வர்ணிப்பதோ என் எண்ணம் அல்ல என்பதை மீண்டும் உறுதிப்படுத்துவதுதான் இந்த விளக்கம். இப்படி ஒரு கோணத்தில் பார்க்கக்கூடும் என்று நான் சிறிதேனும் சிந்திக்ககூட இல்லை.

ஒரு பட்டறையில், இரும்பை சூடாக்கி, சுத்தியலால் அடித்து, நீரில் மூழ்கடித்து, அதனை ஒரு உபயோகமுள்ள சிறந்த பொருளாக மாற்றுவர். அது போல, ஒவ்வொரு ஸ்லோகத்தின் செய்தியும் நமது அறியாமை மனங்களுக்கு பட்டறையில் விழும் சுத்தியல் அடி போன்றது; நம் வாழ்க்கையில் நாம் புறக்கணிக்கத் தேர்ந்தெடுக்கும் அப்பட்டமான உண்மைகளைச் சுட்டிக்காட்டுவது என்பதே எனது தாழ்மையான கருத்து.

இந்த நோக்கத்தில்தான் பஜ கோவிந்தம் பற்றிய எனது ஆய்வையும், நான் பகிர்ந்து கொள்ள முயன்ற எண்ணங்களையும் எடுத்துக் கொண்டு, சங்கரனின் சம்மட்டி அடிகள் என்ற தலைப்பை கொடுத்தேன் (என் பொறி இயல் படிப்பு இந்த தலைப்பை கொடுக்க உந்தியது). தலைப்பில் ஏதேனும் மாற்றம் அல்லது பரிந்துரைகளுக்கு நான் முற்றிலும் தயாராக இருக்கிறேன். உங்கள் கருத்துகள் மூலம் எனக்கு அவசியம் தெரியப்படுத்துங்கள்.

எனது இந்த சிந்தனை முறையை அனைவருக்கும் தெளிவுபடுத்தலாம் என்று நினைத்தேன். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ஆதி சங்கரரின் செய்தியைக் கற்று புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதே என் எண்ணம்.

நன்றி.

சங்கரனின் சம்மட்டி அடிகள் – முகவுரை

தமிழ் ஒலித் தொடர் பதிவு இணைப்பு (Link to the Tamil Podcast) 

இன்றய காலக் கட்டத்தில் தமிழ் மொழி அறிந்தவர்களை, இரு வகையாகப் பிரிக்கலாம். 1. தமிழில் எழுதப் படிக்கத் தெரிந்தவர்கள். 2. தமிழ் எழுத, படிக்க தெரியாது; ஆனால் பேச முடியும்; அடுத்தவர் பேசினால் புரிந்து கொள்ள முடியும்.இந்த இரண்டாம் பிரிவைச் சேர்ந்தவருக்காக, இந்தப் பதிவின் ஒலித் தொடர் பதிவை (podcast) கீழ்காணும் இணைப்பில் கேட்கலாம்.

https://soundar53.substack.com/podcast

ஏன் பிறந்தாய் மகனே ? ஏன் பிறந்தாயோ? ……….. நான் பிறந்த காரணத்தை நானே அறியும் முன்னே நீயும் வந்து ஏன் பிறந்தாய் செல்வ மகனே!

கவிஞர் கண்ணதாசன், திரைப்படம்-பாகப்பிரிவினை
63 வருடங்களுக்கு முன் வந்த பிரபலமான தமிழ் திரைப்படத்தில் வரும் ஒரு பாடலின் தொடக்க வரிகள். வருடங்கள் பல கடந்தாலும் இக்கேள்விகள் நம் ஒவ்வொருவர் மனதையும் வருட்டி எடுக்கும் (இடர்கள் நம்மை சூழும் போதாவது) என்றால் அது மிகையாகாது. இந்த திரை இசைப் பாடலில் அடங்கிய தத்துவத்தை இப்போது ஆய்ந்திடலாம்.

மனிதப் பிறவியின் நோக்கம்

மனிதப் பிறவியின் நோக்கம் என்ன? இவ்வினாவிற்கு இப்புவியிலே இன்றும் எண்ணற்ற ஆன்மீகவாதிகள், துறவிகள், முனிவர்கள், தனிநபர்கள், நன்னெறி தத்துவம் பற்றிய எழுத்தாளர்கள், மற்றும் பலர் விடையளிக்க முயன்று கொண்டு வருகின்றனர். இவர்கள் வேறுபட்ட பாதைகளில், மாறுபட்ட கருத்துக்களுடன் ஆராய்ந்த போதிலும் அனைவரும் ஒப்பும் ஒரு உண்மை:

“ஆறறிவு பெற்ற மானிடர் அனைவருமே துன்பம் தவிர்த்து நிலையான இன்பமடையவே அவர்தம் பணிகளின் குறிக்கோளாக வைத்து அவரவர் பணிகளைப் புரிகின்றனர்” 

என்பது. இதில் ஐயமேதுமில்லை.

வட மொழியில் வாழ்வின் பொருள் என்பதை புருஷார்த்தம் என்பர். புருஷார்த்தம் என்பது தர்மம், அர்த்தம், காமம், மோக்ஷம் எனபவைகளுக் குறிக்கும்.  இதனையே அறம், பொருள், இன்பம், வீடு என தமிழில் கூறுவர். 

அறத்தின் வழி நின்று பொருள் தேடி முறையாக இன்பம் துய்த்து வீடுபேறடைதல் என்பதுவே இவ்வழி முறையாகும். அதாவது, முதலில் தர்மத்தை அறம் என்று சொல்லி, அதைத் செய்வதற்காகவே எப்படிப் பொருள் ஈட்ட வேண்டுமோ அந்த நியாயமான முறையைச் சொல்லி, அதனால் இன்னின்ன இன்பங்களைப் பூர்த்தி செய்து கொள்ளலாம் என்று பக்குவம் வருகிற வரையில் கிரமப்படுத்திக் கொடுத்து, அப்புறம் இந்தச் சின்ன சின்ன இன்பங்களை எல்லாம் விடுத்து, இறுதியில் நிரந்தர இன்பமான வீடு என்கிற மோக்ஷத்தைக் காட்டுவதே வாழ்வியல் முறை எனும் நான்கு புருஷார்த்தங்கள்.

பாரதியாரின் எளிமையான வாக்கில் இந்நான்கும் இதோ:

தன்னைக் கட்டுதல் அறம்
பிறர் துயர் தீர்த்தல் பொருள்
பிறர் நலம் நாடுதல் இன்பம்
உலகு காக்கும் ஒருவனைப் போற்றுதல் வீடு.

மனிதப் பிறவியின் நடப்பு

அந்த ஆனந்தத்தை அடைய முயலும் நம் அனைவரின் வாழ்க்கையிலும் அன்றாடம் இடைவிடாது, முக்கியமான மூன்று பெரும் தத்துவங்கள் தொடர்பு கொள்கின்றன. அவை, மனிதன், உலகம் (படைப்பு), இறைவன். 

இவைகளை வாழ்வில் உபயோகித்து (அனுபவித்து) , வினைகள் புரிந்து, “பொருள்” தேடி, “இன்பம்” துய்த்து, களைத்து, முடிவில்

 “நாம் வந்த கதை என்ன? நாம் கொண்டது என்ன, கொடுப்பது என்ன? மன்னைத் தோண்டி தண்ணீர் தேடும் நாம், நம்மைத் தோண்டி ஞானம் கண்டோமா? இல்லை, நம் மனமெங்கும் தெருக் கூத்து, பகல் வேஷமா?” 

என்றெல்லாம் பிதற்றி, தன்னை அறிவதே தனது பிறவியின் நோக்கம், அதனை அறிய முயலாமல் வாழ்நாளை வீனாக்கினோமே என துன்பமுற்று, வருந்தி மடிகிறோமே. இது தானே நடப்பு.

தாயுமானவர் இந்த நடப்பைத்தான் இப்படி கூறுகிறார்:

“ஆசைக்கோரளவல்லை அகிலமெல்லாம் கட்டி
ஆளினும் கடல்மீதிலே ஆனை செலவே நினைவர், 

அளகேசன் நிகராக அம்பொன் மிக வைத்த பேரும்
நேசித்து ரசவாத வித்தைக் கலைந்திடுவர்

நெடுநாளிருந்த பேரும் நிலையாகவேயினுங்
காயகல்பந்தேடி புண்ணாவர் எல்லாம்

யோசிக்கும் வேளையிற் பசிதீர உண்பதும்
உறங்குவதுமாகடியும் உள்ளதே போதும்

நான் நான் எனக்குளறியே ஒன்றைவிட்டு ஒன்றைப்பற்றி
பாசக்கடற்குள்ளே வீழ…”

இன்பம் பயக்கா இருள் – ஏன்?

சரி, நமது வாழ்க்கை அனுபவம், நம்மை, நமது வாழ்வின் பொருளை நோக்கிச் செலுத்தவில்லையே! ஏன்? 

இந்தக் கேள்விக்கு, இதோ! மூன்று பதில்கள் - கேள்விகள் வடிவில்:

1. அனுபவிக்கின்றவனை அனுபவிக்காமல், அனுபவிக்கப்படுவைகளை அனுபவிக்க முயலும் அறிவிலிகளாக அலைகிறோம் நாம்; அல்லவா! (ஆஹா! நம்ம மொபைல் ஃபோனில் இருந்து நம் சொந்த மொபைல் எண்ணயே  அழைக்கிறேனே! எப்படி பதில் கிடைக்கும்? அது போல இருக்கே இந்தக் கேள்வி).

2. அறிவைத் தரும் கருவிகளின் துணை கொண்டு, அறியப்படும் பொருள்களை அறியும் நம்மை, எந்த அறிவைத் தரும் கருவிகளைக் கொண்டு அறிவது என்று என்றேனும் ஆராய்ந்தோமா? 

3. “நானெனும் பொய்யை நடத்துவோன் நான்
ஞானச் சுடர்வானில் செல்லுவோன் நான்
ஆன பொருள்கள் அனைத்திலும் ஒன்றாய்
அறிவாய் விளங்குதற் சோதி நான்” 

என்று பாட்டுக்கொரு புலவன் பாரதி கூறிய “நான்” ஆக இல்லாமல், “இன்பமாகிய நாம், தம்மை இன்பெமென அறியாமல், துன்பத்தின் பின்னால், துன்பத்தில் இன்பம் இருக்கின்றதென்று ஏன் ஓடிக்கொண்டிருந்தோம்”.

கேள்விக்கு என்ன பதில்?

சரி. குழம்பி இருக்கும் நம்முடைய கேள்விகளுக்கு பதில் கூறாமல், கேள்விகளையே திருப்பி வைத்தால், நாம் என்ன செய்வது? எங்கு செல்வது? - நம் அனைவரின் சிந்தனை, அல்லவா! 

சுலபம். வாருங்கள்,  நம் அனைவரையும் ஒரு கொல்லன் பட்டறைக்கு கூட்டிச் செல்லலாம். அங்கே நமக்கு விடைகள் கிடைக்கும். ஆனால், ஒரு நிபந்தனை! அங்கே ஆசாரி நமக்கு 31 சம்மட்டி அடிகள் கொடுப்பார். அவைகளை உள்வாங்கிக் கொள்ள வேண்டும்.

ஒன்று மட்டும் நிச்சயம்/உத்தரவாதம். அந்த முப்பதொன்று அடிகளை, கொல்லன் பட்டறையில் இரும்பு வாங்கும் அடிகளாக நாம் ஏற்றிட்டால், கனிந்து மாறிடும் இரும்பு போல, 

இருள் நீங்கி இன்பம் பயக்கும்
மருள் நீங்கி மாசறு காட்சி

நமக்கு கிட்டி, நாம் மாறுவோம். அதில் சந்தேகமே இல்லை. சம்மதமா?

பயம் தவிர்த்து, அந்த உத்தரவாதத்துடன் வாருங்கள் ஆதி சங்கரனின் பட்டறைக்கு. 
வருக! வருக! மாதம் ஒருமுறையாவது, சங்கரனின் பட்டறைக்குச் செல்வோம், சம்மட்டி அடிகள் வாங்குவோம். பின், நமது நிலையை உணர்வோம்.
சங்கரனின் சம்மட்டி அடி 1 - நவம்பர் 11ம் தேதியில் - கற்ற கல்வியும் சுற்றி விழும் காலன் கயிறும் - யாக்கை நிலையாமை - அடுத்த பதிவில். அதுவரை
இறையருள் பெருக. வளமுடன் வாழ்க

முக்கிய குறிப்பு: இப்பதிவும், வரும் தொடர் பதிவுகள் அனைத்தும், பூஜ்யஸ்ரீ சுவாமி ஓம்காரானந்தாவின் விரிவுரைகளால் ஈர்க்கப்பட்டு, சுவாமிஜியின் சொந்த விரிவுரைகளில் இருந்து அடியேன் அறிந்து கொண்டது. இப்பதிவுகளில் காணும் கல்லாப் பிழை, கருதாப் பிழை, எல்லாப் பிழைகளுக்கும் அடியேனின்அறியாமையே காரணம். அவைகளை சுட்டிக்காட்டின், அடியேனின் அறியாமையைக் களைய உதவும். நன்றி.

Isavasya Upanishad – ஈசனின் உறைவிடம்

அடியேனின் முதல் தமிழ் புத்தகம்.

Amazon Kindle பதிப்பு

தங்களின் ஆதரவு தேவை. தங்கள் நண்பர் குழாமிற்கு தெரிவிக்கவும்.

இப்புத்தக விற்பனையில் வரும் பணம் (விற்பனையானால் 😃) முழுவதும் ஆண்டவனிடம் சேரும்.

இறையருள் பெருக. இனிதே வாழ்க

My first book in Tamil is on Isavasya Upanishad and is now available in Amazon Kindle.

Releasing shortly, Paperback edittion in English for overseas customers

Manku Thimmanna Kagga – DVG

Today is November 1, 2021. Sixty six years ago on this day, dreams of Sri. Aluru Venkata Rao and others came true with the formation of Mysore State based on the majority language spoken in the region, Kannada. Seventeen years later, the state was renamed as Karnataka.

What could be a more befitting occasion for me on this wonderful day, than to take up one of the monumental works of Devanahalli Venkataramanaiah Gundappa affectionately known as DVG, the Doyen of Kannada Language for my detailed study. If I could try to understand that epic and express that in my mother tongue Tamil, that would be the icing on the cake for my efforts to understand the classical languages of India.

Yes! I have taken up the Epic by DVG – Manku Thimmanna Kagga for my study. My current knowledge of this wonderful language is limited to only “understanding and speaking to a fair degree of comfort” and I start my journey here like I do in other fields as a toddler.

So the “condicio sine qua non” for the readers is exactly the same as that of my other adventures viz., “pardon me for my ignorance and consider my deficiencies and faults as the learning process of a toddler”.

My sincere thanks to VedaBrahmaShri BR Prabhakar ji for presenting me the translation in the form of a book and a friend in the social media @GunduHuDuGa for helping this toddler to gain confidence and proceed further. My sincere Pranaam 🙏 and thanks to them.

The Prayer

Like all the Epics in our culture, DVG starts the Kagga with a three verses section where he wants us to understand and surrender to that Unknowable Ultimate Reality and Principle called Vishnu, the Creator.

We will begin our study with the Prayer.

Here is the Prayer in the form of a video. The video has both Kannada and Tamil Verses.

Video Link

Dakshinamurthy Stothram – Sloka 4 – Introduction – Part 2 – Throwing some light on “Light”! – The experiments

We are used to a “question paper based exam followed by practicals” – Aren’t we? Exactly; that is what we are going to do now in our study of Dakshinamurthy Stothram, Sloka 4.

In the previous introductory blog, we saw through sets of questions and answers, as to how the Self (ātmā) is comparable to the “maha deepam” the great light source. Let us continue the conceptual exploration through two experiments.

Experiment 1 – Sun, Dark Room & Mirror Experiment:

Place some objects inside a pitch-dark room. On a bright & sunny day, position a mirror outside at an angle; open the window of the dark room and try reflecting the sunlight through the window into the dark room by adjusting the angle of the mirror. What do you observe? You see that the objects which are otherwise invisible are illumined by the patch of sun light entering the dark room via the mirror and the window.

The question is: who or what illumines the dark room? The mirror or the Sun?

Suppose we say mirror, can we try the same experiment during midnight; keep the mirror at the same angle or at any other angle and try to illumine. The mirror is not able to provide light. So, we cannot say mirror is the illuminator.

If we say that the Sun alone illumines the dark room and not the mirror, then, what will happen if we remove the mirror? Again, the room will continue to be dark, because if the mirror is not there, with a roof over the room, the sunlight can not directly penetrate in the room and illumine. Therefore, mere Sun alone cannot illumine like mere mirror cannot illumine. Therefore, a combination of both the Sun and the mirror together illumine the objects of the dark room.

Pictorially the above experiment can be summarised as under

So, what are we trying to get out of this experiment. What is the illation here?

Experiment 2 – The “holi” pot and lamp Experiment

Light and place a bright lamp (wick lamp with burning oil) on the surface of the earth within a room which is densely dark. Place a pot having five holes with its mouth down over the lamp. Outside of that pot place (in front of each of the hole), an amala (நெல்லிக்காய்) fruit, veena, musk, good gem and a fan.

Now the question is about the perception of the collection of separate objects. Is it attributed to any of the following viz. Lamp or Oil or Wick or Pot or the objects themselves? What is the significance of the 5 holes and the five objects ? Why only these objects ?

The lamp is not able to directly illumine the objects, because it is covered by a pot with five holes; Therefore cooperation of pot is required in the sense that we need a pot with holes and not just the pot. In a lighter vein, therefore we require a ‘holi pot’.

The pot with holes alone can’t illumine and we require the lamp. The holes without the lamp within, cannot also illumine the ibject.

Same arguments go for the oil, the wick and the objects. None of them are self-illumine too and only those objects which fall within the range of the beam of light that comes out of the holes are perceived.

So, what are we trying to get out of this experiment. What is the illation here?

Well, “Practicals” are over. What did we learn?

Let us get into the details in the blog next week.

To be continued……

Dakshinamurthy Stothram – Sloka 4 – Introduction – Part 1 – Throwing some light on “Light”! – Questions and Answers

We saw in the previous Sloka 3, the vedantic concept of conjoined existence and light in perception of objects and understood that both “being” and “knowing” are nothing but the same (tat tvam asi). In Sloka 4, Adi Sankara throws more light on the “Light”.

Questions

Before we venture into the Sloka, I am going to start this blog with three sets of questions.

Set 1

Can you see yourselves in broad day light ?

Can you see your friend in a crowd in the park in the day light ?

Set 2

Can you see yourselves in a pitch dark room ?

Can you see your friend in the same pitch dark room?

Set 3

Do you need a torch to see Sun in the daytime.

Can you see the stars and constellations on a clear night?

Answers

These are very simple and innocuous questions. Answering these shouldn’t pose difficulties.

Set 1

Yes. I can see myself in broad light.

Yes. I searched and can see my friend in a crowd in the park.

Set 2

No. I cant see myself physically but I know that I am there.

No. I can’t see my friend in the pitch dark room. I need light.

Set 3

I don’t need a torch to see the Sun in daylight. It is all powerful.

Yes. I am able to see stars and constellations on a clear night.

Explanatory Notes for the answers

Now let us amplify the answers given.

Set 1

Suppose if I ask whether you have seen your friend in the crowd, you will have to look around to see whether he has come or not; which means that a process is required. But when I ask you the question, are you there, you do not take any time, or even thinking. Even before the process of thinking starts, “I am here” is an evident fact.

SET 2

I don’t need a light to say that I am inside a dark room since I know that I am there. It is self evident as indicated above. But I need a process and a light to see anyone else.

SET 3

I don’t need an external light to see the Sun in daylight. It is the most powerful light source. It is a “maha deepam”. But the strange fact is I can see the stars which are millions of miles away in the sky on a clear night. Perhaps I have a powerful source of light inside me (a maha deepam) that helps me to see the stars. Maybe ! I don’t know.

Preamble to the Vedic Philosophy behind the “Light”

Apparently in these three sets of questions and answers, the underlying focus is on light and sight. Let us now throw some light on this light.

An object in the world becomes known at a particular time by our special effort. If I have to see my friend in a crowd at the park, it is an event in space and time. I have to turn in that direction and my mind should be behind the eye. Or the eyes will not see. And the light should fall on the crowd; and then a thought should take place in the mind; and that is called vritti pariṇāma, and when that takes place alone, the knowledge of my friend takes place; as an event, in the mind, because of the operation of the sense organ called eye. So, the steps involved in this light throwing process called mano vritti is as under:

1. Some object is there.

2. Light falls on it.

3. You see it through your effort with your eyes.

4. It translates that it is other than you

5. You recognize it through something.

6. It forms a wave thought

7. That gets reflected in a medium to lend existence

The process is nothing complicated. Simple. Isn’t it? But then how do you say “I am here” when you are in a pitch dark room and someone asks you “Where are you?” You even say sometimes “Don’t switch on the light. I am relaxing”. Strange ! Are you self luminous? Exactly. This is called svayam prakāśatvam of ātmā; self-evidence of ātmā; this is a very important concept in vedānta. In India we have people named as Swayam Prakash.

The core of an Individual known as ātmā is not only svayam prakāś but also a “maha deepam” – a great light.

In a lighter vein that is why if we see several Indian movies particularly the historical/mythological ones, you will see in death scenes, a light moves up from the body towards the heaven. We see obituary statements like “The light in our life has merged with the Almighty” even today.

With this introductory understanding that core of all of us viz., the inner consciousness known as the ātmā is compared to a maha deepam (the light like Sun) in, let us proceed toward our goal of understanding the Sloka 4 where Adi Sankara again comes out with simple experiments to drive home the Vedantic Concepts.

To be continued……