ग्रीवा महस्तव मुखं च जनस्तपस्तु फालं शिरस्तव समस्तमयस्य सत्यम् । एवं जगन्मयतनो जगदाश्रितैर- प्यन्यैर्निबद्धवपुषे भगवन्नमस्ते ॥३॥
Translation in Tamil
உன் மிடறு மகர, முகம் ஜன, நுதல் தவ, சிரம் சத்ய உலகென ஈரேழு உலகம்தனை உன் உள்ளடக்கி உன்னுடல் உலகப் பொருட்கள் அனைத்தாலுமே – அந்த உலகுடலோன் உனைத் துதிப்பேன் குருவாயூரப்பனே 6.3
O Lord! Thy body is the whole universe. Maharloka is Thy neck. Janaloka is Thy face. Tapoloka is Thy forehead. Satyaloka is Thy head. Of all the other things of which the universe is made, Thy body is also conceived of being made up of all that. O Lord! salutations to Thee.
Meaning of the Sanskrit Words
ग्रीवा मह: - तव - Thy neck is Maharloka
मुखं च जन: - and face is Janaloka
तप: - तु फालं Tapoloka, indeed, is forehead
शिर: - head
तव समस्तमयस्य of Thee who are everything
सत्यम् - is Satyaloka
एवं - in this manner
जगन्मयतनो - whose body is the universe!
जगदाश्रितै:-अपि-अन्यै: - of all other things forming the universe
निबद्धवपुषे - whose body is conceived as being made up of
O Lord! The wielder of the Discus! (One who handles the Chakra with skill and easily). Then “Your” shanks (a part from the knee to the ankle) are ‘Talatala’ and “Your” knees are ‘Sutala’, further, two parts of “Your” thigh region (the lower part of the thighs and waist region) are the two worlds ‘Vitala’ and ‘Atala’ respectively. “Your” hip is the Earth, navel is the Sky and “Your” chest ‘Swarga’, the abode of Indra.
Meaning of the Sanskrit Words
जङ्घे तलातलम्- (Thy) shins Talaata
अथ: सुतलं च जानू - then, Sutala (are Thy) knees
किञ्च-उरु-भाग-युगलं - moreover, the two thighs (are)
वितल-अतले द्वे - the two (worlds) Vitala and Atala
क्षोणीतलं जघनम्- the earth is (Thy) hip
अम्बरम्-अङ्ग नाभि: - sky is O Lord! the navel
वक्ष: - च -and the chest
शक्र-निलय: तव - of Thine is the abode of Indra (swarga)
After explaining the evolution of Cosmic Form (Virat Rupa) in Dasakam 5, Sri. Narayana Bhattathri now begins the description of the various parts of this Cosmic Form in this Sloka.
O Lord! “You”, who had taken or assumed in this manner,the form of the 14 worlds. The soles of the feet are said to be “patala”,He Deva! The upper region of “Your” feet, too are said to be “Rasatala”. O Lord, of wondrous form! “Your” two ankles are, indeed, said to be “Mahatala”
From the above, it is understood that out of the 14 worlds, ‘Patala’ is the lowest and that corresponds with the lowermost portion of the Cosmic body. The lower portion of the feet-Patala, the Upper portion of the feet -Rasatala, two ankles -Mahatala.
Note - The epithets used by Bhattathri in this Sloka (Isha, Deva, AdbhudAtma) are indicative that the Lord shines in all these three worlds too. In fact, there is nothing where the Lord doesn’t shine.
விளக்கவுரை
தசகம் 5 இல் பிரபஞ்ச வடிவத்தின் (விராட் ரூபத்தின்) பரிணாமத்தை விளக்கிய பிறகு, ஸ்ரீ. நாராயண பட்டத்ரி இப்போது இந்த ஸ்லோகத்தில் இந்த பிரபஞ்ச வடிவத்தின் பல்வேறு பகுதிகளின் விளக்கத்தைத் தொடங்குகிறார்.
இரேழு புவனங்களைப் படைத்த ஆண்டவனே! உனது உட்பாதங்களிரண்டும் பாதாளமென்றும், உன் திருவடிகளின் மேல் பகுதி "ரசதல" என்றும் கூறப்படுகிறது. எழில் வதனுமுடையோனே! உன்னிரு கணுக்கால்கள், உண்மையில், "மஹதள" என்று கூறப்படுகின்றன (என அறிவுடை முனி ஞானியர் கூறுகின்றனரே) என நாராயண பட்டத்ரி வர்ணிக்கின்றார்.
இந்த ஸ்லோகத்தில், ஈசனே, ஒளியோனே (தேவனே), எழிலோனே (அற்புத ஆத்மா) என்று பட்டத்திரி பயன்படுத்திய அடைமொழிகள், இங்கு குறிப்பிடப்பட்ட மூன்று கீழ் உலகங்களிலும் இறைவன் பிரகாசிக்கிறார் என்பதைக் குறிக்கிறது. உண்மையில், இறைவன் பிரகாசிக்காத இடம் எதுவும் இல்லை.
Meaning of the Sanskrit Words
एवं - in this manner
चतुर्दश-जगत्-मयतां गतस्य - (of Thee) who had manifested as the fourteen worlds
पातालम्-Paataal
ईश- O Lord!
तव पादतलं - soles (lower part) of Thy feet
वदन्ति - is said to be
पाद-ऊर्ध्व-देशम्-अपि - the upper surface of (Thy) feet
In Dasakam 5,starting with the divine intention (sankalpa) or will within the Supreme Being to bring forth the universe, Narayana Bhattathri has so far outlined the evolution of
1. Purusha, 2. Prakriti, 3. Mahat, 4. Ahamkara 5. Fourteen Presiding deities 6. Four functions of Inner conscience, 7. Five Sense and five action organs 8. Five Tanmaatras and the five Pancha Bhootas.
முகவுரை
இந்த தசகத்தில், ஸ்ரீ. நாராயண பட்டத்திரி பிரம்மனின் பிரபஞ்ச வடிவத்தின் பரிணாமத்தை (ஸ்ரீமத் பாகவதத்திற்கு ஏற்ப) பிரம்மனின் "விராட் ரூபத்தில்" வழியாக அறிய உதவுகிறார்.
இதுவரை
1. புருஷன், 2. பிரகிருதி, 3. மஹத், 4. அஹம்காரா 5. பதினான்கு அதிபதிகள் 6 உள் மனசாட்சியின் நான்கு செயல்பாடுகள், 7. ஐந்து உணர்வுகள் மற்றும் ஐந்து செயல் உறுப்புகள் 8. ஐந்து தன்மாத்திரங்கள் மற்றும் ஐந்து பஞ்ச பூதங்கள்.
என்ற 26 தத்துவங்கள் (கூறுகள்), 14 அதிபதிகளின் பரிமாணத்தை விளக்கினார் நாராயண பட்டத்ரி.
ete bhuutagaNaastathendriyagaNaa devaashcha jaataaH pR^ithak nO shekurbhuvanaaNDa nirmitividhau devairamiibhistadaa | tvaM naanaavidha suuktibhirnutaguNastattvaanyamuunyaavishanshcheShThaa shaktimudiirya taani ghaTayan hairaNyamaNDaM vyadhaaH ||
Meaning in English
O Lord! Even though all these elements, sense organs , the organs of action, and their presiding deities came into existence, they could not by themselves create the Brahmaanda. Then the presiding deities glorified Thee by various hymns and Thou entered into all of them, activated them and combining them, created the Hiranya Andam (the Golden Egg).
Explanatory Notes
In this Sloka, Bhattathri reiterates that it is because of the desire of the Lord Himself, He decided to enter into these 26 inanimate elements and generated creative power and united them in proportion and produced a form of a Golden Cosmic Egg as His own body, based on the pleas of the fourteen presiding deities.
We must bear in mind that the focus of Dasakam 5 so far, has been on the evolution of the Cosmic Egg or the Virat Rupa of the Brahman and should not be mixed up with the evolution of human body which is essentially identical to the one happening in the Cosmos. At the same time we shouldn’t forget that after all what is happening in the Cosmos do happen in our body too.
விளக்க குறிப்பு
இந்த ஸ்லோகத்தில், பட்டத்திரி, பதினான்கு தலைமை தெய்வங்களின் வேண்டுகோளின் அடிப்படையில், இறைவன் தனது விருப்பத்தின் காரணமாக, இந்த 26 உயிரற்ற கூறுகளுக்குள் நுழைய முடிவு செய்து, படைப்பு சக்தியை உருவாக்கி, அவற்றை விகிதாசாரத்தில் இணைத்து, ஒரு பொன் அண்ட முட்டையின் வடிவத்தை தனது சொந்த உடலாக உருவாக்கினார் என்று மீண்டும் வலியுறுத்துகிறார்.
இதுவரை தசகம் 5-ல் கூறப்படுவது, அண்ட பொன் முட்டை (ஹிரன்ய கர்ப்ப) அல்லது பிரம்மனின் விராட ரூபத்தின் பரிணாம வளர்ச்சி. இதி ஒரு சமஷ்டி நிலை கண்ணோக்கம். நடைமுறை நிலையில், மனித உடலின் பரிணாம வளர்ச்சியுடன் (வ்யஷ்டி நிலை) ஒப்பிட்டு கலந்துவிடக் கூடாது. “அண்டத்தில் நடப்பது பிண்டத்திலும்” என்ற சொல்லிற்கிணங்க, இப்பரிணாமங்களை பிண்டத்திலும் காணலாம் என்பதனையும் மறந்துவிடக் கூடாது.
Meaning of the Sanskrit Words
एते भूतगणा: - all these elements
तथा-इन्द्रियगणा:- and the sense organs and the organs of action
देवा: च - and their presiding deities
जाता: - which had come into existence
पृथक् नो शेकु: - were not capable by themselves
भुवन-अण्ड-निर्मिति-विधौ - of creating the Brahmaand (the cosmic whole)
देवै: अमीभि: तदा - therefore these presiding deities, then
त्वं नाना-विध-सूक्तिभि:-नुत-गुण:- sung Thy excellences by means of various hymns
तत्त्वानि-अमूनि-आविशन्- (then Thou) entering these categories
चेष्टा-शक्तिम्-उदीर्य - and activating them
तानि घटयन् - and combining them
हैरण्यम्-अण्डम् - the Golden Egg (the potential universe)
In Dasakam 5, Narayana Bhattathri provides an evolution of the Cosmic Form of the Brahman (in line with Srimad Bhagavatham) to help us focus on the “Virat Rupa” of Brahman.
Starting with the divine intention (sankalpa) or will within the Supreme Being to bring forth the universe, Bhattathri in the previous Slokas outlined the evolution of Purusha, Prakriti, Mahat, Ahamkara and associated deities for the five organs of perception, five organs of action and the four aspects of inner conscience.He then outlined the evolution of the inner conscience, the sense and action organs.
Now in this Sloka, the evolution of additional elements is highlighted.
முகவுரை
இந்த தசகத்தில், ஸ்ரீ. நாராயண பட்டத்திரி பிரம்மனின் பிரபஞ்ச வடிவத்தின் பரிணாமத்தை (ஸ்ரீமத் பாகவதத்திற்கு ஏற்ப) பிரம்மனின் "விராட் ரூபத்தில்" வழியாக அறிய உதவுகிறார்.
பிரபஞ்சத்தை வெளிக்கொணர வேண்டும் என்ற தெய்வீக எண்ணம் (சங்கல்பம்) அல்லது பரமாத்மாவிற்குள் உள்ள சித்தத்துடன் தொடங்கி, முந்தைய ஸ்லோகங்களில் பட்டத்திரி, புருஷன், பிரகிருதி, மஹத், அஹம்காரம் மற்றும் உள்மனசாட்சியின் நான்கு அம்சங்கள், ஐந்து புலனுணர்வு உறுப்புகள், ஐந்து செயல் உறுப்புகளுக்குக்குத் தொடர்புடைய தெய்வங்களின் பரிணாமத்தை கோடிட்டுக் காட்டினார். பின்னர், நான்கு அம்சங்கள் நிறைந்ந மனம், உணர்வு மற்றும் செயல் உறுப்புகளின் பரிணாமத்தை கோடிட்டுக் காட்டினார்.
இப்போது இந்த ஸ்லோகத்தில், ஸமஷ்டி நிலையில் உருவாகும் அடுத்த தத்துவங்களின் வெளிப்பாட்டினை விளக்குகிறார்.
shabdaadvyOma tataH sasarjitha vibhO sparshaM tatO maarutaM tasmaadruupamatO mahO(a)tha cha rasaM tOyaM cha gandhaM mahiim | evaM maadhava puurvapuurvakalanaadaadyaadyadharmaanvitaM bhuutagraamamimaM tvameva bhagavan praakaashayastaamasaat ||
Meaning in English
O All pervading Lord! From the Tanmaatra of (Shabda) the subtle element of sound, came the element (Aakaash) Space and from it touch (Sparsh). From touch (Sparsh) came the element Air (Vaayu) and from it form (Roopa). From form (Roopa) came the element Fire (Agni) and from it Taste (Rasa). From the Tanmaatra of Taste (Rasa) came the element Water (Jala) and from it smell (Gandha). From smell (Gandha) came the element Earth (Bhoomi). O Maadhava! By Thy will, thus from the Tamasa aspect of Ahankaara, were born the five Tanmaatras and the five Pancha Bhootas each element having the qualities of the preceding one.
Explanatory Notes
We must bear in mind that the focus of Dasakam 5 so far, has been on the evolution of the Cosmic Egg or the Virat Rupa of the Brahman and should not be mixed up with the evolution of human body which is essentially identical to the one happening in the Cosmos. At the same time we shouldn’t forget that after all what is happening in the Cosmos do happen in our body too.
விளக்க குறிப்பு
இதுவரை தசகம் 5-ல் கூறப்படுவது, அண்ட பொன் முட்டை (ஹிரன்ய கர்ப்ப) அல்லது பிரம்மனின் விராட ரூபத்தின் பரிணாம வளர்ச்சி. இதி ஒரு சமஷ்டி நிலை கண்ணோக்கம். நடைமுறை நிலையில், மனித உடலின் பரிணாம வளர்ச்சியுடன் (வ்நஷ்டி நிலை) ஒப்பிட்டு கலந்துவிடக் கூடாது. “அண்டத்தில் நடப்பது பிண்டத்திலும்” என்ற சொல்லிற்கிணங்க, இப்பரிணாமங்களை பிண்டத்திலும் காணலாம் என்பதனையும் மறந்துவிடக் கூடாது.
Meaning of the Sanskrit Words
श्ब्दात्-व्योम - from sound, space
तत: ससर्जिथ - then,Thou created
विभो - O All pervading Lord !
स्पर्शं - touch
तत: मारुतं - then air
तस्मात्-रूपम्- from that (air) form
अत: मह: -then fire
अथ च रसं - and after that taste
तोयं च गन्धं महीम् - then water smell and earth (were born)
एवं माधव - in this manner O Maadhava!
पूर्व-पूर्व-कलनात्- because of association with the preceding (product)
आद्य-आद्य-धर्म-अन्वितं having the qualities of the earlier products
In spiritual journey, ordinary mortals like me find it extremely difficult to focus the mind and meditate/contemplate on the only omnipresent, omniscient, pure, eternal, ultimate Reality known as “Brahman” (to be precise “Nirguna, Nishkala Brahman” with out name, form and transcending time and space).
Therefore, in this Dasakam 5, Narayana Bhattathri provides an evolution of the Cosmic Form of the Brahman (in line with Srimad Bhagavatham) to help us focus on the “Virat Rupa” of Brahman.
Starting with the divine intention (sankalpa) or will within the Supreme Being to bring forth the universe, Bhattathri in the previous Slokas outlined the evolution of Purusha, Prakriti, Mahat, Ahamkara and associated deities for the five organs of perception, five organs of action and the four aspects of inner conscience.
Now in this Sloka, Bhattathri outlines the evolution of the inner conscience, the sense and action organs.
முகவுரை
ஆன்மீகப் பயணத்தில், என்னைப் போன்ற சாதாரண மனிதர்கள், மனதை ஒருமுகப்படுத்தி, எங்கும் நிறைந்த, எல்லாம் அறிந்த, தூய்மையான, நித்திய, இறுதியான "பிரம்மன்" ("நிர்குண, நிஷ்கல பிரம்மன்") என்று அறியப்படும் உண்மையின் மீது தியானம்/தியானம் செய்வது மிகவும் கடினம்.
எனவே, இந்த தசகத்தில், ஸ்ரீ. நாராயண பட்டத்திரி பிரம்மனின் பிரபஞ்ச வடிவத்தின் பரிணாமத்தை (ஸ்ரீமத் பாகவதத்திற்கு ஏற்ப) பிரம்மனின் "விராட் ரூபத்தில்" வழியாக அறிய உதவுகிறார்.
பிரபஞ்சத்தை வெளிக்கொணர வேண்டும் என்ற தெய்வீக எண்ணம் (சங்கல்பம்) அல்லது பரமாத்மாவிற்குள் உள்ள சித்தத்துடன் தொடங்கி, முந்தைய ஸ்லோகங்களில் பட்டத்திரி, புருஷன், பிரகிருதி, மஹத், அஹம்காரம் மற்றும் உள்மனசாட்சியின் நான்கு அம்சங்கள், ஐந்து புலனுணர்வு உறுப்புகள், ஐந்து செயல் உறுப்புகளுக்குக்குத் தொடர்புடைய தெய்வங்களின் பரிணாமத்தை கோடிட்டுக் காட்டினார்.
இப்போது இந்த ஸ்லோகத்தில், பட்டத்திரி நான்கு அம்சங்கள் நிறைந்ந மனம், உணர்வு மற்றும் செயல் உறுப்புகளின் பரிணாமத்தை கோடிட்டுக் காட்டுகிறார்.
O Infinite One! By Thy will, from the Saatwic aspect of Ahankaara, the inner equipment of Antahkarana was born, consisting of, Manas, Buddhi, Ahankaara and Chitta. From the Raajasic aspect of the Ahankaara the ten Indriyaas were born (5 Karmendriyaas and 5 Jnanendriyaas). O Lord! by Thy will, from the Taamasic aspect of the Ahankaara was born, the sound (Sabda) which is the subtle essence (Tanmaatra) of space (Aakaash).
Explanatory Notes
Adi Sankara’s Viveka Chudamani explains the objects listed out by Bhattathri in this Sloka.
1. The ears, skin, eyes, nose and tongue are organs of knowledge, for they help us to cognise objects; the vocal organs, hands, legs, etc., are organs of action, owing to their tendency to work.
2. The inner organ (Antahkaraṇa) is called Manas, Buddhi, ego or Chitta, according to their respective functions: Manas, from its considering the pros and cons of a thing; Buddhi, from its property of determining the truth of objects; the ahankara (ego), from its identification with this body as one’s own self; and Chitta, from its function of seeking for pleasurable objects.
It must be noted that none of the objects such as Prakriti, Mahat, Ahamkara etc listed in the previous Slokas as part of the cosmic evolution are capable of bringing out the Anthakarana and the Indriyas listed in this Sloka.
Therefore Bhattathri has emphasised again that it is purely due to the divine intention (sankalpa) or will within the Supreme Being to bring forth the universe, which he calls it as His strength (“bala”) here.
விளக்க குறிப்பு
உலகெங்கும் நிறைந்தவனே! உன்னுடைய வலிமையால் ஸத்வ குணமானது, மனது, புத்தி, அகங்காரம் இவைகளுடன் கூடிய சித்தம் என்ற ஸாத்வீக அகங்காரத்தை உண்டாக்கியது. ரஜோ குணமானது, பத்து இந்திரியங்களை உண்டாக்கியது. தமோ குணமானது ஆகாயத்தின் ஸூக்ஷ்ம சப்தத்தை உண்டாக்கியது.
ஆதி சங்கரரின் விவேக சூடாமணி (92-94),
1. காதுகள், தோல், கண்கள், மூக்கு மற்றும் நாக்கு ஆகியவை அறிவின் உறுப்புகள்(ஞானேந்திரியங்கள்), ஏனெனில் அவை வெளிப்புற பொருட்களின் அறிவைப் பெற உதவுகின்றன. பேச்சு உறுப்பு, கைகள், கால்கள், ஆசனவாய் மற்றும் பிறப்புறுப்பு ஆகியவை வேலை செய்யும் இயற்கையின் காரணமாக செயல்படும் உறுப்புகளாகும் என்றும்
2. ஸாத்வீக அகங்காரம் என்பது உடலுக்குள் இருக்கும் ஒரு சாதனம்; அதனைத்தான் அந்தக்கரணம் என்பர். மனம், புத்தி, அஹங்காரம், சித்தம் என்ற நான்கு வகைகளில் செயல்படுவது. புத்தி என்பது தான் ஒவ்வொரு விஷயத்தின் நிலைப்பாட்டை நிர்ணயிக்கிறது. அகம்பாவம் என்பது உடலை முன்னிலைப்படுத்தி மனிதன் இயங்குவது. அதுவே தான் எல்லாம், என்று பொய்யாய் நிஜமாக காட்டுவது. சித்தம் என்பது எண்ணக்கோர்வை, எதிலெல்லாம் அவன் ஈர்ப்பு செல்கிறது என்று காட்டுவது என்றும் கூறுகிறது.
அண்ட பரிணாமத்தின் ஒரு பகுதியாக முந்தைய ஸ்லோகங்களில் பட்டியலிடப்பட்ட பிரகிருதி, மஹத், அஹம்காரம் போன்ற பொருட்கள் எதுவும் இந்த ஸ்லோகத்தில் பட்டியலிடப்பட்டுள்ள அந்தகரணம் மற்றும் இந்திரியங்களை வெளிப்படுத்தும் திறன் கொண்டவை அல்ல என்பதை கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். எனவே, பிரபஞ்சத்தை வெளிக்கொணர பரமாத்மாவிற்குள்ளேயே உள்ள தெய்வீக எண்ணம் (சங்கல்பம்) அல்லது சித்தத்தினால் தான் என்று மீண்டும் வலியுறுத்துகிறார் பட்டத்ரி. இந்த ஸ்லோகத்தில் அதை பரம்பொருளின் பலம் என்று குறிப்பிடுகிறார்.
Meaning of the Sanskrit Words
भूमन् - Infinite One! முடிவிலோனே
मानस-बुद्धि-अहंकृति-मिलत्-the mind, intellect and ego including - மனம், புத்தி, அஹங்காரம்
चित्ताख्य-वृत्ति-अन्वितं - memory, these modes constituting - சித்தம் முதிலிய அடங்கிய
In the first Sloka, Narayana Bhattahri brought out that before the Maha Pralaya (The great deluge/Big Bang), only Brahman exists.
The question that naturally followed this assertion was “what happened to all the existing things, living and non living entities at the gross and subtle levels?”.
The answer was provided in the next Sloka 2 wherein Bhattathri brought out that everything else was in unmanifested, undifferentiated state inside Brahman.
Now comes the next question. What happens next? Answer for this question is Sloka 3.
Sanskrit Verse
एवं च द्विपरार्धकालविगतावीक्षां सिसृक्षात्मिकां
बिभ्राणे त्वयि चुक्षुभे त्रिभुवनीभावाय माया स्वयम् ।
Let us recall what we learnt in the previous blogs on Cosmic Evolution.
1. At the outset it should be clear that our Rishis, Seers and Saints understood that creation doesn’t mean formation of something out of nothing. By the word creation, they only meant the manifestation of something which was potentially existent in dormant form or Unmanifest form or undifferentiated form (like the tree inside the seed).
2. In the beginning nothing exists except a singularity called Brahman. This is akin to what modern scientists say as “Before the big bang there was no space, time or matter. There was just singularity where the entire un-manifested universe existed”.
This is what is brought out by Bhattathri in this first Sloka.
Let us now study the Sloka
முகவுரை
“ஒன்று ஆகி மூலத்து உருவம் பல ஆகி
உணர்வும் உயிரும் பிறிது ஆகி ஊழி
சென்று ஆசறும் காலத்து அந்நிலையது ஆகி
திறத்து உலகம்தான் ஆகி செஞ்சவே நின்ற
நன்று ஆய ஞானத் தனிக் கொழுந்தே எங்கள்
நவைதீர்க்கும் நாயகமே நல் வினையே நோக்கி
நின்றாரைக் காத்தி அயல் பேரைக் காய்தி
நிலை இல்லாத் தீவினையும் நீ தந்தது அன்றே”
கம்பராமாயணம், ஆரண்ய காண்டத்தில்
“முதலில் ஒன்றாக இருந்து, பின்னர் பலவேறு (Cosmic Evolution) வடிவங்களாகி, அவ்வடிவங்களில் அறிவும், உயிரும் வெவ்வேறாகி, ஊழிக் காலம் மஹா பிரளயத்தால் முடியும் போது, முதலில் இருந்த ஒன்றாகும் நிலையைப் பெற்று (Cosmic Dissolution) , மீண்டும் படைப்பு நிகழும்போது பலவகைப்பட்ட உலகங்களாகி, செம்மையாய் நின்ற ஞானக் கொழுந்தே! நீ புண்ணிய செயல்களை மேற்கொண்டவர்களைக் காக்கின்றாய், பாவம் செய்பவர்களை அழிக்கின்றாய். நிலையில்லாத அப்பாவமும் நீ படைத்தது அல்லவா?”
என்று கம்பன் வர்ணிப்பதும் நமது முனிவர்களும், ரிஷிகளும் அறிந்துணர்ந்த அண்டங்களின் படைப்பிற்கு காரணமாகிய ஆதி அந்தமில்லா பரம்பொருளைப் பற்றியதே
இதனைத்தான் நாராயண பட்டத்ரி, ஐந்தாம் தசகத்தில் முதல் ஸ்லோகமாக வரைந்தார்.
அதனை இப்போது ஆய்வோம்.
Sanskrit Verse
व्यक्ताव्यक्तमिदं न किञ्चिदभवत्प्राक्प्राकृतप्रक्षये
मायायाम् गुणसाम्यरुद्धविकृतौ त्वय्यागतायां लयम् ।
नो मृत्युश्च तदाऽमृतं च समभून्नाह्नो न रात्रे: स्थिति –
இறப்பில்லை, வீடுபேறென்றில்லை, இறவு பகல் ஏதுமில்லை இருப்பென்பது உனையன்றி வேறெதுவுமல்லை – அப்
பேரழிவுக் காலம் முன்னே பேரின்ப நிலைதனிலே தூய இருப்பெனவே இருந்தனையே பரம்பொருளே 5.1
Meaning in English
This world consisting of the manifest and the unmanifest worlds (gross and the subtle) did not exist at all, before and during the total dissolution.The three Gunaas (Satwa, Rajas and Tamas) of Maya were in equilibrium, preventing any modification and so had become latent in Thee. At that time neither death nor liberation existed. Day and night also did not exist. Thou alone remained at that time as the Supreme Bliss Consciousness.
English Transliteration
vyaktāvyaktamidaṁ na kiñcidabhavatprākprākr̥taprakṣayē
māyāyāṁ guṇasāmyaruddhavikr̥tau tvayyāgatāyāṁ layam |
nō mr̥tyuśca tadāmr̥taṁ ca samabhūnnāhnō na rātrēḥ sthiti -
statraikastvamaśiṣyathāḥ kila parānandaprakāśātmanā || 5
Meaning of the Sanskrit Words
व्यक्त-अव्यक्तम्-इदं - this (universe) made up of the gross and the subtle (manifested and unmanifested)
न किञ्चित्-अभवत् - nothing existed
प्राक्-प्राकृत-प्रक्षये - before Praakrita Pralaya
This write up below is definitely not an exhaustive description of what our scriptures talk about Pralaya. It is my very limited understanding of the vast literature available in public domain. The objective is to get a broad idea of the principles involved so that when we take up the study of our scriptures and Sanskrit Slokas, we will have a better comprehension of what they say.
Reader is strongly advised to strictly learn these under the guidance of a Guru, if one wants a deep dive in this subject.
Introduction
The concept of Pralaya or dissolution is intimately related with the concept of creation. Our scriptures say that the chain of creation and dissolution continues without break. After each creation, there is dissolution and after dissolution there is again new creation.Following the dissolution, there is a period of rest or interval, known as Pralaya. It's a period of non-existence where the universe remains dormant before the next cycle begins.
Each creation i.e., anything that has an “existence” goes through the dissolution process. The dissolution process is the reverse of the creation process. This means that all the creations at the gross level dissolves into the subtle level and the subtle into causal levels.
Therefore, in addition to the “kaala” or time and its breakdown which we saw in the earlier part, we should also understand what is getting dissolved, where is it getting dissolved and how often do they get dissolved. In other words, we should understand
1. The different forms of existence 2. the realms of existence 3. The cycles of dissolution
Forms of existence
In this universe, (universe included) there are sentient and insentient things that exist.
Leaving the near infinite number of insentient and inert materials and their different forms aside, the Padma Purana discusses the number of different types of life-forms in the universe. According to the Padma Purana, there are 8,400,000 life-form species, 900,000 of which are aquatic ones; 2,000,000 are trees and plants; 1,100,000 are small living insects species; 1,000,000 are birds; 3,000,000 are beasts and reptiles; and 400,000 are mammal species.
Creation (srishti) and destruction (pralaya) is about all these forms of existence.
Realms of existence
Apart from the infinite time element, as one of the common causes for cosmic evolution, infinite space is to be understood in proper perspective. This is known as “loka” in our scriptures. The most common cosmological conception of lokas in the Veda was that of the trailokya or triple world: three worlds consisting of earth, atmosphere or sky, and heaven, making up the universe.
Hindu mythology defines fourteen worlds (not to be confused with planets) – seven higher worlds (heavens) and seven lower ones (underworlds). (The earth is considered the lowest of the seven higher worlds.) The higher worlds are the seven Vyahrtis (Heavens or Upper worlds) and seven Patalas (Hells or lower worlds).
The 14 Lokas are: (1) Satya (2) Tapa (2) Jana (4) Mahar (5) Svar (6) Bhuvar (7) Bhu (8) Atala (9) Vitala (10) Sutala (11) Talatala (12) Mahatala (13) Rasatala (14) Patala.
Time Cycles and kinds of Pralaya
Visnu Purana describes, four kinds of pralaya viz.,
Naimittika (occasional), Prakrtika (elemental), Atyantika (absolute) and Nitya (perpetual)
All these are directly related to the life of Brahma, the God assigned the responsibility of creation.
This Pralaya is also termed as the Brahma Pralaya. This Pralaya at the end of a kalpa or at the end of a day of Brahmas life - 4.32 Billion human calendar years);. After a kalpa, Naimittika pralaya occurs. It is also indicated in the Visnu Purana that this dissolution occurs only in the three lokas, i.e., Bhu, Bhuva and Sva.The Visnu Purana also gives a very fearful description of this dissolution.
Prakrtika Pralaya:
This Pralaya occurs when the whole Brahmanda dissolves in Prakrti. This pralaya occurs at the end of the life span of Brahma (100 years as per his calendar) , viz., at the end of Maha Kalpa - 311.04 Trillion years in human calendar (comprising of two paraardhaas of 155.52 Trillion years each).
At that time all the things of the world return to their causes. This dissolution takes place in the opposite order of their creation. Thus, the seven forms of Prakrti from Mahat to earth enter successively into their causes. The Egg of Brahma is dissolved in the waters that surround it with its seven lokas, seven oceans, seven islands and the mountains. Water is drunk up by fire; that of air absorbs the stratum of fire. Air is merged in ether and Bhutadi or Ahamkara devours the ether. Mahat again takes up Ahamkara. Then Prakrti absorbs Mahat and all these. Prakrti and Purusa also are dissolved into the Supreme Spirit. This is Prakrta Pralaya.
Atyantika Pralaya :
Absolute or final dissolution is attained by the knowledge of the Supreme. It is said that all beings are afflicted by three kinds of worldly pains, viz., adhyatmika, adhibhautika and adhidaivika. The Visnu Purana also describes these three types of pains. Adhyatmika is of two types - bodily and mental. That kind of evil, which is inflicted upon men by beasts, birds etc. are called Adhyatmika. Adhidaivika pain is the work of cold, heat, wind, rain, lightning and other atmospherical phenomena. These three types of afflictions are described in the Samkhya system also in the similar vein.
Only true knowledge about one self (atma vidya, brahma jnanam) can rescue men from these three kinds of affliction. When a man attains true, knowledge & detachment from human afflictions, he obtains final dissolution. In this pralaya, the yogis are merged in the Supreme Spirit.
Nitya Pralaya:
It is said that Nitya or perpetual dissolution is the constant disappearance of all living beings. Experts interpret this as the death of the living beings, which occurs constantly - “Nitya is the extinction of life, like the extinction of a lamp, in sleep at night”. Some Vedantists describe Nitya Pralaya as Susupti or deep sleep.
Conclusion
We have through a five part study tried to have an overview of the cosmic evolution as per the modern and Indian perspectives. This study was essential to appreciate Narayaneeyam Dasakam 5.
From the next blog we will start our study the Slokas of Dasakam 5.
இந்த பதிவு, நிச்சயமாக அண்டத்தின் படைப்பைப் பற்றி ஆன்மீகம் என்ன சொல்கிறது என்பது பற்றிய முழுமையான விளக்கம் அல்ல. அண்டத்தின் படைப்பை பற்றிய ஆன்மீக விளக்கங்களிலிருந்து நான் புரிந்து கொண்ட ஒரு மேலான கண்ணொட்டத்தின் வடிவே இது.
நாராயணீயம்தசகம்ஐந்தினைசரியாகபுரிந்துகொள்வதேநமதுகுறிக்கோள். அதற்குதேவையானபுரிதலைநமக்குஅளிக்கவேஇந்தபதிவுகள் என்பதை நாம் மனதில் நிலைநாட்ட வேண்டும். இதனை முந்தைய பதிவான நாரயணீயம் முகவுரையிலேயே அடியேன் குறிப்பிட்டிருந்தேன் என்பதையும் நினைவுகூறுக.
இந்த விஷயத்தில் ஆழ்ந்து அறிய விரும்பினால், தங்களது குருவினை அணுகி, இவற்றைக் கற்றுக் கொள்ளுமாறு வாசகர்களை அன்புடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.
இதுவரைஅறிந்தது
பகுதி 1ல், "நிறையும் ஆற்றலும்” அதாவது “இருப்பும் உணர்வும்” (matter & energy or existence & consciousness)கொண்ட ஒரே ஒரு தூய்மையான, எங்கும் நீக்கமற நிறைந்த, அழிவிலா நித்திய பேரின்பமான இறுதி உண்மையெனும் பரம்பொருள் தத்துவம் நமது கருத்தியல் அறிவாற்றலில் (In our conceptual cognition), நாம் பொறிபுலன் கொண்டு, கண்டு அனுபவிக்கும் அடிப்படை அம்சங்களாக தன்னை வெளிப்படுத்துகிறது என்று கூறியதை அறிந்தோம்.
பகுதி 2ல், படைப்பு என்பது பரம்பொருளின் இச்சையால் வெளிப்படுகிறது என்றும், அப்பரம்பொருளே படைப்பின் அறிவுக்காரணம் என்றும் அறிந்தோம். மேலும் பரம்பொருளைப் போல ஆதியும் அந்தமும் இல்லாமல் எனினும் பரம்பொருளைச் சார்ந்த சக்தியான மூலப்ரக்ருதி, அவ்யக்தா, மாயா, குணஸம்யா என்றெல்லாம் வடமொழியில் கூறப்படும் மாயையே படைப்பின் பொருட்காரணம் என்றும், அழியா இடம், அழியா காலம் இரண்டும் பொதுக்காரணமென்றும் கண்டோம். அந்த காலத்தின் கணக்கினை நான்முக கடவுளின் ஆயளுடன் இணத்ததையும் அறிந்தோம்.
மூன்றாவது பகுதியில் ஐவகை செறிவு எனும் பஞ்சீகரண செயல்முறை வழியாக அண்டப் பரிணாமத்தின் விவரங்களைக் கண்டோம்.
முடிவாக, இந்தப்பகுதியில் பிரளயம் எனும் கலப்பு தத்துவத்தை காண்போம்.
முகவுரை
“ஒன்றோடொன்றாகவே பற்றிலயமாம் போதினில்” என்று தாயுமானவர் கூற்றின்படி, லயம் என்ற சொல்லுக்கு, ஒன்றுடன் ஒன்றாக கலத்தல் என்ற பொருள் மிகவும் பொருத்தமானது. பலர் இச்சொல்லிற்கு அழிவு என்று பொருள் கொள்கின்றனர். அது ஒரு குறுகிய கண்ணோட்டம். முதற்பதிவல் கண்ட அடிப்படை கொள்கையை நினைவு கூறுக. உருவாக்குதல், அழித்தல் என்று ஒன்றுமில்லை; பரிணாமம் என்று வேறாக, மாறாக, மறைவிலிருந்து வெளிப்படுவதே உண்மை.
பிரளயம் என்பது, பிரபஞ்சத்தின் ஒட்டுமொத்த கலப்பு என்ற பொருளை குறிக்கும் என்று கூறுகிறது என் சிற்றறிவு. .
நமது ஸனாதன தர்மத்தில், அண்டப் பரிணாமம், என்பது ஒரு சக்கர சுழல். தோன்றியது மறையும; மறைவது தோன்றும். இவை இரண்டும் மாறி மாறி வந்து கொண்டே இருக்கும் காலச்சக்கர சுழற்சியின்படி. எதற்கெல்லாம் "இருப்பு" உள்ளதோ அதற்கெல்லாம் “கலப்பு” எனும் “லயம்” உண்டு. எவையெல்லாம் “லயப்படுகின்றனவோ”, அவைகளெல்லாம் “இருப்பாக” வெளிவரும். இதுதான் அண்டத்தின் நியமனம்.
எனவே, இந்த லயம் எவைகளுக்கு, எங்கு, எப்போது என்பதை நாம் அறிய வேண்டும். அதாவது லயத்தின் பொருள், இடம், காலம் இவற்றை நாம் அறிய வேண்டும். அவைகளின் ஒரு கண்ணோட்டம் இதோ.
பிரளயம் – எவைகளுக்கு?
இந்த பிரபஞ்சத்தில், (பிரபஞ்சம் உட்பட) “இருப்பு” உள்ளவைகளை உணர்வுள்ள இருப்பு (sentient), உணர்வற்ற பொருட்கள் (insentient) என்று பிரிக்கலாம். முடிவிலியை எட்டும் எண்ணற்ற உணர்ச்சியற்ற மற்றும் செயலற்ற பொருட்களையும் அவற்றின் வெவ்வேறு வடிவங்களை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டுப் பார்த்தால், 8,400,000 உயிரினங்களும், அவற்றில் 900,000 நீர்வாழ் உயிரினங்களாகவும்; 2,000,000 மரங்களும் செடிகளெனவும் ; 1,100,000 சிறிய உயிருள்ள பூச்சி இனங்களாகவும்; 1,000,000 பறவைகள் எனவும்; 3,000,000 மிருகங்கள் மற்றும் ஊர்வன எனவும், பாலூட்டி இனங்கள் 400,000 எனவும் நமது பத்ம புராணம் பிரபஞ்சத்தில் உள்ள பல்வேறு வகையான வாழ்க்கை வடிவங்களின் எண்ணிக்கையைப் பற்றி விவாதிக்கிறது. பல்லுயிர் பெருக்கம் என்பது அண்டங்களில் உள்ள உயிரின வகைகளின் தொகுப்பாகும்.
ஆக , பிரளயம் என்பது இந்த இருவகை இருப்புகளனைத்தையும் உள்ளடக்கியது என்பதை நாம் உணர வேண்டும்.
பிரளயம் – எங்கேநிகழ்கிறது?
அண்ட பரிணாம வளர்ச்சிக்கான பொது காரணங்களில் ஒன்றான, எல்லையற்ற வெளியை சரியான கண்ணோட்டத்தில் நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இது நமது வேதங்களில் "லோகம்" என்று அழைக்கப்படுகிறது.
முடி மன்னர் ஆகில் மூவுலகம் அது ஆள்வார் அடி மன்னர் இன்பத்து அளவு இல்லை கேட்கின்
திருமந்திரம் 1601
தேவர்கள் வாழும் விண்ணுலகம், மனிதர்கள் வாழும் மண்ணுலகம், அசுரர்கள் வாழும் பாதாளவுலகம், ஆகிய மூன்று உலகங்களைக் குறிக்கும். இதுவே மிகவும் பொதுவான அண்டவியல் கருத்து.
எனினும், இந்து புராணங்கள் பதினான்கு உலகங்களை வரையறுக்கின்றன (இதனை கிரகங்களென குழப்பமடையக் கூடாது). ஈரேழு உலகம், 14 லோகங்கள் என நாம் கேட்டிருப்போம். அந்த உலகங்கள் நாம் வாழக்கூடிய பூமிக்கு மேலே ஆறு உலகங்கள் உள்ளன. நம் பூவுலகிற்கு கீழே ஏழு உலங்கள் இருக்கின்றன என குறிப்பிடப்படுகிறது.
1. அதல லோகம் 2. விதல லோகம் – அரக்கர்கள் 3. சுதல லோகம் – அரக்கர் குலத்தில் பிறந்திருந்தாலும், தான, தர்மங்களால் உயர்ந்தவரை உலகளந்த வாமனனால் ஆட்கொள்ளப்பட்ட மகாபலி 4. தலாதல லோகம் – மாயாவிகள் 5. மகாதல லோகம் – நல்ல செயல்கள் பல செய்து புகழ்பெற்ற அசுரர்கள் 6. ரஸாதல லோகம் – அசுர குருக்கள். 7. பாதாள லோகம் – வாசுகி உள்ளிட்ட பாம்புகள்
ஆக மொத்தம் நாம் வாழும் உலகம் உள்பட 14 லோகங்களிலும் பிரளயம் நடைபெறும்.
பிரளயம் – எப்போதுநிகழ்கிறது?
அண்டப்பரிணாம வளர்ச்சியின் எதிர்மறை இந்தப் பிரளயம். எது எது எப்படி வெளிவந்தனவோ, அது அது அப்படி ஒன்றறக் கலக்கும் பரம்பொருளுடன். அதாவது பருநிலை இருப்புகள் நுண்நிலையுடன், நுண்நிலை இருப்புகள் காரண நிலையுடன் லயிக்கும்.இவை அனைத்தும் படைக்கும் தொழிலுக்கு தலைவனான நான்முக கடவுளாம் பிரம்மனின் வாழ்வுக் காலத்துடன் நேரடித் தொடர்பினில் நடக்கும் என்று நமது மறைகள் கூறுகின்றன. (பதிவின் முடிவில் உள்ள படத்தை காணவும்)
விஷ்ணு புராணம் நான்கு வகையான பிரளயத்தை விவரிக்கிறது, 1. நைமித்திகா, 2. பிரகிருதிகா, 3. அத்யாந்திகா மற்றும் 4. நித்யா. முதல் இரு வகைகள் அண்டத்தின் கண்ணோட்டத்தில், அடுத்த இருவகைகள் உயிரினத்தின் கண்ணோட்டத்தில்.
1.நைமித்திக பிரளயம்:
இந்த பிரளயத்தை பிரம்ம பிரளயம் என்றும் அழைப்பர். இந்த பிரளயம் ஒரு கல்பத்தின் முடிவில் அல்லது பிரம்மாவின் வாழ்க்கையின் ஒரு நாளின் முடிவில் - 4.32 பில்லியன் மனித காலண்டர் ஆண்டுகள் முடிவில்; பூ, புவ, ஸ்வா ஆகிய மூன்று லோகங்களில் மட்டுமே இந்த கலைப்பு நிகழ்கிறது என்று விஷ்ணு புராணத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.
2.பிரகிருதிகா பிரளயம்:
இயற்கையெனும், பிரக்ருதியில் முழு பிரம்மாண்டமும் கலந்திடும் போது இந்த பிரளயம் ஏற்படுகிறது. பிரம்மாவின் ஆயுட்காலத்தின் முடிவில் (அவரது நாட்காட்டியின்படி 100 ஆண்டுகள்), அதாவது மகா கல்பத்தின் முடிவில் - மனித நாட்காட்டியில் 311.04 டிரில்லியன் ஆண்டுகள் (ஒவ்வொன்றும் 155.52 டிரில்லியன் ஆண்டுகள் கொண்ட இரண்டு பரார்தாக்களை உள்ளடக்கியது) இந்த பிரளயா நிகழ்கிறது. அந்த நேரத்தில் உலகின் அனைத்து பொருட்களும் அதன் காரணங்களுக்குத் திரும்புகின்றன. இந்த கலைப்பு உருவாக்கத்தின் எதிர் வரிசையில் நடைபெறுகிறது. இவ்வாறு, மஹத் முதல் பூமி வரையிலான ஏழு பிரக்ருதி வடிவங்கள் அவற்றின் காரணங்களில் அடுத்தடுத்து நுழைகின்றன. பிரம்மாவின் முட்டை அதன் ஏழு லோகங்கள், ஏழு பெருங்கடல்கள், ஏழு தீவுகள் மற்றும் மலைகளால் சூழப்பட்ட நீரில் கரைகிறது. நெருப்பினால் தண்ணீர் குடிக்கப்படுகிறது; காற்றானது நெருப்பின் அடுக்கை உறிஞ்சுகிறது. காற்று ஈதரில் இணைக்கப்பட்டு பூதாதி அல்லது அஹம்காரம் ஈதரை விழுங்குகிறது. மஹத் மீண்டும் அஹம்காரத்தை எடுத்துக்கொள்கிறார். பிறகு பிரக்ருதி மஹத்தையும் இவை அனைத்தையும் உள்வாங்குகிறது. பிரக்ருதியும் புருஷனும் பரம ஆத்மாவில் கரைந்து விடுகிறார்கள். இது பிரக்ருத பிரளயம்.
3.அத்யாந்திகா பிரளயா:
முழுமையான அல்லது இறுதியான கலைப்பு பரம்பொருளின் அறிவால் (ஆத்ம ஞானம், மெய்யறிவு) அடையப்படுகிறது. எல்லா உயிர்களும் அத்யாத்மிகா, அதிபௌதிகா, ஆதிதைவிகா ஆகிய மூன்று விதமான உலகத் துன்பங்களால் பீடிக்கப்படுகின்றன என்று கூறப்படுகிறது. விஷ்ணு புராணம் இந்த மூன்று வகையான வலிகளையும் விவரிக்கிறது. அத்யாத்மிகா என்பது உடல் மற்றும் மனதினால் எஊற்படும் வலி; மிருகங்கள், பறவைகள் போன்றவற்றால் மனிதர்களுக்கு ஏற்படும் தீமையே அத்யாத்மிகா எனப்படும். ஆதிதைவிக வலி என்பது குளிர், வெப்பம், காற்று, மழை, மின்னல் மற்றும் பிற வளிமண்டல நிகழ்வுகளின் வேலை. மெய்ப்பொருள் அறிவு (ஆத்ம வித்யா, பிரம்ம ஞானம்) மட்டுமே இந்த மூன்று வகையான துன்பங்களிலிருந்து மனிதனை மீட்கும். ஒரு மனிதன் உண்மையான, அறிவு மற்றும் மனித இன்னல்களில் இருந்து பற்றின்மை அடையும் போது, அவன் பரம்பொருளுடன் ஒன்றற கலக்கிறான். இந்த பிரளயத்தில், யோகிகள் பரமாத்மாவில் இணைந்துள்ளனர்.
4.நித்ய பிரளயா:
நித்யா அல்லது நிரந்தர லயம் என்பது அனைத்து உயிரினங்களின் மறைவு என்று கூறப்படுகிறது. தொடர்ந்து நிகழும் இக்கலப்பிற்கு ஜீவராசிகளின் மரணம் என வல்லுநர்கள் இதை விளக்குகிறார்கள். சில வேதாந்திகள் நித்ய பிரளயத்தை சுசுப்தி அல்லது ஆழ்ந்த உறக்கம் என்று விவரிக்கின்றனர்.
முடிவுரை
ஐந்து பகுதி ஆய்வின் மூலம் அறிவியல் மற்றும் நமது ஆன்மீக கண்ணோட்டங்களின்படி அண்டப் பரிணாமத்தை அறிய முயன்றோம்.
நாராயணீயம், தசகம் 5 அண்டத்தின் படைப்பை விவரிக்கின்றது. நாராயண பட்டத்ரீயின் ஸ்லோகங்களை அறிந்து கொள்ள இந்த அடிப்படை அறிவு இன்றியமையாதது.
அடுத்த பதிவுகளிலிருந்துது நாராயணீயம் தசகம் ஐந்தினை ஆராயலாம்
Prabhu's Ponder 