An interesting imagination fully backed up by Aditya & Varuna and most definitely by my iPhone.
Monday, 03 April evening. Time for yet another routine in my retired life - the evening walk for one hour (scheduled at 1730 Hrs). Mother Earth was perhaps yearning for some water after a long, bright and sunny day. Varuna sensing this started to respond. He gathered his allies….and then started this amazing battle royal with Aditya.
At 1749 Hrs, Varuna very nearly succeeded in vanquishing Aditya, with the later fighting to free his arms (Rays) and managed to do some stretching. (See the photo below)
The battle intensified for the next ten minutes with Aditya battling his way out
Aditya managed to extricate Himself from the clutches of Varuna and his allies briefly, before He was again well covered and surrounded.
There was hardly any winner here. Mother Earth sensing that both her close friends are battling out for Her sake, decided to call it off and rotated herself and ensured that Aditya moves away from the scene by setting Himself to resume his work at another location of Mother Earth, ten minutes after the battle started.
Strangely the entire battle was enacted behind an Apartment named “Krishna Leela”.
So far, in the six Slokas of Bhaja Govindam, we have learnt abiut the impermanence of our body, the acquired wealth, our lust, our life itself, our relations and even our own breadth.
'Rare, rare, rare to be born as a human being. It is even rarer to be born without any challenges such as cripple, blindness or deafness’ said Avvayaar, the famous Tamil poetess.
This rare breed of Human’s life span (the period from birth to death) can be divided into several stages or seasons. The number of categories vary as per each individual's perspective. If you surf the internet, you will find from two stages to tweleve seasons.
In general, these seasons or stages broadly cover the childhood, youth and old age phases. A human being primarily passes through 4 stages of growth
1) infancy (bāla), 2) childhood (koumāra), 3) manhood (youvanna) and 4) old age (vārdhakya).
From the cradle to grave how do we spend our lives? Are we living upto our reputation of being a rare breed?
In Sankara’s Smithy, Adi Sankara, provides a season-wise snapshot of our focus and the way we live in this Strike (Sloka) No 7.
बालस्तावत् - baalastaavat - When one is a child, so long one is in one’s childhood
क्रीडा असक्तः - krida + asakth = to play + attached
तरुणस्तावत् - taruna statvat = so long as one is in youth
तरुणीसक्तः - tarunisaktah = attached to one’s young woman(passion)
वृद्धस्तावत् - vridhha stavat = so long as one is old
चिन्तासक्तः - chintasaktah = attached to anxiety
परमे ब्रह्मणि - parame brahmani = to the Supreme Brahman
कोपि न - ka api (kopi) + na = alas + not
असक्तः - asakth = attached
Meaning in English
During childhood one is attached to play, during youth one is attached to women. In old age one is attached to anxiety. Yet no one is attached to the Supreme brahman. O! foolish mind !! Seek Govinda!
Explanation
In the previous two verses, the poet used Death to remind us of how the empty and false relationships can distract our foolish mind from our spiritual goal.
In this verse, he warns us of the pitfalls that face us in our journey throughout the different stages of our lives. There are distractions in every stage of our life. So much so, that we hardly find time for God or for our own introspection about ourselves.
This Sloka looks at these distractions.
1. When we all were children, by and large we were all busy with play as that was the true nature. This is the situation even today.
2. But as we grew into the next stage, the youth, the principal attraction was the other sex. The young man is concerned about how many girl friends he has and the young woman is concerned how many boyfriends are behind her!
3. As we become old, we enter the pre-final/final stages of our life, our focus shifts completely and is on safety/security/worries of our belongings, children, grand children etc. We start ““vomiting out our memories” on every occasion as our genuine worries.
Sankara laments that in all their lives, not many people make efforts to get engaged with self inquiry and seeking the Supreme Brahman, God. Due to lack of training, the mind will refuse to entertain thoughts about God.
Shankaracharya is clearly addressing this verse to each individual. The responsibility is on each one of us to bring Divinity into our life at the earliest possible age. If this can be done before we get sucked into the worldly affairs of the Body, Mind and Intellect complex of ours, then it would save us a lot of bitter experiences in life.
We must clearly understand that Sankara is not against the worldly pursuits as they are your expected duties. A child must play, a young man must earn and raise a family and obtain wealth by honest means, but one must also find some time, early in life, to begin the God focussed inward journey so that when we are in our old age, avoidable worry about our worldly possessions do not rob us of our composure and peace of mind.
And, as stated in the very opening verse of Bhaja Govindam, we can and must cultivate an attitude of prayerfulness from an early age. We are therefore told, bhaja govindam bhaja govindam, govindam bhaja mudhamate. Remember why you have come here. Do not be diverted from your goal.
Conclusion
A similar message is given in Saint Kabir Das’s poem in Hindi:
बीत गये दिन भजन बिना रे। भजन बिना रे, भजन बिना रे॥
बाल अवस्था खेल गवांयो। जब यौवन तब मान घना रे॥
लाहे कारण मूल गवाँयो। अजहुं न गयी मन की तृष्णा रे॥
कहत कबीर सुनो भई साधो। पार उतर गये संत जना रे॥
Saint Kabir Das
“ Alas my life is passed away without your meditation O Lord! I spent my child hood playing, in my youth my pride overtook me. I have lost most of my life (principal amount) in useless pursuits and the desires of my mind and senses are still not quenched. Kabir says listen o Sadho (seeker), the saints dwelling on His name have crossed this ceaseless ocean of the world”.
This Hammer Strike (Sloka) is a snap shot of our life. It captures clearly our “mooda mathe”, our foolish mind .
It is a clarion call to each one of us, to take a pause, think and then proceed in our journey called life. It is for us to start executing.
We will continue our visits to Sankara’s Smithy. Until our next visit ……
தமிழ் ஒலித் தொடர் பதிவு இணைப்பு (Link to the Tamil Podcast)
இன்றய காலக் கட்டத்தில் தமிழ் மொழி அறிந்தவர்களை, இரு வகையாகப் பிரிக்கலாம். 1. தமிழில் எழுதப் படிக்கத் தெரிந்தவர்கள். 2. தமிழ் எழுத, படிக்க தெரியாது; ஆனால் பேச முடியும்; அடுத்தவர் பேசினால் புரிந்து கொள்ள முடியும்.இந்த இரண்டாம் பிரிவைச் சேர்ந்தவருக்காக, இந்தப் பதிவின் ஒலித் தொடர் பதிவை (podcast) கீழ்காணும் இணைப்பில் கேட்கலாம்.
ஏன் பிறந்தாய் மகனே ? ஏன் பிறந்தாயோ? ……….. நான் பிறந்த காரணத்தை நானே அறியும் முன்னே நீயும் வந்து ஏன் பிறந்தாய் செல்வ மகனே!
கவிஞர் கண்ணதாசன், திரைப்படம்-பாகப்பிரிவினை
63 வருடங்களுக்கு முன் வந்த பிரபலமான தமிழ் திரைப்படத்தில் வரும் ஒரு பாடலின் தொடக்க வரிகள். வருடங்கள் பல கடந்தாலும் இக்கேள்விகள் நம் ஒவ்வொருவர் மனதையும் வருட்டி எடுக்கும் (இடர்கள் நம்மை சூழும் போதாவது) என்றால் அது மிகையாகாது. இந்த திரை இசைப் பாடலில் அடங்கிய தத்துவத்தை இப்போது ஆய்ந்திடலாம்.
மனிதப் பிறவியின் நோக்கம்
மனிதப் பிறவியின் நோக்கம் என்ன? இவ்வினாவிற்கு இப்புவியிலே இன்றும் எண்ணற்ற ஆன்மீகவாதிகள், துறவிகள், முனிவர்கள், தனிநபர்கள், நன்னெறி தத்துவம் பற்றிய எழுத்தாளர்கள், மற்றும் பலர் விடையளிக்க முயன்று கொண்டு வருகின்றனர். இவர்கள் வேறுபட்ட பாதைகளில், மாறுபட்ட கருத்துக்களுடன் ஆராய்ந்த போதிலும் அனைவரும் ஒப்பும் ஒரு உண்மை:
“ஆறறிவு பெற்ற மானிடர் அனைவருமே துன்பம் தவிர்த்து நிலையான இன்பமடையவே அவர்தம் பணிகளின் குறிக்கோளாக வைத்து அவரவர் பணிகளைப் புரிகின்றனர்”
என்பது. இதில் ஐயமேதுமில்லை.
வட மொழியில் வாழ்வின் பொருள் என்பதை புருஷார்த்தம் என்பர். புருஷார்த்தம் என்பது தர்மம், அர்த்தம், காமம், மோக்ஷம் எனபவைகளுக் குறிக்கும். இதனையே அறம், பொருள், இன்பம், வீடு என தமிழில் கூறுவர்.
அறத்தின் வழி நின்று பொருள் தேடி முறையாக இன்பம் துய்த்து வீடுபேறடைதல் என்பதுவே இவ்வழி முறையாகும். அதாவது, முதலில் தர்மத்தை அறம் என்று சொல்லி, அதைத் செய்வதற்காகவே எப்படிப் பொருள் ஈட்ட வேண்டுமோ அந்த நியாயமான முறையைச் சொல்லி, அதனால் இன்னின்ன இன்பங்களைப் பூர்த்தி செய்து கொள்ளலாம் என்று பக்குவம் வருகிற வரையில் கிரமப்படுத்திக் கொடுத்து, அப்புறம் இந்தச் சின்ன சின்ன இன்பங்களை எல்லாம் விடுத்து, இறுதியில் நிரந்தர இன்பமான வீடு என்கிற மோக்ஷத்தைக் காட்டுவதே வாழ்வியல் முறை எனும் நான்கு புருஷார்த்தங்கள்.
பாரதியாரின் எளிமையான வாக்கில் இந்நான்கும் இதோ:
தன்னைக் கட்டுதல் அறம் பிறர் துயர் தீர்த்தல் பொருள் பிறர் நலம் நாடுதல் இன்பம் உலகு காக்கும் ஒருவனைப் போற்றுதல் வீடு.
மனிதப் பிறவியின் நடப்பு
அந்த ஆனந்தத்தை அடைய முயலும் நம் அனைவரின் வாழ்க்கையிலும் அன்றாடம் இடைவிடாது, முக்கியமான மூன்று பெரும் தத்துவங்கள் தொடர்பு கொள்கின்றன. அவை, மனிதன், உலகம் (படைப்பு), இறைவன்.
இவைகளை வாழ்வில் உபயோகித்து (அனுபவித்து) , வினைகள் புரிந்து, “பொருள்” தேடி, “இன்பம்” துய்த்து, களைத்து, முடிவில்
“நாம் வந்த கதை என்ன? நாம் கொண்டது என்ன, கொடுப்பது என்ன? மன்னைத் தோண்டி தண்ணீர் தேடும் நாம், நம்மைத் தோண்டி ஞானம் கண்டோமா? இல்லை, நம் மனமெங்கும் தெருக் கூத்து, பகல் வேஷமா?”
என்றெல்லாம் பிதற்றி, தன்னை அறிவதே தனது பிறவியின் நோக்கம், அதனை அறிய முயலாமல் வாழ்நாளை வீனாக்கினோமே என துன்பமுற்று, வருந்தி மடிகிறோமே. இது தானே நடப்பு.
தாயுமானவர் இந்த நடப்பைத்தான் இப்படி கூறுகிறார்:
“ஆசைக்கோரளவல்லை அகிலமெல்லாம் கட்டி ஆளினும் கடல்மீதிலே ஆனை செலவே நினைவர்,
அளகேசன் நிகராக அம்பொன் மிக வைத்த பேரும் நேசித்து ரசவாத வித்தைக் கலைந்திடுவர்
நெடுநாளிருந்த பேரும் நிலையாகவேயினுங் காயகல்பந்தேடி புண்ணாவர் எல்லாம்
யோசிக்கும் வேளையிற் பசிதீர உண்பதும் உறங்குவதுமாகடியும் உள்ளதே போதும்
நான் நான் எனக்குளறியே ஒன்றைவிட்டு ஒன்றைப்பற்றி பாசக்கடற்குள்ளே வீழ…”
இன்பம் பயக்கா இருள் – ஏன்?
சரி, நமது வாழ்க்கை அனுபவம், நம்மை, நமது வாழ்வின் பொருளை நோக்கிச் செலுத்தவில்லையே! ஏன்?
இந்தக் கேள்விக்கு, இதோ! மூன்று பதில்கள் - கேள்விகள் வடிவில்:
1. அனுபவிக்கின்றவனை அனுபவிக்காமல், அனுபவிக்கப்படுவைகளை அனுபவிக்க முயலும் அறிவிலிகளாக அலைகிறோம் நாம்; அல்லவா! (ஆஹா! நம்ம மொபைல் ஃபோனில் இருந்து நம் சொந்த மொபைல் எண்ணயே அழைக்கிறேனே! எப்படி பதில் கிடைக்கும்? அது போல இருக்கே இந்தக் கேள்வி).
2. அறிவைத் தரும் கருவிகளின் துணை கொண்டு, அறியப்படும் பொருள்களை அறியும் நம்மை, எந்த அறிவைத் தரும் கருவிகளைக் கொண்டு அறிவது என்று என்றேனும் ஆராய்ந்தோமா?
3. “நானெனும் பொய்யை நடத்துவோன் நான் ஞானச் சுடர்வானில் செல்லுவோன் நான் ஆன பொருள்கள் அனைத்திலும் ஒன்றாய் அறிவாய் விளங்குதற் சோதி நான்”
என்று பாட்டுக்கொரு புலவன் பாரதி கூறிய “நான்” ஆக இல்லாமல், “இன்பமாகிய நாம், தம்மை இன்பெமென அறியாமல், துன்பத்தின் பின்னால், துன்பத்தில் இன்பம் இருக்கின்றதென்று ஏன் ஓடிக்கொண்டிருந்தோம்”.
கேள்விக்கு என்ன பதில்?
சரி. குழம்பி இருக்கும் நம்முடைய கேள்விகளுக்கு பதில் கூறாமல், கேள்விகளையே திருப்பி வைத்தால், நாம் என்ன செய்வது? எங்கு செல்வது? - நம் அனைவரின் சிந்தனை, அல்லவா!
சுலபம். வாருங்கள், நம்அனைவரையும்ஒருகொல்லன்பட்டறைக்குகூட்டிச்செல்லலாம். அங்கேநமக்குவிடைகள்கிடைக்கும். ஆனால், ஒருநிபந்தனை! அங்கேஆசாரிநமக்கு 31 சம்மட்டிஅடிகள்கொடுப்பார்.அவைகளைஉள்வாங்கிக்கொள்ளவேண்டும்.
ஒன்று மட்டும் நிச்சயம்/உத்தரவாதம். அந்த முப்பதொன்று அடிகளை, கொல்லன் பட்டறையில் இரும்பு வாங்கும் அடிகளாக நாம் ஏற்றிட்டால், கனிந்து மாறிடும் இரும்பு போல,
இருள் நீங்கி இன்பம் பயக்கும் மருள் நீங்கி மாசறு காட்சி
நமக்கு கிட்டி, நாம் மாறுவோம். அதில் சந்தேகமே இல்லை. சம்மதமா?
பயம் தவிர்த்து, அந்த உத்தரவாதத்துடன் வாருங்கள் ஆதி சங்கரனின் பட்டறைக்கு.
வருக! வருக! மாதம் ஒருமுறையாவது, சங்கரனின் பட்டறைக்குச் செல்வோம், சம்மட்டி அடிகள் வாங்குவோம். பின், நமது நிலையை உணர்வோம்.
சங்கரனின் சம்மட்டி அடி 1 - நவம்பர் 11ம் தேதியில் - கற்ற கல்வியும் சுற்றி விழும் காலன் கயிறும் - யாக்கை நிலையாமை - அடுத்த பதிவில். அதுவரை
இறையருள் பெருக. வளமுடன் வாழ்க
முக்கிய குறிப்பு: இப்பதிவும், வரும் தொடர் பதிவுகள் அனைத்தும், பூஜ்யஸ்ரீ சுவாமி ஓம்காரானந்தாவின் விரிவுரைகளால் ஈர்க்கப்பட்டு, சுவாமிஜியின் சொந்த விரிவுரைகளில் இருந்து அடியேன் அறிந்து கொண்டது. இப்பதிவுகளில் காணும் கல்லாப் பிழை, கருதாப் பிழை, எல்லாப் பிழைகளுக்கும் அடியேனின்அறியாமையே காரணம். அவைகளை சுட்டிக்காட்டின், அடியேனின் அறியாமையைக் களைய உதவும். நன்றி.
The nine day Navratri Festival just ended for us in India and for Indians abroad. The grace and colors of Garba in Gujarat, the beauty of dolls display (Golu) in Tamil Nadu and the divinity of the Durga Puja celebrations in Bengal are the hallmark of the festivities.
Out here in Pennsylvania in the USA, while we organized and celebrated Navratri with a Golu (display of Dolls), we didn’t miss the grace, colors, beauty and divinity at all. Nature was present in its full glory.
In fact, there is a fashion parade going on right now to celebrate Navratri and welcome Diwali soon in our neighborhood. Surprised! Yes!
Navyata 2022 is happening in our neighbourhood.
Welcome to Navyata 2022 – the fashion parade of Nature.
Navyata 2022
Note: Keyboard support was provided by my little grandson Dhruv.
When we say “wild and wonderful” where does our mind jump to immediately?
“Hakuna Matata. kusafiri” is the answer.
Confused with the answer? In the East African language of Swahili, it simply means “no worries”, “take it easy”. The answer is “Safari”.
Safari -An introduction
In Swahili, the word safari means “journey”, originally from the Arabic noun سفر, safar, meaning “journey”, “travel”, “trip”, or “tour”; the verb for “to travel” in Swahili is kusafiri. These words are used for any type of journey.
Safari entered the English language at the end of the 1850s thanks to the British explorer Richard Francis Burton. In 1836, British Army Engineer,
William Cornwall Harris led an expedition purely to observe and record wildlife and landscapes. Harris established the safari style of journey, starting with a not too strenuous rising at first light, an energetic day walking, an afternoon rest then concluding with a formal dinner and telling stories in the evening over drinks and tobacco.
The hunting aspect traditionally associated with the safari is said to have its origins where villagers got together to hunt wild boars and reclaim land for farming. However it was the British who used Safaris for hunting for personal pleasure and popularized it.
Gujarat – The wild and wonderful
Our trip to Gujarat contained two segments where we stuck to the spirit of William Cornwall Harris style of Safari as a means to understand the wild and wonderful Gujarat.
Segment 1 – Gir – The kingdom of the “Wild and Wonderful”.
Part A – Jungle Safari
The Gir National Park was established in 1965 in the erstwhile Nawab of Junagarh’s private hunting area, with a total area of 1,412 km2(545 sq mi), of which 258 km2 (100 sq mi) is fully protected as a national park and 1,153 km2 (445 sq mi) as wildlife sanctuary.
Kicking off the day at 0530 Hrs we started our Safari in the jungles of Gir. A four hour drive in an open Gypsy (A jeep) took us the nook and corner of the sprawling Gir Forest. We were lucky to spot a lioness marking her territory right at the start of the Safari. The rest of the Safari covered other animals and birds. Here is an overview.
Sasan Gir – Jungle Safari
This was followed by an exquisite lunch and siesta at the FERN GIR FOREST RESORT.
Part 2 – Devalia Safari
Evening Safari was a bit different; we wanted to present ourselves as “strange moving creatures with two legs” to the wild and wonderful. So we locked ourselves in a cage mounted on a Gypsy and paraded ourselves to the wild animals in the Gir Forest. Needless to say that the Wild and Wonderful didn’t bother about us at all and were busy at their routines.
Gujarat Tourism calls this place as “ Devalia Safari Park ” also known as “Gir Interpretation Zone- Devalia”. Here is our Safari with a dufference:
Devalia Park – Safari with a difference
Experience in this segment summed up – “High” on expectations (with increased Lions population and previous day sightings expectations built up) and “Moderate” on success in sighting.
Segment 2 – The Little Rann of Kutch – A saline sublime
In this segment, we moved away from the Jungle to the vast, dry and extremely hot saline desert.
Covering an area of 4954 Km2, Little Rann of Kutch is one of the most remarkable and unique landscapes of its kind. Wild Ass Sanctuary is located in this Rann which harbours the last population of Wild Ass (Equus hemionus khur).
It is a vast desiccated, unbroken bare surface of dark silt, encrusted with salts which transforms into a spectacular coastal wetland after the rains. The present saline desert of the Little Rann (saline desert-cum-seasonal wetland) of Kutch is believed to have been shallow sea.
We checked into the Royal Safari Camp at Bajana and relaxed after a sumptuous meal.
Part A – The Wild Ass Safari
We were ready for the Evening Safari. Temperature soared to 43 deg C (in the last week of March itself) and here we are driving in an open Gypsy towards the saline desert from the village center.
Wild Ass Safari – LRK
Part B – Nature’s Aviary at the Saline Desert
We even got down from the Gypsy and walked around the waterbodies to have an exclusive “darshan” of the birds around there. Wow. What a sight.
Nature’s Aviary
Experience in this segment summed up – “Low” on expectations (what do you expect, except a few Wild Asses and that too in a hot desert) and “High” on success in sighting (not only Wild Asses but also an impressive show by the Birds and Aditya, the Sun while setting).
Lessons learnt – Safari and Vedanta
This is our second Jungle Safari after the one at Kanha Tiger Reserve at Madhya Pradesh in 2018.
Safaris like these drive home several lessons, many of them straight from our Vedanta.
Here are some of my learnings:
1. If you are keeping your expectations (desires) high, you are bound to get disappointed (frustrated). After all you are looking for a few hundred wild animals (which are mostly territory oriented) in an area spanning thousands of square kilometers.
2. What you get to see (or otherwise) need not necessarily be seen (or otherwise) by someone who are either ahead of you or behind you. Your experience is unique to yourselves.
3. Time and Space can decide what you get or loose. In other words your experience is time and space limited.
4. Enjoy what you see, your experience. That moment is precious. The idea of being present and savoring the moment is not a novel idea, but it’s often a forgotten one. David Attenborough’s extraordinary documentaries on Animal Kingdom are awesome; no doubt about that. But nothing will ever have as big an effect as seeing the real beauty of the world and its inhabitants on safari by yourselves.
5. Silence is golden. Feel it and enjoy it. Through the day enjoy that moment where a bird or a monkey or a deer provides an alarm for an approaching animal. In the night at the Camp, listen to the insects’ hum and chirp; the stars in the sky and the sounds of nature.
6. See the positives. Even dirty roads and bushy terrain offers great views.
7. The Sun always provides spectacular views both in the morning and evening. Enjoy it and pray Aditya for keeping us alive.
8. Be patient. You have no choice. Sometimes what you want and expect doesn’t happen right away; sometimes what you want takes much longer than you thought it would.
9. Ears are better than mouth. Listening is Often Better Than Talking. Listen to the safari guide or just listen to the sounds of the bush. The point is that when we listen, our bodies are much more attuned to everything that’s happening around us. You also learn what you may not have known.
10. Life is not a rat race. Reconnect with the beauty of little things and enjoy.
Post retirement we had a wonderful plan of exploring every year, one of the States and Union Territories in our country. That was working out nicely till 2019, when the dreaded CoVid 19 stuck. The years 2020 and 2021 saw us getting trapped in the residence.
At last, the opening came in March 2022. We decided that we will visit Gujarat (despite the fear of an oppressive heat). A detailed plan was drawn out (10 night & 11 days) covering nearly 2500 Kms of road journey. The tour was well coordinated and organized by Akshar Travels, Gujarat.
Here is a pictorial summary of our tour plan.
The explorer
Great experience it was. From the time we landed in Rajkot till the time we boarded our return flight at Ahmedabad, it was non stop learning about animals, places, heritage, culture, food and of course people.
From the non stop “Thambakoo” chewing Rajasthani driver (thanks to Film Stars who are responsible for this addiction in many people) to the tribal people selling their wares in Little Rann of Kutch, evidences of our Sanatana Dharma, everyone in search of pure happiness kept cropping up by the minute again and again.
My iPhone X literally cried for help. Help came only through places where photography was not allowed. Consolidating the photos and preserving them is a mammoth task. That process has just started and the first focus is on my favorite, the Sun – Aditya. The reason is “After all Gujarat is shining. Isn’t it?
Here is Shining Gujarat, a video of Sun Shine across our entire route in Gujarat
Today is Thai Pongal. They say தை பிறந்தால் வழி பிறக்கும். The dawn of the Tamil Month of Thai is expected to bring in solutions to all our issues. Happy Pongal to all.
The day is also called Makar Sankranti or Uttarayan or Maghi or simply Sankranti (also known in Bangladesh as Poush Sankranti), It is a harvest festival day in the Hindu Calendar, dedicated to the nourisher Aditya or Surya (Sun). It is observed each year the day Sun enters the Capricorn zodiac which corresponds with the month of January as per the Gregoriyan Calendar. It marks the first day of the sun’s transit into Makara rashi (Capricorn). A very special day indeed for us.
On this auspicious day, here is my photographic Pranaam to Aditya.
Everyday during my walks in the early morning and in the evening, I was always under the impression that I had the best views of our nourisher “Aditya” the Sun and receive his Golden Blessings.
Somedays I get young guests joining me to share the gallery.
But never did I realize that there are always some “special beings” who had the vantage view, negating my “superior view” about myself. Here are these special ones.
No wonder we say “आदित्यहृदयंपुण्यं”. The Sun has a noble heart indeed.
Have a great day. God Bless. இறை அருள் பெருக. வளமுடன் வாழ்க !
Prabhu's Ponder 