O All Pervading Lord! Thy devotee enters each of the seven sheaths of the cosmic sphere,i.e. earth, water, fire, air, space, the cosmic intelligence, and primordial nature. He enjoys the bliss thereof and transcends them to reach Thy unobstructed state -the merger in Thee, The Supreme Brahman
Meaning of the Sanskrit Words
तस्य च - and of that (Brahmaanda)
क्षिति-पयो-मह:-अनिल-द्यो-महत्-प्रकृति - the spheres namely - earth, water, fire air, space, cosmic intelligence, and the primordial nature
सप्तक-आवृती: - the seven barriers (of the cosmic sphere)
तत्-तत्-आत्मकतया विशन् - transcending by realising his identity with each one of them
सुखी - enjoying bliss
याति - reaches
ते पदम्-अनावृतं - The unobstructed state (beyond all barriers)
Welcome to Sankara’s Smithy again. We are now well prepared after the first two strikes which were direct and powerful blows.
In this verse, Shankara deals with our infatuation with sense enjoyment and uses the technique of “pratipaksha bhavana” to overcome this infatuation. Pratipaksha bhavana is one of Shankara’s greatest contributions to Vedantic thought. It is the ability to look at the same object or situation in many different ways.
One of the ways of looking at objects is by “Seeing the defects in objects of desire (vishaya dOsha darsana विषयदोषदर्शन ). This is a powerful technique in overcoming improper desires”.
This is the technique that Sankara adopts in this Strike/Sloka.
Let us understand this Sloka.
Sanskrit Verse
नारीस्तनभरनाभीदेशं
दृष्ट्वामागामोहावेशं |
एतन्मांसवसादिविकारं
मनसिविचिन्तयवारंवारं ||
English Transliteration
Nārīstanabharanābhīdēśaṁ
dr̥ṣṭvā māgāmōhāvēśam ।
ētanmānsavasādi vikāraṁ
manasi vicintaya vāraṁ vāram ॥
Meaning of the Sanskrit Words
Seeing - dhrshtvaa दृष्ट्वा
the bosom and naval region of women - naaree stana bhara naabheedesam नारी स्तनभर नाभीदेशं
do not attain - maa gaa मा गा
an infatuated state - mOha aavesam मोह आवेशं
Deliberate - vichintaya विचिन्त्य
in [your] mind - manasi मनसि
again and again - vaaram vaaram वारं वारं
[that] this - Etat एतत् [is only]
a modification of flesh and fat - vikaaram मांसावसादि विकारं
Meaning in English
“Seeing the bosom and naval region of women, do not attain an infatuated state. Deliberate in [your] mind again and again [that] this [is only] a modification of flesh and fat”.
Explanation
The sight of the breast and lower hip (navel area) of a woman arouse lust for menfolk. This is a natural instinct.
These two body parts are nothing but manifestation/transformation of lumps of flesh and fat covered under skin like any other. Sankara emphasizes the idea that appearances cannot lead to permanent happiness because all of them are not permanent.
In general, overcoming the odds is considered manly by the society. But the most difficult thing is to conquer inward lust and greed. Therefore conquering improper lust is praised as noble virtue.
The essence of this sloka is to avoid lust. The particular reference in the verse to gory flesh and fat is to emphasize the perishability of those objects of desire and not to be fooled by outward appearances.
Though appears to be addressed at renunciates, the above verse equally applies to the householder with regard to women other than one’s spouse and also in maintaining a proper behavior with one’s own spouse. Needless to say, this and other pieces of advice in the saastras (शाश्त्राः) have a parallel applicability to women as well.
He indeed is a seer who sees another’s wife as mother, another’s possessions as dirt, and all beings as oneself. (मातृवत् परदारान्स्च परद्रव्याणि लोष्टवत् आत्मवत् सर्वभूतानां यो पश्यति सो पश्यति Maatrvat paradaaranscha paradravyaani loshtavat, aatmavat sarvabhootaanaam yah pasyati sah pasyati).
In the Tamil literature, there are epic verses in Thirukural, Naaladiar, Jeevaha Chinthamani and Kamba Ramayanam about these concepts. These are highlighted in the Tamil Version of this blog; link given below:
This third hammer strike is the stroke that highlights the need to control lust for body. Two body parts of a woman is taken as examples to highlight our dark ignorance - Simple Words yet deep meaning.
“For us, the objective of studying this verse is to use pratipaksha bhavana to rise above our obsession for sense enjoyment. Most of us have a weakness for one of the five senses. Yet, when the sense objects are broken down into their individual components, we find none of them attractive. Put together, they somehow seem to mesmerize us. Thus the enjoyment really isn’t in the object, it is in our minds. We project our enjoyment on the object when it is really self-created. Thus the happiness isn’t in the object, it is within us. This is maya, illusion. It is difficult to overcome. Hence the appeal to think over it again and again”.
Let's absorb the impact; stabilise our physical, mental and intellectual complex and prepare for the next strike. Until then……
யாக்கை நிலையாமை, செல்வம் நிலையாமை என்ற இரண்டு முக்கியமான தத்துவங்களை இரண்டு செயல்முறைகளாகப் பெற்ற நாம், இப்பொழுது சங்கரனின் வைரக் கூடத்தில், மூன்றாவது செயல்முறைக்குத் தயாராகுவோம்.
பொதுவாக, நாம் ஆசைப்படும் பொருட்களின் மீதுள்ள பற்று (முறையற்ற ஆசைகள் என்றும் கூறலாம்) விலக வேண்டும் என்றால், அந்த ஆசைப் பொருட்களில் உள்ள குறைபாடுகளைப் பார்ப்பது ஒரு சக்திவாய்ந்த யுக்தியாகும். இதனை வடமொழியில் விஷய தோஷ தர்சனம் என்பர். இந்த யுக்தியை ஆதி சங்கரர், இந்த மூன்றாவது செயல்முறையில் (ஸ்லோகத்தில்) கையாளுகிறார்.
கம்பனின் கவிதையும், வாலியின் கேள்வியும்
இந்த மூன்றாவது செயல்முறையைக் காணும் முன், கம்பன் காட்டும் கவிதைச் சித்திரத்தைக் காணலாம்:
வார் குலாம் முலை, வைத்த கண் வாங்கிடப் பேர்கிலாது, பிறங்கு முகத்தினான், தேர்கிலான் நெறி; அந்தரில் சென்று, ஒரு மூரி மா மத யானையை, முட்டினான்!
வார் குலாம் முலை – ஒரு அழகியின் கச்சை அணிந்த மார்பங்களின் மீது பேர்கிலாது வைத்த கண் வாங்கிட – வைத்த கண்களை எடுக்க முடியாமல் அதையே பார்த்துக் கொண்டு நடந்த பிறங்கு முகத்தினான் – விளங்குகின்ற முகத்தை ஒரு இளைஞன் நெறி தேர்கிலான் – தான் செல்ல வேண்டிய வழி தெரியாமல் அந்தரில் சென்று – குருடனைப் போலச் சென்று ஒரு மூரி மா மதம் யானையை – வலிமை கொண்ட ஒரு மத யானை மேல் சென்று முட்டினான் – மோதினான்.
அதாவது கச்சை அணிந்த பெரிய மார்பகங்களைக் கொண்ட அழகி அவள்!அவளை வைத்த கண் விடாமல் பார்க்கிறான் அந்த இளைஞன்.அவள் நடக்க, இவன் நடக்க, அவளையே பார்த்து நடந்து கொண்டிருந்த இளைஞன் தான் செல்ல வேண்டிய வழியை விட்டுக் குருடன் நடந்தது போல நடந்து ஒரு வலிமையுள்ள பெரிய மத யானையின் மீது போய் முட்டினான்.ஆவென்று அலறினான். மற்றவர்கள் சிரித்தார்கள் – நடந்தது என்ன என்று தெரிந்து கொண்டு.
இக்கவியை மனதில் கொண்டோ என்னவோ, கவிஞன் வாலி இப்படி கேட்டான்.
கண் போன போக்கிலே கால் போகலாமா? கால் போன போக்கிலே மனம் போகலாமா? மனம் போன போக்கிலே மனிதன் போகலாமா? மனிதன் போகும் பாதையை மறந்து போகலாமா?
இந்தக் கேள்விகளுக்கெல்லாம் ஆதி சங்கரர் உள்ளங்கை நெல்லிக் கனி போல, “உறைக்கும்” உண்மையை எடுத்துரைத்து, நமக்கு விடையளிக்கிறார்.
சங்கரனின் பதில் – சமஸ்க்ருத ஸ்லோகம்
नारीस्तनभरनाभीदेशं
दृष्ट्वा मा गा मोहावेशं |
एतन्मांसवसादिविकारं
मनसि विचिन्तय वारं वारं ||
தமிழ் ஒலிபெயர்ப்பு (Tamil Transliteration)
நாரீ ஸ்தனப4ர நாபீ4 தே3ச’ம்
த்3ருஷ்ட்வா மாகா3 மோஹாவேச’ம் |
ஏதன் மாம்ஸ வஸாதி3விகாரம்
மனஸி விசிந்தய வாரம் வாரம் ||
தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு (Tamil Translation)
மகளிர்மார்பகம்மேகலைஉறைவிடம்
மயங்கியேகண்டுமனதினில்மோகம்
மாமிசம்கொழுப்புடன்மாறிடும்தேகம்
மனதில்சிந்தனைவேண்டும்வேண்டும்.
ஸமஸ்க்ருத சொற்களின் பொருள்
नारीस्तनभरनाभीदेशं - नारी स्तनभर नाभीदेशं - நாரீ, ஸ்தனப4ர, நாபீ4 தே3ச’ம் - பெண், மார்பகம், மேகலை இடை வெளி
दृष्ट्वा मा गा मोहावेशं - दृष्ट्वा मा गा मोह आवेशं - த்3ருஷ்ட்வா மாகா3 மோஹ ஆவேச’ம் - பாரத்து/கண்டு, அடையாதே/கொள்ளாதே, மோகம்/மயக்கம், உணர்ச்சிவசப்படுதல்,
एतन्मांसवसादिविकारं एतन्मांसवसादि विकारं ஏதன் மாம்ஸவஸாதி3 விகாரம் - இவை மாமிசம், உவர்நீர் முதலான, மாற்றம்
मनसि विचिन्तय वारं वारं - மனஸி விசிந்தய வாரம் வாரம் - மனதில் சிந்திப்பாய் மீண்டும் மீண்டும்
விளக்கவுரை
ஆணினத்தவர்க்கு பெண்ணின் மார்பு (கொங்கை)யும், மேகலை அணியும் இடைப்பகுதியும் காம இச்சையை தூண்டிவிடும். இந்த இச்சை இயற்கை இயல்பு.
உண்மையில், அவ்விரு உடலுறுப்புகள் (அனைத்து உடலுறுப்புகளுமே) வெறும் மாமிசம் மட்டும் உவர்நீரின் (கொழுப்புகளின்) உருமாற்றமே; அவைகளனைத்தும் நிலையானவைகள் அல்ல என்பதால் வெளித்தோற்றத்தால் நிரந்தர இன்பம் அடைய முடியாது என்ற கருத்தை வலியுறுத்துகிறார்.
இந்த ஸ்லோகத்தின் சாரம் காம மோஹம் தவிர்த்தல். அதாவது உடல்ரீதியான காம இச்சைகள களைவது.
பொதுவாகப் புறப்பகைகளை வெல்லுதல் ஆண்மை என சமூகத்தால் மதிக்கப்படுகிறது. ஆனால், அகப்பகையான காமம், வெகுளி போன்றவற்றை வெல்லுதல்தான் மிகவும் கடினமான ஒன்று. அதனால் முறையற்ற காமத்தை வெல்லுதல், மதிக்கத்தக்க பேராண்மை என்று பாராட்டப்படுகிறது.
ஆண்மையை விட பெரிய சொல் பேராண்மை. அத்தகைய பேராண்மை உடையவன், பிறர் மனைவியை நோக்காது இருப்பவன்.
இச்சைத் தன்மையினில் பிறர் இல்லினை நச்சி நாளும் நகையுற நாண் இலன், பச்சை மேனி புலர்ந்து பழிப்படூஉம் கொச்சை ஆண்மையும் சீர்மையில் கூடுமோ. --- கம்பராமாயணம், பிணிவீட்டு படலம்.
ஆசையின் இயல்பினால் அயலார் மனைவியை விரும்பி (அதனால்) எந்நாளும் பிறர் தன்னை இகழ்ந்து சிரிக்க, வெட்கமற்றவனாய் பசுமையான உடம்பு உலரப் பெற்று பழிப்பை அடைகின்ற இழிவான இவ்வகை ஆண் தன்மையும், சிறந்த குணங்களில் ஒன்றாகச் சேருமா? (சேராது என்றபடி) என்றான்.
நாலாடியார்
நாலடியார், இந்த நற்குணமில்லாருக்கு ஏற்படும் விளைவினைச் சுட்டிக்காட்டி இதே கருத்தினை எடுத்துரைக்கிறார்
நல்லகுணமின்றி, கீழினத்தாரோடு சேர்ந்து, பெரியமார்களை உடைய பெண்களின் தோளிலே முயங்க விரும்பி, ஒருவன் இப்பிறப்பில் தனக்கு உள்ள செல்வம், வலிமை முதலியவற்றால் மற்றவர் மனைவியரை கூடுவாராயின், மறுபிறப்பில் அவர்கள் ஆணும் பெண்ணுமில்லா அலியாகி கூத்தாடி வயிறு பிழைக்க நேரிடும்.
பட்டினத்தார் பாடல்
மாதர் பிரபஞ்ச மயக்கத்திலே விழுந்து போதம் மயங்கிப் பொறி அழிந்தேன் பூரணமே
மறைகள்
ஒருவரின் மனைவியைத் தவிர மற்ற பெண்களைப் பொறுத்தவரை மற்றும் ஒருவரின் சொந்த மனைவியுடன் சரியான நடத்தையைப் பேணுவதில் இந்த கருத்து பொருந்தும். மேலும், சாஸ்திரங்களில் உள்ள மற்ற அறிவுரைகளும் பெண்களுக்கும் இணையாகப் பொருந்தும் என்பதைச் சொல்லத் தேவையில்லை.
நமது மறைகள், உண்மையில் மற்றொருவரின் மனைவியை தாயாகவும், மற்றொருவரின் உடைமைகளை அழுக்காகவும், எல்லா உயிர்களையும் தன்னைப் போலவும் பார்க்கும் ஒருவரே தீர்க்தரிசி/ஞானி என்று கூறுகின்றன. (मातृवत् परदारान्स्च परद्रव्याणि लोष्टवत् आत्मवत् सर्वभूतानां यो पश्यति सो पश्यति Maatrvat paradaaranscha paradravyaani loshtavat, aatmavat sarvabhootaanaam yah pasyati sah pasyati).
முடிவுரை
இரண்டு உடலுறுப்புகளை எடுத்துக்காட்டி, இருளென உறையும் நம் அறியாமையை எளிதினில் அறிய வைப்பது, இந்த மூன்றாவது செயல்முறை. உண்மை என்றுமே உறைக்கும் என்பதை உணர வைக்கும் சொற்கள். உள்வாங்கி உணர்வோம் உட்கருத்தினை. நம் உடல், மன, புத்தி வளாகத்தை உறுதிப்படுத்தி, அடுத்த செயல்முறைக்குத் தயாராகுவோம். அதுவரை……..
Bhattathri in this Sloka outlines the process of liberation (salvation) from the higher Lokas for the Krama Mukti Sadakas who have reached there and living there.
The yogi who attains this aspect of the migration into the Brahmaloka or in Thy abode, Vaikuntha is liberated at the time of Maha Pralaya. Or, if he so desires, he is liberated even earlier by piercing through the Brahmaanda and releasing himself by his yogic power.
Meaning of the Sanskrit Words
तत्र वा - either there (in Brahmaloka)
तव पदे-अथवा - or in Thy world (Vaikuntha)
वसन् - residing
प्राकृतप्रलये - at the time of Prakrita pralaya
एति मुक्तताम् - he attains liberation
स्वेच्छया खलु पुरा - (or) at his will even earlier, indeed
Continuing the journey of the Sadaka through Krama Mukti, Bhattathri now deals with the next level i.e., from Mahara Loka to Brahma Loka. Let us study the Sloka.
After reaching the land of Dhruva and a long stay in Mahar loka, when they start suffering from the hot breath of Adhi Sesha, they surrender completely to you and reach the land of Brahma. Or may choose to go to the world of Brahma even before the fire starts.
Meaning of the Sanskrit Words
आस्थित: अथ महरालये - residing there (in Dhruvaloka), then in Maharloka,
यदा शेषवक्त्र-दहन-ऊष्मणा - when, by the heat emanating from the mouth of Aadishesha ( at the approach of the cosmic dissolution)
आर्द्यते (he) - is tormented
ईयते (he) - reaches
भवत्-उपाश्रय: - taking refuge in Thee alone
तदा - then
वेधस: पदम् - the world of Brahmaa (Brahmaloka)
अत: पुरा-एव वा - or even before that (before the fire)
உடலுக்கும், உயிருக்கும் உள்ளது வெறும் குத்தகை ஒப்பந்தமே என்றும், யாக்கை நிலையற்றது என்றும் அறிந்து உணர்ந்து, இரண்டாவது முறையாக சங்கரனின் வைரக் கூடத்திற்கு பட்டை தீட்டி மெருகேற்றிக் கொள்ள வருகை தந்த, உங்களை அன்புடன் வரவேற்கிறோம்.
இன்று நாம் அனைவரும் எதிர்கொள்ளும் செயல்முறைக்கு (diamond cutting and polishing process), செல்வம் நிலையாமை என்று பெயர். “ஸரீர அநித்யம்” என்பதை முதல் செயல்முறையில் வழங்கிய ஆதி சங்கரர், “தன அநித்யத்தை” இரண்டாவது செயல்முறை வழியே நம் மூட மனத்திற்கு கொடுக்கிறார்.
இந்த செயல்முறையை உள்வாங்கினால், பணம்/செல்வம் என்பவை, நிரந்தரமான மகிழ்வைத் தேடும் நமக்கு ஒரு கருவிகளே அன்றி அவைகளை அடைவதே நமது குறி அல்ல என்பது ஆழமாகப் பதியும்.
சமஸ்க்ருத ஸ்லோகம்
मूढ जहीहि धनागमतृष्णां
कुरु सद्बुद्धिं मनसि वितृष्णाम् ।
यल्लभसे निजकर्मोपात्तं
वित्तं तेन विनोदय चित्तम् ||
தமிழ் ஒலி பெயர்ப்பு
மூட4! ஜஹீஹி த4நாக3ம த்ருஷ்ணாம்
கு1ரு ஸத்3புத்3தி4ம் விஷயவித்ருஷ்ணாம் |
யல்லப4ஸே நிஜகர்மோபாத்தம்
வித்தம் தேன வினோத3ய சித்தம் ||
தமிழ் மொழிபெயர்ப்பு
மூடனே வெல்வாய் செல்வத் தாகம்
மனதினில் தணித்திடும் நல்லறி ஞானம்
மறை வழி ஈட்டிய செல்வம் போதும்
நிறைவடை என்றும் சிந்தையில் செல்வம்
சமஸ்க்ருத சொற்றொடர்களின்பொருள்
முதல்சொற்றொடர்
मूढ - மூட - ஏ அறிவிலியே, ஏ மூட மனமே !
जहीहि - ஜஹீஹீ - விட்டுவிடு, வென்றுவிடு
धनागमतृष्णां = धन + आगम + तृष्णां 1. धन - தன - செல்வம். தனம் என்று சொல்வது, பணத்தால் கிடைக்க கூடிய எல்லா பொருட்கள், வசதிகளைக் குறிக்கும். 2. आगम - ஆகம - வரவு 3. तृष्णां - த்ருஷ்நாம் - வேட்கை, தாகம், அடக்கமுடியா விருப்பம்,
அதாவது, நேர்வழியில் ஈட்டியதாலோ மற்றும் தனது முற்பிறவி வினைப்பலானக அடைந்ததாலோ எந்த ஒரு செல்வத்தை அடைந்திருக்கிறாயோ, அவ்வழிகளில் வந்த அந்தச் செல்வத்தை வைத்து மனமகிழ்வு அடை என்ற பொருள் இச்சொற்றோடருக்கு.
விளக்கவுரை
அன்றாட வாழ்வில் செல்வத்தால் சுகம் கிடைக்கும் என்ற கருத்து நமது மனித இயல்பு. செல்வமில்லையேல் வாழ்வதெப்படி? ஆதலினால் பணத்தாசை ஒன்றும் தப்பில்லை என்ற எண்ணம் நமக்கு.
பணமென்றால் பிணமும் வாயைத் திறக்கும் என்ற பழமொழியை அறிந்த நாம், அளவிற்கு மீறினால் அமிர்தமும் நஞ்சு என்ற பழமொழியை அறிய விரும்புவதில்லை. இந்த தவறான கருத்தினால், பணத்தின் மீது அளவு கடந்த அவா நமக்கு அதிகம்.
மனிதப் பிறவி என்றால் வினைகளைப் புரிந்தே ஆக வேண்டும். கர்மம் பண்ணுவது நமது கடமை. அதுவும் அதில் கிடைக்கும் பலனை பரமனிடம் விட்டுவிட்டு கர்மம் புரியவேண்டும் என நமது மறைகள் எடுத்துரைக்கின்றன.
அப்படி மனதில் பேராசையை வளர்க்காமல் நம் கர்மத்தில் மனதை செலுத்தி அதன்மூலம் தானே கிடைக்கும் பலனை அனுபவிக்க மனதை பழக்கிக்கொள்ள வேண்டும். கர்மபலன், முப்பிறவியிலும், இப்பிறவியிலும் நாம் புரியும் கர்மத்தின் தன்மையை பொறுத்திருக்கிறது. அது நம் வசம் இல்லை.
ஆசை கூடாது என்றோ, பணத்தை தியாகம் செய்யவோ, அதை உபயோகிக்க கூடாது என்றோ இப்பண்ணில் ஆதி சங்கரர் கூறவில்லை. நம் கர்மத்திர்க்கு ஏற்ப கிடைக்கும் தனத்தில் த்ருப்தி கொண்டு சந்தோஷமாக அதை உபயோகித்து மனதை சாந்தமாகவும் சந்தோஷமாகவும் வைத்துக்கொள்; அதன் மூலமாகவே மன சாந்தி ஏற்படும் என பொருள் கொள்ள வேண்டும்.
இதுவே இப்பண்ணின் சாரம்.
தமிழ் இலக்கியத்தில் செல்வம் நிலையாமை
செல்வம் நிலையாமையைப் பற்றி எண்ணற்ற விளக்கங்களை, தமிழ் புலவர்கள் அளித்துள்ளனர். அதில் சிலவற்றை ஆய்வோம்.
திருமூலர்
மகிழ்கின்ற செல்வமும் மாடும் உடனே கவிழ்கின்ற நீர்மிசைச் செல்லும் கலம்போல் அவிழ்கின்ற ஆக்கைக்கு ஓர்வீடு பேறுஆகச் சிமிழ் ஒன்று வைத்தமை தேர்ந்து அறியாரே.
முன்னோர்கள் நமக்கு விட்டுச் சென்ற செல்வமும், தானே முயன்று ஈட்டிய செல்வமும் அனைத்துமே நீரில் மூழ்கும் படகு போலக் கவிழக் கூடியது. அழியும் இயல்பு கொண்ட மனித உடலுக்கு ஓர் அழியாத சேமிப்பு வீடு பேறு என்பதை அறிந்து கொண்டவர் அழியும் செல்வத்தைப் பெருக்க எண்ணார்.
நாலடியார்
துகள்நீர் பெருஞ்செல்வம் தோன்றியக்கால் தொட்டுப்பகடு நடந்தகூழ் பல்லாரோ டுண்க; அகடுற யார்மாட்டும் நில்லாது செல்வம் சகடக்கால் போல வரும்.
குற்றமற்ற அறவழியில் ஈட்டிய பெருஞ்செல்வம் உண்டான காலம் தொடங்கி, எருமைக் கடாக்களைப் பூட்டி உழவு செய்து பெற்ற அப்பொருளைப் பலருடன் சேர்ந்து உண்ணுக! ஏனெனில், செல்வம் யாரிடத்தும் நிலையாக நிற்காமல் வண்டிச் சக்கரம்போல் (மேல்கீழாகவும், கீழ் மேலாகவும்) மாறி வரும்.
ஒருவர் சேர்க்கும் செல்வமானது வெள்ளம், மறதி, வெற்றியுடைய வேந்தர், நெருப்பு, தாயத்தார், கள்வர் என்று கூறப்படுகின்ற இந்த ஆறு வழிகளாலும் உடையவனது கையினின்றும் மறைவாக ஒழிந்து போகும் இயல்புடையதாகும். ஆதலால் உள்ளீடற்ற நமக்கு உதவாத பொய்யான பொருளாகிய செல்வத்தைப் பற்றாமல் துறந்த சான்றோர் பிறர் இகழ்வதற்குக் காரணமான பெரிய துயரங்களைச் செய்யும் பிறவிப் பிணியாகிய துன்பத்தை நீங்கி வாழ்வர் எனப்படுகிறது.
(உதாரணங்கள் - சென்ற 2015 டிசம்பரில் சென்னையில் மழையினாலும், ஏரிகள் உடைப்பினாலும் ஏற்பட்ட இழப்பு, மறதியினால் நாம் செய்யும் தவிர்க்கக்கூடிய செலவுகள், வேந்தன் எனும் அரசு, மதுபானம் விற்று மக்கள் சம்பாதிப்பதை சேமிக்க விடாமல் குடிபோதைக்கு ஆளாக்கி விடுவது, அங்கங்கே வீடுகளில் ஏற்படும் தீ விபத்துகளால ஏற்படும் பெரும் நட்ம், தாயாதிக்காரர்களாகிய அண்ணன் தம்பிகள் வழக்கு, வீடு, வங்கிகளில் கொள்ளை என நாம் இவைகளைக் கண்கூடாகக் காண்கிறோம்).பொருள் முயன்று ஈட்டிய போதும் நம்மை விட்டு அகலுதற்குப் பலவேறு வழிகளையும் உடைத்தாம். ஆகவே அதனை ஈட்டல் பயனின்றாம். பொய்யாகிய அப்பொருளின்பாற் பற்று விட்டவர்களே பேரின்பம் எய்துபவர் என்பதாகும்.
சித்தர் பாடல்கள்
“தேடிய செம்பொன்னும் செத்தபோது உன்னோடு நாடி வருவதுண்டோ போம்போது தேடும் பொருளில் அணுவேணும் சாம்போது தான் வருமோ
என்ற பாடலில் நாளும்நாளும் தேடிய செல்வங்கள் யாவும் சாவும் போது துணைக்கு வாரது. ஒரு மனிதன் எவ்வளவுதான் பொருள் சேர்த்தாலும் கடைசியில் அவனுக்கு மண் மட்டுமே சொந்தமாகும்.
செல்வம் நிலையாமை குறித்து பாம்பாட்டிச்சித்தர் ,கூறுகையில்,
என்ற பாடலில் மலைபோன்ற செல்வங்களை வைத்திருந்தாலும் எமன் வந்து அழைத்தபின் பயனாகுமா ?என்று கேள்வி எழுப்புகிறார்
நாட்டுப்பாடல்
வாழ்வே நிலையற்றது எனக் கூறுகையில் அதில் ஒருவன் ஓடித்தேடி சம்பாதிக்கும் செல்வமும் இறுதி காலத்தில் துணைவராது, சகடம் எனச் சென்று கொண்டே இருக்கும் தன்மையானது என்பதை,
''பஞ்சு பருத்தி எடுத்து - அதைப் பேரான மணையிலே ஊட்டி அரைத்து நெஞ்சக் கருத்தாலே நூத்து - அதை நேரோடும் பாவில் ஓடி நெய்தாலும் நாலு முழத்தில் ஒரு துண்டு - அதில் நாலைந்து பக்கமும் பீத்தலும் உண்டு பாதியைப் பறையன் கிழித்தான் - அதில் பகுபாதி அம்பட்டான் கொண்டோடிப் போனான் அக்கினி தேவுக்குப் பாதி - இந்த அழகான கட்டைக்குப் போத்தப்பத்தாது''
என்ற பாடல் எடுத்துரைக்கின்றது.
முடிவுரை
செல்வர்யாம் என்றுதாம் செல்வுழி எண்ணாத புல்லறி வாளர் பெருஞ்செல்வம் - எல்லில் கருங்கொண்மூ வாய்திறந்த மின்னுப்போல் தோன்றி மருங்கறக் கெட்டு விடும்.
நாம் செல்வம் உடையோம் என்ற கர்வம் கொண்டு மறுமையைப் பற்றி எண்ணாத சிற்றறிவுடையோரின் பெரும் செல்வம், இரவில் கருமையான மேகம் வாய் திறப்பதால் உண்டான மின்னலைப் போலத் தோன்றி, இருந்த இடம் தெரியாமல் அழிந்துவிடும்!
ஆதலினால், துதி கோவிந்தனை, துதி கோவிந்தனை, கோவிந்தனைத் துதி மூட மனமே என்று எடுத்துரைக்கிறது இந்த இரண்டாவது செயல்முறை.
செல்வத்தை முற்றிலும் தவிர்க்க வேண்டும் என்று ஆதி சங்கரர் கூறுகிறார் என்று தவறான முடிவிற்று நாம் வரக்கூடாது. தங்கள் சொந்த நலனுக்காக கண்மூடித்தனமான ஈடுபாட்டிற்கு எதிரான அறிவுரையாக இந்த இரண்டாவது செயல்முறையை கவனமாக உட்கொள்ள வேண்டும்.
உள்ளுணர்வோம். அடுத்த செயல்முறை என்னவென்று புது வருட முதல் நாள் (01-01-2023) அன்று அறிவோம். அதுவரை
Welcome to Sankara's Smithy, the Forge Shop where we have commenced our transformation process by receiving the first hammer blow. The hammer did strike the very core of our misbelief that we are nothing without our body and our physical body is permanent. It shatters that misconception.
Now comes the second hammer blow. This deals with the impermanence of wealth - “Dhana” as we call it. This blow will remove our wrong notions about acquisition, storage and distribution of wealth. We will realise that wealth is after all a “means” and not an “end”.
Sanskrit Verse
मूढ जहीहि धनागमतृष्णां
कुरु सद्बुद्धिं मनसि वितृष्णाम् ।
यल्लभसे निजकर्मोपात्तं
वित्तं तेन विनोदय चित्तम् ||
Adi Sankara
English Transliteration
Mooda jaheehi dhanaagama trushnaam
Kuru sadbuddhim manasi vitrshnaam
YallabhasE nija karmOpaattam
Vittam tEna viNodaya chittam
Meaning in English
Oh ignorant ! Win over the thirst for the inflow of wealth. In your mind develop detached noble thoughts. Rejoice your mind with that wealth which is obtained with your own efforts or karma.
Explanation
Meaning of the Sanskrit Words
1. मूढ - Mooda - Oh! Ignorant mind.
2. जहीहि - jaheehi - Win over
3. धनागमतृष्णां = dhanaagama trushnaam - धन + आगम + तृष्णां a) धन - dhana - wealth - This includes money and all worldly things.
b) आगम - aagama - receipts/inflows
c) तृष्णां - trushnaam - thirst, yearn, uncontrolled desire
4. कुरु सद्बुद्धिं - Kuru sadbuddhim - develop noble thoughts
5. मनसि - manasi - in the mind
6. वितृष्णाम् - vitrshnaam - detached, not thirsty
7. यल्लभसे - YallabhasE - यत् yat + लभसे labhase - which is + obtained
8. निजकर्मोपात्तं - nija karmOpaattam - निजकर्मणा उपात्तम् - nija + karma + upaattam - with your own efforts. It means that whatever actions that are prescribed to oneself by the scriptures and what you are destined to perform as residual fruits of actions from your previous births.
9. वित्तं तेन विनोदय चित्तम् - Vittam tEna viNodaya chittam - wealth (vittam) , that (tEna), rejoice (vinodaya) , mind (chittam) - rejoice your mind with that wealth)
The philosophy behind these words
As a householder, one has to earn money and acquire various possessions to support one’s family and also to meet one’s obligations to society.
The great poet Tiruvalluvar said that those without possessions do not really have a world here — பொருளில்லாற்கு இவ்வுலகு இல்லை (“porulillaarukku ivvulaku illai”).
It is human nature to think that wealth brings happiness in everyday life. This thinking is due to the fear that how one can one live without wealth.
While we accept proverbs which highlight the importance of wealth/money, we conveniently choose to forget the fact that anything in excess is a poison. Because of this misconception, we have more money cravings.
The first sentence of this Sloka can be misinterpreted as Adi Sankara holding worldly pursuits in such disdain as to call everyone shun wealth, worldly pursuits and opt for sanyaasa.
No, the approach towards wealth is brought out in the second sentence.
As an admonition against indiscriminate indulgence in wealth for their own sake at the expense of one’s growth into a higher plane, Sankara “advices to keep one’s pursuits legitimate and in conformity with dharma, making adequate room for the contemplation of higher goals”.
Simple living & great thinking is the need of the hour.
Tamil literatures like THIRUKURAL, Naaladiyaar, Thirumanduram, Valayapathy etc have given innumerable explanations including separate Chapters on the impermanence of wealth. A few of them are highlighted in the Tamil Version of this blog.
Conclusion
Adi Sankara drives home the point that wealth like our body is not eternal and is perishable. It is not an end in itself and cannot be the goal of our life. It is only a means to lead a Dharmic life to achieve our higher goal of sorrows free permanent happiness.
What a great impact it will have on our lives, if only we could absorb this second strike and start our journey with this fresh rethinking.
With that rethinking, let us proceed to the next strike which will be on the first day of the new year (01-01-2023).
Until then, take care. Introspect and turn a fresh page in life.
பஜ கோவிந்தம் என்று அழைக்கப்படும் “மோக முத்கரா”வைப் பற்றிய எனது பதிவைத் தொடங்கியபோது, சமூக ஊடகங்களில் “மூட மனம்” கொண்ட எனக்கும், கற்றறிந்தவர்களுக்கும் இடையே நடந்த சுவாரஸ்யமான கருத்துப் பரிமாற்றங்களைப் பற்றி எழுதியிருந்தேன்.
“மோஹ முத்கரா” என்பது 31 ஸ்லோகங்கள் அடங்கிய ஒரு தொகுப்பு. இதற்கு பின்னர் பஜ கோவிந்தம் என்று பெயரிடப்பட்டது என்று கூறப்படுகிறது. ஆதி சங்கரரும், அவரது சீடர்களும் காசியில் வழங்கியது என்றும் கூறப்படுகிறது. நிலையற்றவற்றை நிலையென நம்பி வாழும் நம் மருட்சியுடை (மோஹம்) மனதை தட்டி எழுப்பும் சம்மட்டி (வடமொழியில் முத்கரா என்பர்) அடிகள் இவை. இது மறுக்க இயலா உண்மை.
அதே நேரம், “உண்மை என்றுமே உறைக்கும்” என்ற உலக இயல்புற்கேற்ப, சங்கரனின் சம்மட்டி அடிகள் என்று கொடுத்த தலைப்பு பொருத்தமானதல்ல, அது வன்முறையைக் குறிக்கும் சொல், அச்சொல்லிற்கும் ஆதி சங்கரருக்கும் எந்த தொடர்பும் இல்லை என்று கூறும் சில பெரியோர்களின் கருத்துக்களையும் நாம் மதித்து ஏற்றுக் கொள்ளத்தான் வேண்டும்.
ஒரு தலைப்பின் மேல் பற்றை வளர்க்க எனக்கு விருப்பமில்லை. சமஸ்க்ருத மொழியில் வைராக்கியம் (वैराग्य) என்பது உலகம் தரும் இன்பப் பொருட்களின் மீதான பற்றை நீக்குவதே. நாம் விரும்பும் எந்த ஒரு வைரத்திற்கும் மேலான விலையிலா வைரம் இந்த வைராக்கியம். ஆதி சங்கரரும் அவரது சீடர்களும் “மோஹ முத்கரா”வில் உள்ள ஸ்லோகங்கள் வழியாக, நம் உடல் மன வளாகமெனும் சுரங்கத்துள் ஒளிந்துள்ள இந்த வைராக்கியத்தை நம்மிடமிருந்து வெளிக்கொணரவே முயல்கின்றனர்.
எனவே, இந்த வலைதள தொடர்பதிவின் தலைப்பை
“சங்கரனின் வைரக் கூடம்”
என்று மாற்ற முடிவு செய்யப்பட்டுள்ளது.
வைரத்தை தோண்டி எடுத்து பட்டை தீட்டும் இடம் வைரக் கூடம். ஒவ்வொரு ஸ்லோகமும் நம்முள் ஒளிந்திருக்கும் வைராக்கியம் எனும் பற்றிலா வைரத்தை, தோண்டி எடுத்து, பட்டை தீட்டி ஒளிர வைக்கும் செயல்முறை (process) என்பதே இத்தலைப்பின் பொருள். இரும்பை சம்மட்டி அடியால் மாற்றுவதை விட, வைரத்தை தோண்டி எடுத்து பட்டை தீட்டுவது என்பது வன்முறையிலா செயலெனத் தோன்றும் காரணமே இத்தலைப்பின் தோற்றம்.
இந்த மாற்றம் வலைதளப்பதிவுகளில் (blogs) இரண்டாவது ஸ்லோகத்திலிருந்தும் (01-12-2022), வலைதள ஒலிப்பதிவத் தொடரில் (podcast) மூன்றாவது ஸ்லோகத்திலிருந்து (23-12-2022) நடைபெறும்.
இந்த “தலைப்பு மாற்றம்” தமிழ் பதிவுகளுக்கு மட்டுமே. ஆங்கிலப் பதிவுகளில் எந்த மாற்றமும் இல்லை.
There is no change in respect of the blogs in English on the subject and it continues to be “Sankara’s Smithy”.
சங்கரனின் வைரக்கூடத்திற்கு வருகை தந்து, தோண்டி எடுத்து, பட்டை தீட்டி மெருகேற்றி பற்றிலா நம் வைராக்கியத்தை வெளிக் கொணர்வோம். வாருங்கள்.
“There are in the Upanishads, intimations of Krama-Mukti or the progressive process of the liberation of the soul.
The Upanishads are emphatic in their statements that one who reaches through unselfish meditation and knowledge this Supreme Cause does not return to the mortal coil, but proceeds further to the Absolute Reality.
The Mundaka Upanishad says that the sages in the world of Brahma are liberated beyond death in the end of time. Those who attain the world of the Karya-Brahman remain there until the end of the universe, enjoying the effects of their "Satyakamas" and "Satyasankalpas", the fruits of their desires and willings based on Truth. Whatever they wish arises then and there instantaneously, for they are in harmony with the Universal Being. They enjoy the highest approximation to the bliss of the Lord of the universe”.
This is what Bhattathri is highlighting in this Sloka 11.
துருவமண்டலம், கிரமமுக்திவிழை உன் பக்தர்கள் பரமனே, !!
Meaning in English
O Lord! Thy devotee who follows the Krama Mukti path is led by the presiding deities of fire, day time, the bright fortnight, and Uttaraayana to the plane of the sun and enjoying in each of these spheres reaches the realm of Dhruva
Welcome to Sankara’s Smithy and thank you very much for taking your time off to visit this forge shop and agreeing to receive the hammer strikes (31 in all).
Here is Sankara’s first hammer strike. Adi Sankara begins his first strike as a salutation to God.
“Glory to Govinda. Always pray and meditate on Him. Your worldly knowledge will not help you when your departure time arrives”. This is the essence of this first of the thirty one blows.
You might immediately think “Oh! This is only the first one. It will be mild as the focus is on prayer”. Don’t get fooled by your thoughts. Normally one will realise the severity of the strike only after receiving it. This first strike of Sankara may appear to be mild but the message it delivers is something to be received and realised.
Let us receive the first hammer strike.
Sanskrit Verse
भज गोविन्दं भज गोविन्दं,
गोविन्दं भज मूढ़मते।
संप्राप्ते सन्निहिते काले,
न हि न हि रक्षति डुकृञ् करणे॥१
English Transliteration
Bhaja Govindam, Bhaja Govindam
Govindam Bhaja Moodamathe,
Sampraapte sannihite kaale,
Nahi nahi rakshati dukrumkarane.
Literal Translation
Pray Govinda, Pray Govinda Pray Govinda, oh ignorant mind When your designated time arrives Your grammar education won’t protect you.
Detailed Explanation
Let us understand the Sloka step by step, word by word.
“Bhaja”.
The word "Baja" has the meaning of meditate, pray, worship. In a broader sense, Bhaja means service. Adi Sankara uses this word and the next word Govindam three times in this verse. Why three times? Does it matter? Yes. Here's a brief explanation of why.
Our ancient texts tell us that one of the main purposes of life is to remove the three types of hindrances or to remove the three types of miseries (sorrows). Although the three types of suffering are not clearly defined, each commentator refers to the following three types of suffering:
1. Adidaivika (Divine Origin) - Sufferings caused by the action of God, Nature. Sorrows resulting from the fury of nature.
2. Adibhautika (arising out of body and mater) – Sufferings due to external influences
It is a tradition to appeal three times in worship to remove these three types of sorrows/hindrances.
“The very opening words “Bhaja Govindam” – repeated thrice as is often done for emphasis in the Vedas – serves as the invocation, and the anticipated fruit of learning is unmistakably identified as ultimate salvation. The absence of an explicit mention of the qualified learner (अधिकारि adhikaari) should be interpreted as asserting that the work is relevant to all, and the particular exhortation not to wait too long is a call to start walking along the spiritual path of devotion from early on”.
Govindam
This Sanskrit word is composed of two words, Go and Vindam.
1. “Go” means - cow, living being, cattle. 2. Vindham means - to maintain (keep), to know.
The one who knows and takes care of the living beings is Govinda.
Govinda is one of the epithets used for Lord Vishnu, the protector of this Universe. This word is used as the 187th, 539th name in Vishnu Sahasranama. This term offers two interpretations.
1. The first is known through the Vedas. The Brahmasutra says that Brahman is realized only through the Vedas (गोपिः वेत्ति इति गोविन्दः gopi: vEthi iti gOvinda:).
2. The second interpretation of this word is the knower of beings (गाः विन्दति इति गोविन्दः கா: விந்ததி இதி கோவிந்த:). Since there is nothing that is not unknown to Him, everything is indelibly full of Him, Govinda is the one who transcends the dimensions of space and time and knows living beings and their actions. The word Govinda thus means Brahman, Paramatma.
Therefore , in the vedantic sense, the connotation of the phrase ‘Bhaja Govindam’ is to be taken as “Know Govinda” which is in the sense of “Know Brahman as thyself.”
Muda mathe
Literal meaning is ignorant mind, foolish mind. But this word has much deeper connotations.
As human beings, we have a superior mind and intelligence than other living beings. Only we have the ability to discern what is necessary and what is not, good and bad. We do not live by mere intuition (biological and physiological impulses); Our lives are governed by higher and lofty goals.
Yet, in everyday life, this mind takes us everywhere and is never stable. Very often we compare our mind to a monkey. As mentioned in the previous post, what happens in everyday life is different.
It is therefore no wonder that Adi Shankara calls our mind, which considers the ignorance as knowledge, the unclear as clear, the impermanent as stable, and the incomplete as complete, as “blind mind” and “ignorant mind”.
Sampraapte sannihite kaale
Literal translation means “at the appointed time”.
Appointment to whom, by whom, where, when and at what time?
The answer is - appointment by the Lord at a place, date and time decided by Him which is unknown to us. That's right, death; but for whom?
"Oh Partha: you are worried about death of of those whom you identify as your relatives. Understand what death is . The human soul does not die. It will be reborn. You can only kill their bodies. Even if you don’t, their bodies will perish one day. So, go ahead and fight”
advises Lord Krishna to Arjuna at the battlefield at Kurukshetra in the epic “Mahabharata”.
Here is a pictorial depiction of what we terms as our lives.
For all of us, Life is nothing but the time spent between the maternity ward and crematorium on the “surface of a tiny rock-ball 26000 light years away from the black hole, rotating around a spherical fire in a tiny galaxy in an ever expanding galaxies” as depicted in the above picture.
Some call it as the time between between the drop of a water (semen) and the spark of fire lit. In commercial terms, it is akin to a rental agreement between the mortal frame and the immortal soul.
The essence of these words has been written by many Tamil sages and Saiva Siddhanta scholars and poets in the form of innumerable poems. There are exclusive chapters on impermanence of body in Thirumandra, Naaladiaar and Thirukkural.
The reality is that body will give us up, but we will not give up the body that easily till our subtle body becomes purified.
For that purification only Sankara says Bhaja Govindam.
One can counter Sankara saying that “why should I do it now for an event which will occur later; I will do it at that time”. For that the answer to be understood in this Sanskrit sentence is :
“Kaala is time and also the Lord of Death. Our scriptures assert that one attains whatever one’s mind is filled with at the time of death. But one is not given to know when that time comes. Therefore, one should at all times in one’s life, have one’s mind rested on the Eternal, for it is the Eternal that we, without doubt, eventually reach”.
Nahi nahi rakshati
Literal translation is “does not protect, does not protect”.
What is Sankara trying to say here? Whose, When, and what won't protect?
Who - The body with which we ignorantly/foolishly identify ourselves will not be saved.
When - at the time of death; destiny - It is the time of termination of the lease agreement between us and our body. Our Time to leave the body.
“The broader interpretation of this verse’s caution is as one asking not to become conceited and totally self-assured”.
Dukrung karane
“डुकृङ्ग् Dukrung” is a root in Sanskrit grammar with meaning करणे (karane) action. Knowledge of Sanskrit grammar is highly desirable for the study of Hindu scriptures like the vedas and Vedanta. One of the ways scholars acquire proficiency in grammar is by chanting and memorizing many सूत्राणि sutras (aphorisms) such as that of the great grammarian Panini exemplified here through “Dukrung karane”. Much as Sanskrit grammar proficiency is a great facilitator of the study of scriptures, it must be understood that it is neither sufficient nor absolutely necessary for acquiring true knowledge, namely, knowledge of the eternal. It is like the plantain leaf (or the plate today) for having one’s meal, a facilitator only. Indeed, an overemphasis of scholarship can indeed become counter-productive.”
Here, we should not take it only as formal education, but we should understand it in a more comprehensive scope. It essentially implies that all that is prescribed/defined for us in our scriptures both in the worldly transactional sphere and in the religious duties and karmas will not help us at the time of departure unless we understand who we are and realise our relationship with Brahman, the Ultimate reality.
It is precisely the reason that Sankara is striking us, only with the sole objective of transforming our mind set.
Conclusion
Only if the mind is habituated to stay with God during life, then the mind will stay with God at the time of death. Therefore all of us should carry on with our life’s mission (which is to secure permanent happiness free from all sorrows as seen in the introduction) while meditating on God and leaving the fruits of our actions/karma to Him, Govinda.
A word of caution from the Guru:
“None of the above, however, is to be misinterpreted as a denigration of the various rituals and prayers embodied in the पूर्वभाग (purva bhaga, the early part) of Vedas. For most, they play a significant role in the purification of the mind and body and in preparing one for the greater journey. The chosen few like Sri Adi Sankara, born prepared to undertake that journey directly without elaborate preparations, are very atypical in that respect. Indeed, the criticism is to be taken as aimed at mistaking the means for the end and for allowing oneself to be content only with rituals, and for performing them without caring to understand their true purpose and meaning”.
Prabhu's Ponder 