Tag: Sivananda Lahiri Tamil

November Dedications

In the Tamil calendar (Solar based) of Kartigai (around mid November – mid December), the full moon day is divinely important. Two important events – the arrival of Lord Katikeya (Subramanya/Arumugam) and the manifestation of Lord Siva as an endless flame of light (even Lord Vishnu and Lord Brahma couldn’t find the start and the end of it in the three worlds). The lighting of the famous Deepam at the famous Hill at Thiruvannamalai happens on this day.

Today being that day, I decided to refine and rededicate two of my earlier blogs through an audio visual in the social media. Here are the links to the two videos.

அம்புலி கங்கை அணிந்த

அடிமுடி காணா இறைவனை,

அன்பர் மனங்கவர் அண்ணாமலையோனை,

அன்றே கண்டு ஆனந்தமதனை

அலை அலையாய்ப் பெற்ற,

ஆதி சங்கரனின் சிவ

ஆனந்த லகரி எனும் அருள் மறையும்,

ஆர்க்கும் அலைகள் ஆழ்கடல் தோன்றி அழிவதொப்ப,

அன்பரின் மாளா துயர் அழியும் அவனை அடைந்தால் என

அலைவாயிலில் ஆதி சங்கரன், அருளிய

சுற்றும் அரவு என பதம் அமைந்த சுபரமணிய புஜங்கம் தனையும்,

அடியேன் அறிய இயன்று, திருக்

கார்த்திகை தீப நன்நாளின்று,

ஒலி ஒளி வடிவாய் வளைதளத்தில்

ஓங்கார நாதன் திருவடியில்

உளமுருகி பணித்திட்டேன்

ஒன்றுமில்லை இவ்வுலகில்

உனையன்று வேறெதுவும்

சிரம் தாழ்த்தி வணங்கிடுவேன்

திருவண்ணாமலை அருணனே

திருச்செந்தூர் குமரனே

திருக்கார்த்திகை தீப நாள் வாழ்த்துக்கள்

The BLISS (Sivananda Lahari Verse 95 – 100)

Verse 96

धैर्याङ्कुशेन निभृतं

रभसादाकृष्य भक्तिशृङ्खलया ।

पुरहर चरणालाने

हृदयमदेभं बधान चिद्यन्त्रैः ॥ ९६॥

துணிவெனும் அங்குசம் கொண்டு மதமிகு என் மனயானைதனை அடக்கி

பக்தியெனும் சங்கிலி கொண்டு விரைவிலே உன் பாதமெனும் தூணில் பிணைத்து

புத்தியெனும் கால்விலங்குதனைப் பூட்டிடுவாய் முப்புரம் எரி முதல்வோனே

——————————-

Verse 97

प्रचरत्यभितः प्रगल्भवृत्त्या

मदवानेष मनः करी गरीयान् ।

परिगृह्य नयेन भक्तिरज्ज्वा

परम स्थाणुपदं दृढं नयामुम् ॥ ९७॥

மனமெனும் மதமிகு பெருவேழம் அலைகிறதே அங்கெங்கும் கட்டில்லா!

பக்தியெனும் முறுவடம் கொண்டு நயமுடன் கட்டிட்டு உன் கைக்கொண்டு

உறுதியான பேரின்ப நிலையிடம் சேர்க்க முன்னிட்டு நடத்திடுவாய் பரமனே!

———————————-

Verse 98

सर्वालङ्कारयुक्तां सरलपदयुतां साधुवृत्तां सुवर्णां

सद्भिःसंस्तूयमानां सरसगुणयुतां लक्षितां लक्षणाढ्याम् ।

उद्यद्भूषाविशेषामुपगतविनयां द्योतमानार्थरेखां

कल्याणीं देव गौरीप्रिय मम कविताकन्यकां त्वं गृहाण ॥ ९८॥

உயரிய பட்டாடையுடன் ஒப்பனைகலந்து வசீகர நடைகொண்டு

உலகோர் போற்றும் நற்குணமுடன் பொன்மேனி எழில்கொண்டு

புலவர்கள் புகழும் நல்லியல்புடன் மங்கையர்கரசி வடிவு கொண்டு

ஒளிப்பொலிவுடன் அணிகலன்கள் பல பூண்டு நற்பணிவு கொண்டு

மங்கள வடிவுடன் செல்வவளம் உரையும் கைவரை குறி கொண்டு

மணமகள் ஒப்ப என் இக்கன்னியெனும்

உவமான உவமேயமுடன் நல்லிணக்கச் சொற்கள் பல கொண்டு

வரிவடிவ ஒலிக்குறியுடன் எழுத்துக்கோர்வைகள் பல கொண்டு

அறிந்தோர் புகழும் நற்குணமுடன் பக்திமணம் கமழக் குறிகொண்டு

கவிஏற்புடைய வடிவுடன் மனம்கவரும் சொற்தொடர்கள் கொண்டு

கவிஉரை பணிவுடன் விளங்கிடும் வரித்தொடர்கள் பல கொண்டு

மென்மையான இனிமையுடன் உரைப்போற்கு மங்களம் வழங்கும்

சிவப்பேரின்ப அலையெனும் இக்கவிதைதனை ஏற்றருள்வாய் இறைவா!

———————————-

Verse 99

इदं ते युक्तं वा परमशिव कारुण्यजलधे

गतौ तिर्यग्रूपं तव पदशिरोदर्शनधिया ।

हरिब्रह्माणौ तौ दिवि भुवि चरन्तौ श्रमयुतौ

कथं शम्भो स्वामिन् कथय मम वेद्योऽसि पुरतः ॥ ९९॥

அன்னமென்றும் கேழலென்றும் வடிவெடுத்து கீழ்வானுலகம் தேடி

இயலாதயர்ந்த அயன்மாயவனுக்கு அடிமுடி காட்டா உமையோனே

எளியவன் என்முன்னே எளிதாக காட்சி கொடுப்பது எவ்விதம் ?

தகுமோ உன் இச்செயல் உரைத்திடு உலகோர் உறையோனே

——————————————

Verse 100

स्तोत्रेणालमहं प्रवच्मि न मृषा देवा विरिञ्चादय्ः

स्तुत्यानं गणनाप्रसङ्गसमये त्वामग्रगण्यं विदुः ।

माहात्म्याग्रविचारणप्रकरणे धानातुषस्तोमव-

द्धूतास्त्वां विदुरुत्तमोत्तमफलं शम्भो भवत्सेवकाः ॥ १००॥

நான்முகனும் நாராயணனும் நல்லோரும் தேவரினமும்

ஆய்வரங்கமதில் தலையிடம் தருக்கித்த வேளையிலே

தான் தரும் முதலிடம் உனக்கன்றோ உமையோனே !

உம் பக்தர்குழாம் கருணை முன்னவன் யாரென அரிகையிலே

உமியென அனைத்துதேவரும் உதிர்ந்தனரே உன்முன்னால்

போதுமென்று ஆதலினால் நிறுத்திட்டேன் என் கவிதனை

பொய் ஒன்றும் உரையவில்லை உலகோர்க்கு முதலோனே !

——————————

The BLISS (Sivananda Lahari Verse 91 – 95)

Error
This video doesn’t exist

Bliss

From a practising manager’s perspective, at a very crude level, possibly one can with full limitations draw an analogy by comparing this state with the Ultimate State of Transcendence that Abraham Maslow advocated in his later years. In his later years, Abraham Maslow explored a further dimension of motivation, while criticizing his original vision of self-actualization.  By this later theory, one finds the fullest realization in giving oneself to something beyond oneself—for example, in altruism or spirituality. He equated this with the desire to reach the infinite – Self-transcendence

Para Brahman (परब्रह्मन्) is the “Highest Brahma” that which is beyond all descriptions and conceptualisations. It is described in Hindu texts as the formless (in the sense that it is devoid of Mayaaa) spirit (soul) that eternally pervades everything, everywhere in the universe and whatever is beyond.

What is that “Ultimate Reality”? The Veda is very clear on the subject.

“Suparnam viprAh kavyo vachobhir ekam santam bahudhA kalpayanti”. The wise seers describe the one existence (ekam santam) in various words (bahudha vachobhih).

Rig Veda 1.114.5.

…………..

“Ekam sad viprA bahudhA vadanti agnim yamam mAtrishvAnam Ahuh” – The sages describe the one existence (ekam sat) in many ways. It is called as Agni, as Yama as Matarishvan.

Rig Veda 1.184.46.

Bliss is the state when a soul identifies itself completely with the “Ultimate Reality”. It is a phenomenon that can only be experienced and not explained.

Describing this state is only through explicits and with gross limitations in expressions. In the concluding ten verses, Bhagavad Padha Adi Sankara brings out this state through a series of expressions, which if read in isolation could be perplexing. However, if one has undertaken the journey of inward travel along with his earlier 90 verses, one can perhaps realize that the journey to seek Bliss has just begun.

———————————————

Verse 91

In this verse, one can realize that unless we clean the dust (ignorance – avidya) off the mirror, the soul can’t identify itself with the “Ultimate Reality”.

आद्याऽविद्या हृद्गता निर्गतासी-

द्विद्या हृद्या हृद्गता त्वत्प्रसादात् ।

सेवे नित्यं श्रीकरं त्वत्पदाब्जं

भावे मुक्तेर्भाजनं राजमौले ॥ ९१॥

இதயம் உறை ஆதிஇருள்மடமை உன் கருணையால் மறைந்தனவே

இதயமதில் பற்றுவிழைச்சிக்கல் அவிழ்ந்து உள்அறிவு தோன்றியதே

இன்பம் நிறை வீடுபேறு அடைவழி காட்டும் பொன் மலர் பாதம்தனை

இனிப்பபொழுதாய் அனுதினமும் பற்றி அடிபணிவேனே அய்யனே உனை

——————————————

Verse 92

दूरीकृतानि दुरितानि दुरक्षराणि

दौर्भाग्यदुःखदुरहङ्कृतिदुर्वचांसि ।

सारं त्वदीयचरितं नितरां पिबन्तं

गौरीश मामिह समुद्धर सत्कटाक्षैः ॥ ९२॥

அயன்வடிதலைஎழுத்து விளை தீவினைகள், துரதிருஷ்டங்கள், துயரங்கள்

அழுக்காறு அவா வெகுளி இன்னாச்சொல் அனைத்தும் மறைந்தோடினவே

அருள்மிகு அரவனியோன் கடைக்கண் பார்வை ஒன்றிலே, உமையோனே

இடையின்றி உன் அறுஞ்சுவை வாசக அமிழ்தினை பருகிவரும் எளியோன் யான்

இப்பிறப்பிலேயே பிறவிப் பெருங்கடலின் கரைஏற்றிவிடு எனை கருணாகரனே

—————————————–

Verse 93

सोमकलाधरमौलौ

कोमलघनकन्धरे महामहसि ।

स्वामिनि गिरिजानाथे

मामकहृदयं निरन्तरं रमताम् ॥ ९३॥

சந்திரசூடனே, அழகிய கார்மேகவண்ணக் கழுத்துடையோனே,

பேரொளிப் பிழம்போனே, பேர்அண்டம் உள்அடக்கும் உமையோனே,

பரம சிவத்தில் என் இதயம் இடைவிடாது திளைத்திருக்க அருள்வாயே!

—————————————-

Verse 94

सा रसना ते नयने

तावेव करौ स एव कृतकृत्यः ।

या ये यौ यो भर्गं

वदतीक्षेते सदार्चतः स्मरति ॥ ९४॥

சிவ நாமம் உரையும் நாவொன்றே நாவு, சிவனைக் காணும் விழியொன்றே விழி,

சிவனை வணங்கும் கரமொன்றே கரம், சிவனை நினையும் மனமொன்றே மனம்

உனை என்றம் நினை உயிரொன்றே இப்பிறவிப் பயண் பெற்றதன்றோ சிவனே !

—————————————

Verse 95

अतिमृदुलौ मम चरणौ-

वतिकठिनं ते मनो भवानीश ।

इति विचिकित्सां सन्त्यज

शिव कथमासीद्गिरौ तथा प्रवेशः ॥ ९५॥

“என் பாதம் மென்மை உன் இதயம் கடினம்” எனும் ஐயம்

உன் மனதில் எழுமெனில், அய்யம் தவிர் அஞ்செழுத்தனே

அவ்வய்யம் உன்உள் உறைவெனில் மென்மலர் பாதமுடையோனே

உன் கடுமலை நடுவாசம் எங்கனம் ? ஆதலினால் நீ

அய்யம் தவிர்த்து அடியேனுக்கு அருள்வாய் பவானிசங்கரா

—————————————–

Knowledge & Devotion (Sivananda Lahari Verse 86 – 90) Continued

Verse 86

पूजाद्रव्यसमृद्धयो विरचिताः पूजां कथं कुर्महे

पक्षित्वं न च वा किटित्वमपि न प्राप्तं मया दुर्लभम् ।

जाने मस्तकमङ्घ्रिपल्लवमुमाजाने न तेऽहं विभो

न ज्ञातं हि पितामहेन हरिणा तत्त्वेन तद्रूपिणा ॥ ८६॥

பூசைப்பொருட்கள் அனைத்திருந்தும் நினைத்துதிப்பது எங்கனம்?

அன்னப்பறவை அல்லது கேழம் எனவடிவெடுக்க இயல் எங்கனம்?

ஆதலினால் அடியேன் உன் அடிமுடி காண்பது ஆகுமோ எங்கனம் ?

அயனும் மாயவனும் அவ்விரு வடிவெடுத்தும் காண இயலவில்லையே உமையோனே!

When I wrote my Tamil interpretations of this verse, I recollected the famous song in Bowli Ragam by the legendary MS Amma. Listen to the lyrics

https://youtu.be/la2iLkDORmE

——————————————–

Verse 87

Asanam garalam phani kalaapo,
Vasanam charma cha vaahanam Mahokshaha,
Mama daasyasi kim kimasthi shambho,
Thava paadambhuja bhakthimeva dehi.

உணவோ நஞ்சு, அணிகலனோ அரவு, உடையோ தோல், ஊர்தியோ பீடுவிடை

என்ன கொடுப்பாய் நீ எனக்கு என்ன உண்டு உன்னிடம் இவைதவிர்த்து

உன்னடி பணிய தந்தருள் உன் பொற்கமலப்பாதங்கள் மட்டும் சதாசிவனே !

This is a classic verse in “Vyajas Stuthi” – vyājastutiḥ (व्याजस्तुतिः) (வஞ்சப்புகழ்ச்சி அணி). Here is another one from Kavi Kaalamegam:

கல்லால் அடித்ததற்கோ காலால் உதைத்ததற்கோ
வில்லால் அடித்ததற்கோ வெட்கினீர் – சொல்வீரால்
மஞ்சுதனைச் சூழும் மதிலானைக் காவாரே
நஞ்சுதனைத் தின்றதென் முன்.

இப்பாடலில், திருப்பாற்கடலைக் கடைந்தபோது உண்டாக்கிய நஞ்சினைச் சிவபெருமான் உண்டு தேவர்களைக் காத்ததனை காளமேகப் புலவர் சிறிது மாற்றி, ஒருவன் கல்லால் அடித்ததற்காகவும், இன்னொருவன் காலால் உதைத்ததற்காகவும், வேறொருவன் வில்லால் அடித்ததற்காகவும் வெட்கமடைந்து உயிர்வாழ விரும்பாமல் நஞ்சை உண்டார் எனப் பழிப்பதுபோல் சிவபெருமானைப் புகழ்ந்துள்ளார்.

———————————————-

Verse 88

यदा कृताम्भोनिधिसेतुबन्धनः

करस्थलाधःकृतपर्वताधिपः ।

भवानि ते लङ्घितपद्मसम्भवः

तदा शिवार्चास्तवभावनक्षमः ॥ ८८॥

கடல்தாண்ட கற்பாலம் கட்டமைக்க கோசலைமகனோ யான்

மேருதனை உள்ளங்கைஉள்அமுக்கி வென்றிட குருமுனியோ யான்

மேருஏழுதனில்உறை பெருமாளின் நாபிக்கமலம் உதி அயனோ யான்

அம்முவர் திறன் என்றடைவேனோ யான் அன்று அடைந்திடுவேன் உன்

நாம் போற்றி உன் புகழ் பாடி உனைத்துதிக்கும் தகுதி உமையானே !

———————————————-

Verse 89

In this Verse, Adi Sankara refers to the conflict between Arjuna and Siva prior to the grant of “Paasupadhaastra” by the Lord to Arjuna.

नतिभिर्नुतिभिस्त्वमीशपूजा-

विधिभिर्ध्यानसमाधिभिर्न तुष्टः ।

धनुषा मुसलेन चाश्मभिर्वा

वद ते प्रीतिकरं तथा करोमि ॥ ८९॥

பார்த்திபன் வில் உலக்கை கல் அடிதனை களிப்புடனே ஏற்கும் விதம்போல்-உன்

பாதம்பணிந்து பாமாலைபாடி நியமம்நிறைபூசித்து புரி துதிதனை மகிழ்வதில்லை நீ

என்னவென்று உரைத்திடுவாய் உன் விருப்பம், புரிந்திடுவேன் பரிவுடன் அனுதினமும்

———————————————–

Verse 90

वचसा चरितं वदामि शम्भो-

रहमुद्योगविधासु तेऽप्रसक्तः ।

मनसा कृतिमीश्वरस्य सेवे

शिरसा चैव सदाशिवं नमामि ॥ ९०॥

உயர் யோகமுறை அறியேன் உலகோனே

உன் புகழ் பாடி, சிரம் தாழ்த்தி உனை வணங்கி

என்மனத்தால் உனைத் தொழுவேன் சதாசிவனே

When Adi Sankara writes about उद्योग विधासु – in the higher form of yoga ( 8 forms of yoga – Yama, Niyama, aasana, pranaayaama, pratyaahaara, dhaarana, dhyaana, samaadhi). Here is a sketch which outlines the eight levels of yoga.

—————————————————-

Knowledge & Devotion (Sivananda Lahari Verse 81 – 85) Continued

 

Verse 81

In this verse, Adi Sankara brings out the various types of Bhakti.

 

कञ्चित्कालमुमामहेश भवतः पादारविन्दार्चनैः

कञ्चिद्ध्यानसमाधिभिश्च नतिभिः कञ्चित्कथाकर्णनैः ।

कञ्चित् कञ्चिदवेक्षनैश्च नुतिभिः कञ्चिद्दशामीदृशीं

यः प्राप्नोति मुदा त्वदर्पितमना जीवन् स मुक्तः खलु ॥ ८१॥

 

சில காலம் உன் மலர் பாதம் தொழுதிடவும்

சில நேரம் உன் உள்கலந்து தவம் புரியவும்

சில நேரம் உன் நாமம் கேட்டு உரைக்கவும்

சில நேரம் உன்துதிபுகழ் பாடி மகிழவும்

எந்நேரமும் தன மனம்தனை உன்னிடம் தரும்

எவரொருவர் இந்நிலை அடைவாரோ –

அவரேஇவ்உயிர் நிகழ்காலம்தனிலேயே பேரின்ப நிலை பெற்றவரே!

 

——————————————————-

 

Verse 82

 

बाणत्वं वृषभत्वमर्धवपुषा भार्यात्वमार्यापते

घोणित्वं सखिता मृदङ्गवहता चेत्यादि रूपं दधौ ।

त्वत्पादे नयनार्पणं च कृतवान् त्वद्देहभागो हरिः

पूज्यात्पूज्यतरः स एव हि न चेत् को वा तदान्योऽधिकः ॥ ८२॥

 

அம்பெனவும் விடையெனவும், அமிழ்து படை மோகினி எனவும்

அம்புலியான் அரைஉடல் சேர்ந்து, அவனைக்காண கேழல் வடிவெடுத்து

அனந்த நடன இசைமத்தளமாடி அவன் பதம்தனில் விழி பணித்திட்டு

அளவிலா வடிவெடுத்த அரங்கநாதன் ஒருவனே உகன்றவன் துதித்திட,

உளர் இலரே வேறெவரும் உயர்ந்திட்டு உமையொரு பாகனே பார்வதி நாதனே !

 

———————————————–

 

Verse 83

 

जननमृतियुतानां सेवया देवतानां

न भवति सुखलेशः संशयो नास्ति तत्र ।

अजनिममृतरूपं साम्बमीशं भजन्ते

य इह परमसौख्यं ते हि धन्या लभन्ते ॥ ८३॥

 

பிறப்பு இறப்புக்கு ஈடாகி அழியும் தேவர்களை தொழுது மகிழ்வில்லை

உரைத்திட்டேன் ஐயமின்றி உறுதியுடன், அழிவிலா ஆடற்கரசனை

பிறப்பு இறப்பில்லா அம்மைஅப்பனை துதித்து இப்பிறப்பில் எய்திடுவாய்

பிறவிப்பயன்தனை, பெற்றிடுவாய் பேரின்ப நிலைதன்னை மகிழ்வுடனே !

 

——————————————-

 

Verse 84

 

शिव तव परिचर्यासन्निधानाय गौर्या

भव मम गुणधुर्यां बुद्धिकन्यां प्रदास्ये ।

सकलभुवनबन्धो सच्चिदानन्दसिन्धो

सदय हृदयगेहे सर्वदा संवस त्वम् ॥ ८४॥

 

உலகாளும் உமையோனே உலகோர்க்கு உறவோனே

பேரின்ப கடலோனே கருணையின் உறைவிடமே

நற்குணமுடை என் உள்ளறிவெனும் கன்னி அவளை

பணிவிடை புரிய அளித்திட்டேன் ஏற்றருள் புரிந்து

வாழ்ந்திடுவாய் என் மனமெனும் வீடுதனில் பார்வதி நாயகனே!

 

——————————————————

 

Verse 85

 

जलधिमथनदक्षो नैव पातालभेदी

न च वनमृगयायां नैव लुब्धः प्रवीणः ।

अशनकुसुमभूषावस्त्रमुख्यां सपर्यां

कथय कथमहं ते कल्पयानीन्दुमौले ॥ ८५॥

 

பெருங் கடலைக் கடையும் தேர்ச்சியில்லா

புவி ஆழ்தோண்டி பாதாளம் செல்ல இயலா

வனவிலங்குதனை வேட்டையாடும் திறனிலா

அடியேன், அன்னம் ஆபரணம் ஆடைகள் மலர்கள்

எவ்விதம் அளிப்பேன் உனக்கு ஏகாம்பரநாதனே!

 

—————————————-

 

Knowledge & Devotion (Sivananda Lahari Verse 76 – 80) Continued

Verse 76

भक्तिर्महेशपदपुष्करमावसन्ती

कादम्बिनीव कुरुते परितोषवर्षम् ।

सम्पूरितो भवति यस्य मनस्त्तटाक-

स्तज्जन्मसस्यमखिलं सफलं च नाऽन्यत् ॥ ७६॥

உன் பொற்பாதமெனும் வான் உறை பக்தியெனும் முகில்கூடல்

என் மனமெனும் நீர்தடாகம் நிறைந்திட மழை மாரிப்பொழிய

என் பிறவிப் பயனெனும் பயிர் செழித்து பலன் அனைத்தும் பெரும்,

பிற வேறெதுவும் பலனளிக்க இயலாது அந்தமில்லாஅரியனே !

——————————————————

Verse 77

बुद्धिःस्थिरा भवितुमीश्वरपादपद्म-

सक्ता वधूर्विरहिणीव सदा स्मरन्ती ।

सद्भावनास्मरणदर्शनकीर्तनादि

संमोहितेव शिवमन्त्रजपेन विन्ते ॥ ७७॥

நினைவால் வாடி, அடைவிளை சுகம் எண்ணி, அவன் துதிபாடி

மனக்கண் காட்சி நோக்கி உளம் ஏங்கிப் பதற்றம் கொள்ளும்

மனாளனைப் பிரிந்த புதுமணப்பெண் போல், எப்பொழுதும் என்

மன்னன் உன் பொன்மலர்பாதம் பற்றிட்டு நிலைத்திட விழையும்

மனம் கவலை கொள்கின்றதே! காத்தருள்வாய் கருணாகரனே!

———————————————

Verse 78

सदुपचारविधिष्वनुबोधितां

सविनयां सहृदयं सदुपाश्रिताम् ।

मम समुद्धर बुद्धिमिमां प्रभो

वरगुणेन नवोढवधूमिव ॥ ७८॥

திருமணம்புரி மகளிடம் மணமகன் நற்குணம் உரைத்து நம்பிக்கை ஊட்டும்

செயல் போல், அறிவு, விருந்தோம்பல், பணிவு, நற்பணி இவைதனில் நாட்டி

பிறவிப் பெருந்துயர் உழல் என் நல்மனம்தனை மீட்டிடு கைலைநாதனே

For some of us (the old timers ? ), this Verse will take us back to that 1958 Tamil Film Song from the Film “பானை பிடித்தவள் பாக்கியசாலி). Enjoy the song and relate it to this Verse in your own way

https://youtu.be/fTV-QwKEsdM

——————————————

Verse 79

नित्यं योगिमनः सरोजदलसञ्चारक्षमस्त्वत्क्रमः

शम्भो तेन कथं कठोरयमराड्वक्षःकवाटक्षतिः ।

अत्यन्तं मृदुलं त्वदङ्घ्रियुगलं हा मे मनश्चिन्तय-

त्येतल्लोचनगोचरं कुरु विभो हस्तेन संवाहये ॥ ७९॥

ஆம்பல் இதழ்களொப்ப முனிமனம்தனில் பதியும் உன் பொற்பாதங்கள் கொண்டு

ஆற்றல்மிகு காலனின் திடமிகு புகுமுகமெனும் மார்தனை எட்டி உதைத்தனையோ!

அந்தகோ! உன் மென்மலர்பாதங்கள் எண்ணி என்மனம் கவலை கொண்டதன்றோ!

எங்கும் நிறையோனே காட்சி கொடுத்திடு அப்பாதமிரண்டையும் என் கண்களுக்கே

என்கைகளிரண்டால் வருடி வலிஅகற்றி வணங்குகிறேன் வேதநாயகனே விமலனே!

———————————————————-

Verse 80

एष्यत्येष जनिं मनोऽस्य कठिनं तस्मिन्नटानीति म-

द्रक्षायै गिरिसीम्नि कोमलपदन्यासः पुराभ्यासितः ।

नोचेद्दिव्यगृहान्तरेषु सुमनस्तल्पेषु वेद्यादिषु

प्रायः सत्सु शिलातलेषु नटनं शम्भो किमर्थं तव ॥ ८०॥

இவன் பிறப்பான் கடினமனமுடன், காத்தருள ஆடிடுவேன் அவன் மனதில் என

இவ்வெளியோன் எனைக்காத்திட, மேறு மலைதனில் நடைபயின்றனையோ

மென்மைமிகு உன் பொற் பாதம் இருகொண்டு, நடராசனே! இல்லையெனில்

பூமென்மஞ்சங்கள் தெய்வீக இல்லங்கள் வசதிநிறை உறைவிடங்கள் தவிர்த்து

கற்பாறை நிறை மேறுமலைதனதனில் உன் சிவதாண்டவம் எதற்கோ ஆண்டவனே!

———————————–

Knowledge & Devotion (Sivananda Lahari Verse 71 – 75) Continued

Continuing his treatise on Bhakti, Adi Sankara now comes out with some tips to lodge securely one’s intelligence in the mind and issue out with actions that will take one to the ultimate goal of self realisation.

He does this poetically by comparing Bhakti, Mind and Intelligence to Actions, Persons and Manifestations of Nature. Let us enjoy the essence

———————————-

Verse 71

आरूढभक्तिगुणकुञ्चितभावचाप-

युक्तैः शिवस्मरणबाणगणैरमोघैः ।

निर्जित्य किल्बिषरिपून् विजयी सुधीन्द्रः

सानन्दमावहति सुस्थिरराजलक्ष्मीम् ॥ ७१॥

தூய உயர் அறிவு என்னும் வில் எடுத்து

உறுதி கொள் ஆழ்பக்தியெனும் நாண் ஏற்றி

சிவத்தியானமெனும் குறைவில்லா அம்புகள் தொடுத்து

தீவினைகளெனும் எதிரிகளை வீழ்த்தி வெற்றி வாகை சூடி

நிலையான பேரின்பம்தனைப் பெறுவார் மேலான மெய் அறிவாளர்.

————————————–

Verse 72

ध्यानाञ्जनेन समवेक्ष्य तमःप्रदेशं

भित्वा महाबलिभिरीश्वरनाममन्त्रैः ।

दिव्याश्रितं भुजगभूषणमुद्वहन्ति

ये पादपद्ममिह ते शिव ते कृतार्थाः ॥ ७२॥

சிவ தியானமெனும் மையிட்டு நோக்கி மடமையெனும் இருள் தகர்த்து

ஈசன் உந்தன் புகழ்பாடல்தனை பேர் வேள்வியென அற்பணித்து

அமரர் அடிபணியும் அரவணியோனின் அருபொருள் பொற்பாதம்தனை

அண்டியோர் அடைந்தனரே இவ்வாழ்வதனின் நோக்கம்தனை

————————————–

Verse 73

भूदारतामुदवहद्यदपेक्षया श्री-

भूदार एव किमतः सुमते लभस्व ।

केदारमाकलितमुक्तिमहौषधीनां

पादारविन्दभजनं परमेश्वरस्य । ७३॥

நிலமகள் அலைமகள் உடன்வாழ் மாயவன், கேழல் வடிவெடுத்தும் காணா,

உலகம் நாடும் பேரின்பமெனும் முக்தி மூலிகை செழிவிளைநிலமெனும்

மலர் பாதங்கள்தனைப் போற்றிப் பணிந்திடுவாய் நல் மனமே, அதனின்

மேல் வேறு என் உண்டு நீ அடைய, அறிந்திடுவாய் நல் மனமே!

————————————–

Verse 74

आशापाशक्लेशदुर्वासनादि-

भेदोद्युक्तैर्दिव्यगन्धैरमन्दैः ।

आशाशाटीकस्य पादारविन्दं

चेतःपेटीं वासितां मे तनोतु ॥ ७४॥

அவா பிணைக்கும் துயரம் விளை தீவினை எனும் துர்நாற்றம்தனை

அளவிலா தெய்வீக நறுமணம் கொண்டு நீக்கிட முனையும்

நாற்றிசைஉடையணியோனின் பொற்கமலப் பாதம் விளை

எற்றிசை பரவும் வாசனை, என் மனமெனும் உடைப்பெட்டியுள்

உறை அந்நாற்றம் போக்கி நல்வினை நறுமணம் கமழ உதவட்டும்.

———————————–

Verse 75

कल्याणिनां सरसचित्रगतिं सवेगं

सर्वेङ्गितज्ञमनघं ध्रुवलक्षणाढ्यम् ।

चेतस्तुरङ्गमधिरुह्य चर स्मरारे

नेतः समस्तजगतां वृषभाधिरूढ ॥ ७५॥

காமதேவன் வாகையனே உலகெலாம் உணர்ந்தோனே விடைவாகனனே

பொங்கும் மங்களமுடன் பொலிவுடன் நடை போட்டு அதிவிரைவுடனே ஓடும்

குறிப்புணர்அறிதிறனுடன் குறையொன்றுமில்லா சிறப்பியல்புகளுடனான

என் மனம் எனும் பரியதனை மகிழ்வுடன் செலுத்திடுவாய் சிவசங்கரனே

———————————-

Knowledge & Devotion (Sivananda Lahari Verse 66 – 70) Continued

When one talks about Bhakti and Gyana, one can’t miss out the life of Saint Kanakadaasa. His life was inseparable from the Lord. Here is one such incident from his life:

“ One day Kanaka’s guru Vyasarayalu distributed fruits to his disciples and asked them to eat them secretly without being watched by any one. One covered himself under a bed sheet and ate, one climbed up a tree, another hid under the bed and so on. But one disciple came back with the fruit morosely. The Guru was surprised and asked for the reason. He answered ‘Guruji’? Please forgive me. I am a sinner. I disobeyed you. I tried my level best to eat as per your orders, but wherever I went, God was watching me. The Guru was taken aback by his innocent love for the Almighty. He was no other than Kanakadas”.

Saints like Kanakadaasa and several others across India in their respective lives, brought out the essence of Bhakti.

“Affectionate mental disposition and the purity of the devotion” is the key in all their Verses. Here is Adi Sankara conveying to the Lord his heartfelt commitment to surrender and seek help.

——————————————————-

Verse 66

क्रीडार्थं सृजसि प्रपञ्चमखिलं क्रीडामृगास्ते जनाः

यत्कर्माचरितं मया च भवतः प्रीत्यै भवत्येव तत् ।

शम्भो स्वस्य कुतूहलस्य करणं मच्चेष्टितं निश्चितं

तस्मान्मामकरक्षणं पशुपते कर्तव्यमेव त्वया ॥ ६६॥

விளையாட அரங்கென்று நீ படைத்தாய் இவ்வுலகம்

அக்களரி உறை மாந்தர் உன்னாட்ட பொம்மைகள்

யான் ஆடும் ஆட்டம் எல்லாம் உனை மகிழ்விக்க மட்டும்

எனை ஆட்டுவித்து நீ மகிழ்ந்தாய் அது உறுதி ஆதலனிலால்

எனைக் காத்து பொறுப்பது உன் கடன், அன்புடையானே ஆதியே

One of my favourite songs in Carnatic music is written by the great Papanasam Sivan in the Raga Kalyani.

https://youtu.be/jprIqeTSxYw

Similarly the Veena Legend S. Balachander in one of his creations , a Tamil Film called “Bommai” came out with this classic:

https://youtu.be/buQ6KQ0LASw

These songs aptly bring out the essence of this

particular verse.

————————————

Verse 67

बहुविधपरितोषबाष्पपूर-

स्फुटपुलकाङ्कितचारुभोगभूमिम् ।

चिरपदफलकाङ्क्षिसेव्यमानां

परमसदाशिवभावनां प्रपद्ये ॥ ६७॥

பல்விதக்களிப்புடனும், ஆனந்தக்கண்ணீர்மல்கி மயிர்கூச்சரிய வைக்கும்,

பேரின்ப்பயிர் சாகுபடிதறு பூமியெனும், முக்திக்கனி விழை மாந்தர் போற்றும்,

நிலையாக பிணிதீர்க்கும், ஒப்புயர்வற்ற சிவதியானம்தனை சரணடைந்தேன்

————————————

Verse 68

अमितमुदमृतं मुहुर्दुहन्तीं

विमलभवत्पदगोष्ठमावसन्तीम् ।

सदय पशुपते सुपुण्यपाकां

मम परिपालय भक्तिधेनुमेकाम् ॥ ६८॥

அளவிலா ஆனந்த அமிழ்தெனும் பால்தனை மீண்டும் மீண்டும் சுரக்கும்

கலப்பிலா தூயஉன் பாதமெனும் கொட்டிலில் நிலையாக உறையும்

பல பெருநல்வினை புண்ணிய பலன் விளை எந்தன் பக்தியெனும்

கறவைப் பசுதன்னைக் காத்தருள்வாய் கருணாகரனே சங்கரனே

————————————–

Verse 69

जडता पशुता कलङ्किता

कुटिलचरत्वं च नास्ति मयि देव ।

अस्ति यदि राजमौले

भवदाभरणस्य नास्मि किं पात्रम् ॥ ६९॥

ஜடப்பொருளென இசைக்கரைத்த புலித்தோல்

மாயைகொள் மந்தறிவு என கரமுறை மான்

கரை பட்ட நிலை என சிரம் அணி பிறை நிலவு

வளைநெளி கோணல் என, மார் அணி அரவு

இவை அனைத்து குணமிலா எளியோன் யான்

எனை ஏற்கமாட்டாயா உன் அணிகலனென தேவனே!

———————–

Verse 70

अरहसि रहसि स्वतन्त्रबुद्ध्या

वरिवसितुं सुलभः प्रसन्नमूर्तिः ।

अगणितफलदायकः प्रभुर्मे

जगदधिको हृदि राजशेखरोऽस्ति ॥ ७०॥

கடந்தும் உள்ளும் சுதந்திர மனதுடன் வழிபட இசைவான

கருணைக்கடலே கணக்கில்லாஅருள் பொழியோனே

இரேழு உலகம் கடந்தாளும் பிறையணிப் பெம்மானே

நிலையிலா இவ்வுலகில் நீயன்றோ என் இதயம்தனில் எந்நேரமும்

————————

Knowledge & Devotion (Sivananda Lahari Verse 61 – 65)

Remember this cover!

In end August 1970, an LP Gramaphone Record by MS Subbulakshmi with “Bhaja Govindam” on one side and “Vishnu Sahasranamam” on the other side was released. Soon it became part of our family’s LP Record Collections. Not a day passed without listening to these Divine renditions. As a teen, what caught my attention was not these two renditions but the introduction to Bhajagovindam by Sri. C. Rajagopalachari (Rajaji). I was simply bowled over by the crisp voice and the clarity of thoughts (even though I did not understand the content philosophically). Here is what Rajaji said in his introduction:

“Adi Shankara wrote a number of Vedantic works for imparting knowledge of the Self and the Universal Spirit. He also composed a number of hymns to foster bhakti in the hearts of men. One of these hymns is the famous Bhaja Govindam. The way of devotion is not different from the way of knowledge or gnyaana. When intelligence matures and lodges securely in the mind, it becomes wisdom. When wisdom is integrated with life and issues out in action, it becomes bhakti. Knowledge, when it becomes fully mature, is bhakti. If it does not get transformed into bhakti, such knowledge is useless tinsel. To believe that gnyaana and bhakti, knowledge and devotion, are different from each other, is ignorance. If Sri Adi Shankara Himself, who drank the ocean of gyaana as easily as one sips water from the palm of one’s hand, sang in His later years hymns to develop devotion it is enough to show that gnyaanaand bhakti are one and the same. Sri Sankara has packed into the Bhaja Govindam song, the substance of all Vedanta and set the oneness of gnyaana and bhakti to melodious music”.

Never did I realize that nearly 5 decades later, the above talk which simply mesmerized me at that time will come in handy as an introduction to Bhakti, this time for the Verses written by Adi Sankara himself in Sivananda Lahari. Here are the Verses. Here you will see Adi Sankara dwelling in all aspects of Bhakti, Mind, Wisdom and Actions related to the Devotion. These will be presented here and in the rest of the blogs that follows in the subsequent weeks.

——————————————-

Verse 61

अङ्कोलं निजबीजसन्ततिरयस्कान्तोपलं सूचिका

साध्वी नैजविभुं लता क्षितिरुहं सिन्धुः सरिद्वल्लभम् ।

प्राप्नोतीह यथा तथा पशुपतेः पादारविन्दद्वयं

चेतोवृत्तिरुपेत्य तिष्ठति सदा सा भक्तिरित्युच्यते ॥ ६१॥

அங்கோல மரம் சாரும் அழிஞ்சல் விதைகள் போல்

காந்தம் நோக்கி விரையும் இரும்பு ஊசிகள் போல்

கற்புடைப்பெண்டிர் தம் கணவரிடம் சேர்வது போல்

கடலை நோக்கி பெருக்கெடுத்தோடும் நதிகள் போல் – பசுபதியின்

கமலப்பொறபாதங்கள்தனை என்மன எண்ணங்கள் இயல்பென அடைந்து

அல்லலின்றி நிலைத்திட்டால் அந்நிலையன்றோ பக்தி எனப்படும்.

———————————-

Verse 62

आनन्दाश्रुभिरातनोति पुलकं नैर्मल्यतच्छादनं

वाचा शङ्खमुखे स्थितैश्च जठरापूर्तिं चरित्रामृतैः ।

रुद्राक्षैर्भसितेन देव वपुषो रक्षां भवद्भावना-

पर्यङ्के विनिवेश्य भक्तिजननी भक्तार्भकं रक्षति ॥ ६२॥

மயிர்கூச்சரிய ஆனந்தக்கண்ணீரில் நீராட்டி

மாசிலா மன உடைஅணிவித்து வயிறு நிரப்ப

வாக்குச்சங்கதனில் உன்நாமம்உரைமறை அமிழ்து பாலூட்டி

உருத்திராக்கம் சூட்டி வெந்நீறு பூசி மெய் காத்து

சிவத்தியானத் தொட்டிலில் இட்டுக் காத்திடுவாள் பக்திஅன்னை

பக்தன் எனும் மழழைதனை பரமதேவனே!

———————————-

Verse 63

मार्गावर्तितपादुका पशुपतेरङ्गस्य कूर्चायते

गण्डूषाम्बुनिषेचनं पुररिपोर्दिव्याभिषेकायते ।

किञ्चिद्भक्षितमांसशेषकबलं नव्योपहारायते

भक्तिः किं न करोत्यहो वनचरो भक्तावतंसायते ॥ ६३॥

நடந்து தேய்ந்த காலனிகள் உன் சிரசில் கூர்சமென

வாய் உமிழ் நீர் முப்புரமெரியோன் நீராட மங்கள நீரென

எச்சிலிட்டு மீந்த புலால் புலித்தோலான் உனக்குப் படையலென

வனவேடன் ஒருவன் உன் உன்னத பக்தனென, ஆச்சரியமன்றோ!

இவ்வுலகில் எதுஒன்று இயலாது எம்பிரான்மேல் பக்தி இருந்தால்

Bhakta Kannappa

————————

Verse 64

वक्षस्ताडनमन्तकस्य कठिनापस्मारसंमर्दनं

भूभृत्पर्यटनं नमस्सुरशिरःकोटीरसङ्घर्षणम् ।

कर्मेदं मृदुलस्य तावकपदद्वन्द्वस्य गौरीपते

मच्चेतोमणिपादुकाविहरणं शम्भो सदाङ्गीकुरु ॥ ६४॥

காலன் மார் உதைத்து, அறியாமை எனும் அபஸ்மர

அசுரனை மிதித்து, மலைப்பயணமேற்று, அமரர்கூட்டம்

அடிபணி வேளையில் அவர் மகுடகங்கள் உரசிப் புண்படும்

உன் பொன்மலர் பாதமிரண்டின் நோவு தவிர்க்க

என் மனமெனும் மாணிக்க காலணிகள்தனை

அணிந்தருள்வாய் ஆலமுண்டோனே பார்வதி நாயகனே

Apasmura Asura

——————————-

Verse 65

वक्षस्ताडनशङ्कया विचलितो वैवस्वतो निर्जराः

कोटीरोज्ज्वलरत्नदीपकलिकानीराजनं कुर्वते ।

दृष्ट्वा मुक्तिवधूस्तनोति निभृताश्लेषं भवानीपते

यच्चेतस्तव पादपद्मभजनं तस्येह किं दुर्लभम् ॥ ६५॥

மார் உதைவிசை தாளா காலனின் ஓட்டமென்ன!

மலர் மொக்கென மிளிர் மாணிக்க மகுட ஒளி கொண்டு

கற்பூர ஆராதனை புரியும் தேவரினக் கூட்டமென்ன!

கட்டித் தழுவும் முக்தியெனும் இளமங்கையின் உறவென்ன!

இறைஉன் பொற்பாதம் போற்றி துதிமனம் உடையோர்க்கு,

இயலாதது ஏதும் உண்டோ பவானி நாதனே!

Markandeya

————————-

Figure of speech for the Figureless (Sivananda Lahari Verse 58 – 60)

American Management Association in its website, brings out this interesting prelude to How to manage the Boss”:

“Realize that you are more dependent on your boss than your boss is on you, because your boss holds the key to your short-term future. You need to take the initiative to set expectations. It’s your responsibility to say when you’re not feeling heard. The good news is that no matter how well or poorly you have managed your boss’s relationship in the past, you can recraft your relationship on every new endeavour . Ideally, you want to create a relationship where talking from the heart is the norm.”

Wonder what has this to do with a “spiritual stuff” that we are dealing with! Adi Sankara is handling a bigger challenge; he needs to manage the only Invisible Boss of the Universe. Heart to heart talk, Creativity, imagination and initiative which are essential in managing the relationship, brings out the poetic expertise of Adi Sankara in the following Verses where he uses extensively metaphors & similes in the communication that emanates from his heart.

Just to refresh “ A metaphor (உருவகம்) is a figure of speech that, for rhetorical effect, directly refers to one thing by mentioning another. It may provide clarity or identify hidden similarities between two ideas. A simile (உவமை) is a figure of speech that directly compares two things”.

Here is Adi Sankara using real life examples and seeking His Divine Intervention

——————————————————-

Verse 58

एको वारिजबान्धवः क्षितिनभो व्याप्तं तमोमण्डलं

भित्वा लोचनगोचरोऽपि भवति त्वं कोटिसूर्यप्रभः ।

वेद्यः किन्न भवस्यहो घनतरं कीदृग्भवेन्मत्तम-

स्तत्सर्वं व्यपनीय मे पशुपते साक्षात् प्रसन्नो भव ॥ ५८॥

தாமரை நண்பன் ஆதவன், புவி வான் இருளகற்றி ஒளித்திடுவான்; ஆயினும்

பாமரனெனக்கு பலகோடிஆதவன் உள்ளடக்கிய நீ ஒளிகொடுக்கவில்லை இன்னும்,

அய்யகோ என்மன இருள் அத்துனை அடர்த்தியோ உலகாளும் உமையோனே!

மெய்ஞான இருளகற்றி காட்சி கொடுத்தருள் உலகோர்உளம் உறை நாயகனே!

—————————-

Verse 59

हंसः पद्मवनं समिच्छति यथा नीलाम्बुदं चातकः

कोकः कोकनदप्रियं प्रतिदिनं चन्द्रं चकोरस्तथा ।

चेतो वाञ्छति मामकं पशुपते चिन्मार्गमृग्यं विभो

गौरीनाथ भवत्पदाब्जयुगलं कैवल्यसौख्यप्रदम् ॥ ५९॥

தாமரைத்தடாகம் நாடும் அன்னப் பறவை போல

நீர்மழை மேகம் நோக்கும் சுடலைக்குயில் போல

ஆதவன் உதயம் நோக்கும் வாத்து போல

சந்திரனின் வரவு நோக்கும் செம்போத்து போல

நல்லறிவு காட்டும் பாதையிலே, பேரின்ப

நிலை அடைய வழிதனைக் காட்டும் உன்

பொன்மலர் பாதமிரு நோக்க, என் மனம்

அனுதினமும் விழைகிறதே ஆண்டவனே!

—————————-

Verse 60

रोधस्तोयहृतः श्रमेण पथिकश्छायां तरोर्वृष्टितो

भीतः स्वस्थगृहं गृहस्थमतिथिर्दीनः प्रभुं धार्मिकम् ।

दीपं सन्तमसाकुलश्च शिखिनं शीतावृतस्त्वं तथा

चेतः सर्वभयापहं व्रज सुखं शम्भोः पदाम्भोरुहम् ॥ ६०॥

ஊழிவெள்ளம் இழுக்கும் மானிடன் கரை காண விழை போல

வழிப்போக்கன் உடல்தளர்வால் மரநிழல் காண விழை போல

மழைநனை மக்கள் உறைகூரை காண விழை போல

வெளியூர் விருந்தினன் இல்லற உறையோன் காண விழை போல

ஏழ்மையில் வாடும் உள்ளம் செல்வந்தன் காண விழை போல

இருளில் அவதியுற்றோன் எரியும் விளக்கு காண விழை போல

குளிரில் துன்புற்றோன் நெருப்பின் தழல் காண விழை போல

மகிழ்வுடன் பயம் அனைத்தும் தவிர்த்து பேரின்பம் பெற

அருள்மிகு சங்கரனின் பொன்மலர்பாதம் காண விழைவாய் என் மனமே!

—————————–

Chaataka (சுடலைக்குயில்), Chakravaka (வாத்து), Chakora (செம்பொத்து) & Hamsa (அன்னம்) Birds